Γράφει ο «Περαστικός»

Ένα ποιηματάκι που έμαθε στο δημοτικό θυμήθηκε ο Περαστικός τις τελευταίες ημέρες με την εξέγερση των θεσμών της πόλης για το θέμα της ΔΕΘ:
Τι είναι η Έκθεση; Μην είν' τα περίπτερα τα λαμαρινένια; Μην είν' οι κρατικές γενναίες συμμετοχές; Μην είν' οι συναυλίες της που χρυσολάμπουν; Όλα Έκθεση μου! Κι αυτά κι εκείνα!
Ναι, αίφνης, όλοι αυτοί που δεν έχουν, ακόμη, συμφωνήσει αν πρέπει να διατηρηθούν όλα τα περίπτερα, αν πρέπει να γκρεμιστούν όλα τα περίπτερα, αν πρέπει να υπάρχει κάθε χρόνο μια τιμώμενη χώρα, αν πρέπει το εκθεσιακό κέντρο να γίνει πάρκο, αν πρέπει η Έκθεση να μεταφερθεί στη Σίνδο, στους λαχανόκηπους, στο λεμονοδάσος, στα τροχιοδρομικά, στη Θέρμη, αν πρέπει να αλλάξει μορφή, αν πρέπει να διατηρήσει όλες τις κλαδικές, αν πρέπει να μείνει ως έχει, σήκωσαν μπαϊράκι επανάστασης με το φόβο μην μείνουν στην απέξω!
Είναι κάτι καινούργιο αυτό; Όόόόχι βέβαια! Όταν, πριν μια οκταετία, έγινε το Υπερταμείο βασικός... (συμ)μέτοχος της ΔΕΘ, τα ίδια είχαμε. Φωνές, φασαρία, απειλές -κι όταν διαπιστώθηκε πως, τουλάχιστον τότε, το Υπερταμείο δεν είχε την παραμικρή όρεξη να ασχοληθεί με τη ΔΕΘ, όλα ηρέμησαν. Για να έρθει τώρα, το δεύτερο επαναστατικό κύμα. Στο μεταξύ, λέει ο Περαστικός, στα 12 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που ακούσαμε για ανάπλαση, δεν μπήκε ούτε τούβλο. Μια μακέτα είδαμε, με κάτι τεράστια στρόγγυλα περίπτερα 10 φορές σαν το Παλέ, που μοιάζαν με διαστημόπλοια -και τίποτε άλλο. Όσο για τους «θεσμούς της πόλης» εκτός από το να στήνουν κάθε χρόνο ένα περίπτερο και να μοιράζουν φυλλάδια, στικάκια, βάσεις για κινητά, βεντάλιες, παγούρια, ομπρέλες, ο Περαστικός δε θυμάται να έκαναν κάτι με την ανάπλαση. Εκτός από τη δήλωση κάποιων (όχι και πολλών θα έλεγε) πως θέλουν πάρκο -και τη ΔΕΘ στα δυτικά.
Για τον Περαστικό η ΔΕΘ είναι οικονομική - επιχειρηματική υπόθεση. Στόχος της θα πρέπει να είναι να φέρνει (και να κερδίζει) χρήμα. Δεν είναι ούτε η πασαρέλα των κρατικών συμμετοχών (κι ας είναι μόνον 3 στα δέκα τα κρατικά περίπτερα, όπως μας ενημέρωσε η διοίκησή της), ούτε η οργάνωση συναυλιών -ακόμη κι αυτών που έχουν σκοπό να τιμήσουν μεγάλα ονόματα του χώρου. Η εποχή του Φεστιβάλ Ελαφρού Ελληνικού Τραγουδιού με τους χιλιάδες που στριμωχνόμασταν στο Παλέ με ένα φυλλάδιο στο χέρι για να κάνουμε αέρα μη σκάσουμε και να δούμε από κοντά τον Τόλη Βοσκόπουλο να τραγουδά την «Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Έχουν θέση μόνον στις ομάδες νοσταλγίας του Facebook... Για να θυμούνται οι γέροι -καλή ώρα- να μαθαίνουν οι νέοι και να αναπολούμε τις εποχές που κάναμε μπάνιο κάθε Σάββατο, γιατί στη Θεσσαλονίκη δεν είχε φθάσει ακόμη το νερό της Αραβησσού - και για να φθάσει το ύδωρ στον τελευταίο όροφο έπρεπε να ΄ναι βράδυ και η αποκάτω να μη βάλει πλυντήριο...

ΥΓ. Όπως το περίμενε ο Περαστικός, η κυβέρνηση έκανε, ήδη, διορθωτική κίνηση μέσω του αντιπροέδρου της, που δήλωσε πως στο τελικό σχήμα θα συμμετέχουν και ο δήμος Θεσσαλονίκης και η Περιφέρεια κ. Μακεδονίας. Αναμένοντας την αντίδραση αυτών που -προς το παρόν, πάλι- μένουν απέξω, έχει να πει πως είναι μεγάλο το (πολιτικό) κόστος Άρη...