ΑΘΗΝΑ, 24/2/2017._


Το τελευταίο αντίο στον Νίκο Κούνδουρο θα πουν συγγενείς και φίλοι αύριο Σάββατο, στις 12 το μεσημέρι, από το Α' Νεκροταφείο.


Η κηδεία του μεγάλου σκηνοθέτη, ο οποίος πέθανε την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 91 ετών, θα γίνει δημοσία δαπάνη, με απόφαση του υπουργού Εσωτερικών Πάνου Σκουρλέτη.

O Νίκος Κούνδουρος άρησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 90 ετών, την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες σκηνοθέτες. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα.

Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης στις 15 Δεκεμβρίου του 1926. Ήταν γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία και αποφοίτησε το 1948. Λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, εξορίστηκε στην Μακρονήσο. Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο.

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη Μαγική Πόλη (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από τον νεορεαλισμό με την εικαστική του ματιά.

Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο Ο Δράκος (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώνεται. Ακολούθησαν "Οι παράνομοι" (1958), "Το ποτάμι" (1959), "Μικρές Αφροδίτες" (1963), "Το πρόσωπο της Μέδουσας" (1967), "Τα τραγούδια της φωτιάς" (1974), "1922" (1978) κ.ά. 

Εκπροσώπησε τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό όπως στο Φεστιβάλ Βενετίας το 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967. Επίσης τιμήθηκε με το Πρώτο Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963 για τη ταινία "Μικρές Αφροδίτες" καθώς και για τη ταινία του "Το ποτάμι" στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1959. Ειδικότερα για τη ταινία "Μικρές Αφροδίτες" τιμήθηκε και με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Η δε ταινία του "Ο Δράκος" χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950-1960.

Τόσο η ελληνική όσο και η γαλλική και αγγλική τηλεόραση έχουν προβάλει κατ΄ επανάληψη ταινίες του. Σημειώνεται επίσης πως αντίγραφα (κόπιες) πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη καθώς και στο Μητροπολιτικό (Μητροπόλιταν) Μουσείο της Νέας Υόρκης.

Επιθυμία της οικογένειας είναι αντί στεφάνου να κατατεθούν δωρεές στην «Κιβωτό του Κόσμου» και στο «Χαμόγελο του Παιδιού».