Οι αγροτικές πρακτικές σε δύο προϊστορικούς οικισμούς της Ανατολίας, στο νεολιθικό Çatalhöyük, και στην πρωτεύουσα των Χετταίων, Hattuša, της Εποχής του Χαλκού θα παρουσιαστούν σε διάλεξη στο ΑΠΘ.


Οι δυο οικισμοί είναι το αντικείμενο της Διάλεξης που θα δοθεί από την Καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Amy Bogaard, αύριο, Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015 και 19:30, στο Μουσείο Εκμαγείων της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ.

Η Διάλεξη, με τίτλο «From Çatalhöyük to Hattuša: farming practice and plant use over the long term in ancient central Anatolia» διοργανώνεται από τον Τομέα Αρχαιολογίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Η ομιλία στηρίζεται στη σύγχρονη έρευνα παραδοσιακών καλλιεργητικών συστημάτων μέσα από τα οποία προσεγγίζονται τα αρχαιολογικά ευρήματα ζιζανίων καλλιέργειας στους δύο οικισμούς.

Η εκδήλωση εγκαινιάζει ένα νέο πρόγραμμα ανταλλαγών μεταξύ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, με υπεύθυνη την Αν. Καθηγήτρια του Τμήματος, Τάνια Βαλαμώτη και του Τμήματος Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με υπεύθυνη την Καθηγήτρια Amy Bogaard, στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus.

Αποθήκες σιτηρών βρέθηκαν στις δυο πόλεις
  
Η Καθηγήτρια Bogaard, στηριζόμενη στα αρχαιοβοτανικά κατάλοιπα από τα νεολιθικά σπίτια του Çatalhöyük της 7ης χιλιετίας π.Χ. και σε μια σφραγισμένη αποθήκη δημητριακών στην Hattuša του 16ου αιώνα π.Χ., επιχειρεί να διαπιστώσει διαφορές και ομοιότητες ανάμεσα στη γεωργική παραγωγή στα σπιτικά της νεολιθικής και στο κράτος των Χετταίων το οποίο κινητοποιούσε την παραγωγή αγροτικού πλεονάσματος. Μέσα από τη μελέτη των σπόρων των προϊστορικών ζιζανίων της καλλιέργειας, σε συνδυασμό με σύγχρονες έρευνες σε παραδοσιακά αγροτικά συστήματα, επιχειρείται η διερεύνηση, διαχρονικά, όψεων της προϊστορικής αγροτικής παραγωγής στο οικιακό πλαίσιο της νεολιθικής και σε αυτό ενός οργανωμένου προϊστορικού κράτους της Εποχής του Χαλκού.

Στον ανατολικό λόφο του Çatalhöyük (περίπου 7100-6000 π.Χ.) μπορεί να ανιχνευθεί η κατανάλωση των φυτών και οι αγροτικές πρακτικές για περίπου χίλια χρόνια κατοίκησης και να αξιολογηθεί η συμβολή των φυτών και η χρήση τους στη συνέχεια αλλά και η αλλαγή στη ζωή των σπιτικών του οικισμού μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

Τα αρχαιοβοτανικά δεδομένα από τη Hattuša παρέχουν στοιχεία για ένα εντελώς διαφορετικό σενάριο: η καταστροφή από φωτιά μιας υπόγειας αποθηκευτικής εγκατάστασης, πιθανόν κατασκευασμένης τον 16ο αιώνα π.Χ., διατήρησε τόνους αποθηκευμένων δημητριακών (κριθαριού και ντυμένων σιτηρών), ερμητικά κλεισμένων στην αποθήκη, μαζί με πολλούς σπόρους ζιζανίων. Τα δεδομένα από τη Hattuša αντιστοιχούν σε πλεόνασμα που κινητοποιούνταν από το κράτος των Χετταίων. Το ζητούμενο αφορά τη σύγκριση ανάμεσα στους δύο οικισμούς, το νεολιθικό Çatalhöyük και την Hattuša της εποχής του Χαλκού.