Του ΝΩΝΤΑ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ

Ζέστη σήμερα. Η καρδιά του ελληνικού καλοκαιριού. Που τελειώνει τον δεκαπενταύγουστο. Ό,τι καιρό και να κάνει.


Οι παραλίες γεμάτες κόσμο από το πρωί. Γλυστράν από τα αντηλιακά οι πέτρες και τρίζουν οι ξαπλώστρες των ανά την Ελλάδα παραθαλάσσιων μπαρακίων. Το εορταστικό τριήμερο; Η τελευταία μεγάλη ευκαιρία. Για το καλοκαίρι που χάθηκε άδοξα στο πολιτικό καμίνι, για τα χιλιάδες "άστο, θα το κάνουμε το καλοκαίρι", για μια στερνή βαθειά ανάσα πριν το κεφάλι μπει ξανά στο ζυγό της καθημερινότητας.

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη θάλασσα. Ο καθείς διεκδικεί το ελάχιστο τετραγωνικό που θέλει να απλώσει την πετσετούλα του. Και η θέα της παραλίας θυμίζει ναυάγιο με τα χιλιάδες επιπλέοντα σώματα των σιαμαίων λουόμενων. Με 40 βαθμούς. Παίδες εν καμίνω.

Γι αυτό, στράφηκα στα ενδότερα.

Στη δροσιά και τη σκιά των πλαγιών του Ολύμπου. Έφτασα στο παλιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου μέσα από φυσικά πράσινα τούνελ που φτιάχνουν τα κλαδιά των δέντρων, με την θερμοκρασία να πέφτει σε ανθρωπίνως ανεκτά επίπεδα. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και χωθήκαμε στο αρχαίο δασός.

Θεούλη μου. Σκιά, δροσιά και μυρωδιές. Τι μυρωδιά έχει το δάσος. Το θυμάρι κι οι  βατομουριές ανταγωνίζονται την οσμή του ρετσινιού. Και η υγρασία φέρνει κάτω από το ποτάμι δροσιά και θόρυβο του νερού που κελαρύζει κρυμμένο στα δέντρα. Χαίρεσαι να περπατάς στο μονοπάτι. Και οι συναντήσεις με άλλους οδοιπόρους έχουν μιαν ανθρωπιά. Ανταλλάσεις μια καλημέρα. Με αγνώστους. Που χαίρονται τα ίδια μυστικά με σένα. Και σε λίγο, να η βάθρα. Η μεγάλη γούρνα, η μικρή λίμνη μέσα στο βράχο. Με τους καταρράκτες που την γεμίζουν κρύο παγωμένο νερό από την κορυφή του βουνού. Και σαν γεμίσει η λεκάνη με κρυστάλλινο νερό, αφρίζοντας, παίρνει το δρόμο για κάτω...

Είναι ο Ενιπέας. Το ποτάμι που αιώνες τώρα δίνει νερό και πίνουν και ζουν οι άνθρωποι στο χωριό.
Το νερό που φέρνει το μυστικό του βουνού και ποτίζει τους ανθρώπους. Που ποτέ ξανά δεν είναι οι ίδιοι. Γιατί ήπιαν το μαγικό νερό.

Για την ώρα πάντως, η ομορφιά και δροσιά του, πες παγωνιά, ηρεμεί τις ψυχές και δροσίζει την φλόγα του κορμιού. Στο βουνό των θεών. Στο βουνό των ανθρώπων.

Δεκαπενταύγουστος. Το τέλος του ελληνικού καλοκαιριού.

Κείμενο και φωτογραφία του Νώντα Στυλιανίδη από το www.photoreportage.gr