Τελευταία ημέρα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου σήμερα, τελευταία ευκαιρία για να δείτε κάποια από τις πολλές καλές ταινίες που προβλήθηκαν τις προηγούμενες μέρες.


Αν βρεθείτε από νωρίς το μεσημέρι στους χώρους του φεστιβάλ, σας προτείνουμε να μη χάσετε την προβολή των πέντε ταινιών μικρού μήκους του αμερικανού, ιρανικής καταγωγής, δημιουργού Ραμίν Μπαχράνι, στο έργο του οποίου το 55ο Φεστιβάλ πραγματοποίησε φέτος αφιέρωμα.

Οι πέντε μικρού μήκους ταινίες θα προβληθούν στη μία και μισή το μεσημέρι στo «Ολύμπιον» και είναι οι εξής:
  • Sigur Ros – Eg Anda: Το Ég Anda είναι μέρος του κινηματογραφικού πειράματος που συνόδευσε τη κυκλοφορία του δίσκου των Sigur Rós, Valtari, που ήταν κι ο τελευταίος που κυκλοφόρησαν ως τετραμελές συγκρότημα. Πρόκεται μια ελεγειακή δουλειά. Δεν ήθελαν να μιλήσουν και πολύ γι’ αυτό, αλλά αντ’ αυτού ζήτησαν από 16 ταλαντούχους σκηνοθέτες να κάνουν ό,τι ήθελαν με τη μουσική. Ο Ραμίν Μπαχράνι ήταν ένας από αυτούς.
  • Ανεβασμένος: Ο Γκλιν Στιούαρτ επιθεωρεί αυγά σε μια τράπεζα φαγητού στο Ουΐνστον Σέιλεμ της Βόρειας Καρολίνας. Κάνει εθελοντισμό και βοηθά τον κόσμο. Διερωτάται για τη ζωή του, τον έρωτά του, το θάνατό του. Ο Γκλιν Στιούαρτ απαντά στο προαιώνιο ερώτημα: η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα;
  • Ο πόλεμος της λεμονάδας: Σε μια ειδυλλιακή γειτονιά των προαστίων, ο Τζέρι διευθύνει τη μεγάλη του οικογενειακή επιχείρηση –έναν πάγκο που πουλάει λεμονάδα–, και είναι κυρίαρχος της αγοράς, ώσπου η δεκάχρονη Άντι στήνει τον δικό της πάγκο στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ο ανταγωνισμός ισούται με πόλεμο, κι έτσι και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν (και εκμεταλλεύονται) έναν εκπρόσωπο του κράτους προσπαθώντας να βγουν από πάνω. Στο τέλος, ένας ιδιαίτερος πελάτης θ’ αποφασίσει για τη μοίρα τους.
  • Πλαστική Σακούλα: Σ’ ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, μια Πλαστική Σακούλα (με τη φωνή του θρυλικού σκηνοθέτη Βέρνερ Χέρτσογκ), ξεκινά ένα επικό ταξίδι προς αναζήτηση του χαμένου της Δημιουργού. Η Σακούλα συναντά παράξενα πλάσματα, έναν φευγαλέο έρωτα κάπου στον ουρανό, μια αποικία από προφητικές σακούλες που σκίστηκαν σ’ έναν φράχτη. H Σακούλα ταξιδεύει κάτω απ’ τον ωκεανό, μέσα στα 500 ναυτικά μίλια ενός στροβίλου σκουπιδιών που είναι γνωστόςως η «Δίνη Σκουπιδιών του Βορείου Ειρηνικού». Θα μπορέσει άραγε η Σακούλα μας να ξεχάσει τον δημιουργό της εκεί; 
  • Σκυλιά: Τα αδέσποτα σκυλιά στη Θεσσαλονίκη του 2005 φυλάνε τα σινεμά, κοιμούνται και γυρεύουν φαγητό. Πολεμάνε και γίνονται φίλοι με τα περιστέρια. Ονειρεύονται.
Ο Ραμίν Μπαχράνι είναι πλεόν ένας καταξιωμένος και σημαντικός σκηνοθέτης του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου. Με αρκετά βραβεία και υποψηφιότητες να ακολουθούν, ο Μπαχράνι έχει διαγράψει μια πορεία που μαρτυρά ότι πρόκειται για έναν αφοσιωμένο εργάτη του σινεμά. Με πέντε ταινίες μεγάλου μήκους και άλλες τόσες μικρού μήκους στο ενεργητικό του, είναι από τους πιο παραγωγικούς δημιουργούς της εποχής μας, παραμένοντας κοντά σε μια παραδοσιακή αφηγηματική φόρμα. Οι υπερβολές στην έκφραση δεν ταιριάζουν στον Μπαχράνι. Είναι προσγειωμένος στην σύγχρονη πραγματικότητα. Στην σκληρή πλευρά της. Οι ταινίες του αντικατοπτρίζουν την εικόνα της ζωής, όπως συμβαίνει, και τα θέματα που πραγματεύεται δεν είναι έξω από το ανθρώπινο μέτρο. Σκηνοθετεί με δυναμισμό και νεύρο, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που συμπαρασύρει τον θεατή. Η ματιά του είναι βαθιά κοινωνική και επικρίνει θαρραλέα τις ανισότητες, τη διαφθορά και την ηθική έκπτωση ενός συστήματος που συνθλίβει τον άνθρωπο και τον υποβιβάζει σε αναλώσιμο είδος. Ο Ραμίν Μπαχράνι όμως έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να κάνει διακριτή την αισιοδοξία του. Μπορεί και δείχνει με τρόπο ευθύ και ειλικρινή το πώς η ανθρώπινη φύση είναι ικανή να βρίσκει τις λύσεις, να μετανιώνει, να επανορθώνει και να βρίσκει τη δύναμη να προχωρά.