Παλέρμο, 1962

Ο Βιτσέντζο Ρομάνο στάθηκε στη μέση του εγκαταλελειμμένου οινοποιείου, με κρύο ιδρώτα να τρέχει στον αυχένα του. Ήξερε τι γινόταν. Οι τρεις άντρες απέναντί του δεν είχαν έρθει για συμφωνία. Ο Λούκα Καράτζιο, το δεξί χέρι του Ντον Μαρινέλι, τον κοίταξε με θλίψη.

“Με συγχωρείς, Βιτσέντζο. Οι καιροί αλλάζουν.”

Ο πρώτος πυροβολισμός βρήκε τον Βιτσέντζο στο στήθος. Δε γονάτισε. Ο δεύτερος τον χτύπησε στο κεφάλι. Το κορμί του σωριάστηκε στο πάτωμα. Από μακριά, η καμπάνα του καθεδρικού χτύπησε μεσάνυχτα. Την επόμενη μέρα ο 13χρονος Ντομένικο “Μίκο” Ρομάνο στεκόταν σιωπηλός δίπλα στο άψυχο σώμα του πατέρα του. Η μητέρα του έκλαιγε γοερά, αλλά εκείνος δεν έριξε ούτε ένα δάκρυ.

Έμαθε το πρώτο του μάθημα: “Η λύπη δεν έχει θέση σε αυτόν τον κόσμο.”

Και το δεύτερο: “Αν δεν πάρεις εκδίκηση, γίνεσαι στόχος.”

Παλέρμο, 1970

Στα 17 του, ο Μίκο δεν ήταν πια ένα χαμένο παιδί. Δούλευε για μικρές συμμορίες. Έκανε εισπράξεις προστασίας. Έμαθε να πυροβολεί χωρίς να τρέμει το χέρι του. Ο πρώτος του φόνος έγινε σε μια αποθήκη, όταν μαχαίρωσε έναν προδότη. Δεν δίστασε ούτε στιγμή. Ο νεκρός άντρας είχε το ίδιο βλέμμα με τον πατέρα του εκείνο το βράδυ του 1962. Ο ισχυρότερος άνδρας της Σικελίας, ο Ντον Φραντσέσκο Μαρινέλι, είχε μάτια παντού. Όταν είδε τον Μίκο να ανεβαίνει στην ιεραρχία, τον πήρε υπό την προστασία του.

“Είσαι έξυπνος, ragazzo. Μου θυμίζεις τον εαυτό μου στα νιάτα μου.”

Αυτό που δεν ήξερε ο Ντον Μαρινέλι ηταν πως μόλις είχε βάλει στο σπίτι του τον άνθρωπο που θα τον κατέστρεφε.

Ο Σαλβατόρε “Σάλε” Κατάνια επιστρέφει.

Ο Σαλβατόρε ήταν ένας παλιός εκτελεστής, πιστός στον πατέρα του Μίκο.

“Έχεις το δικαίωμα να μάθεις την αλήθεια, ragazzo.”

Και τότε του είπε το όνομα του προδότη. Ντον Μαρινέλι. Ο άνθρωπος που τον μεγάλωσε. Ο μέντοράς του. Ο φονιάς του πατέρα του. Ο Μίκο δεν μίλησε. Δεν φώναξε. Απλώς… χαμογέλασε. Και τοτε εβαλε σε δράση το σχέδιο εκδίκησης του. Ο Μίκο διέρρευσε πληροφορίες στους capos ότι ο Μαρινέλι είχε γίνει αδύναμος. Έστησε μια οικονομική καταστροφή, χάνοντας “κατά λάθος” ένα φορτίο ηρωίνης. Έβαλε πληρωμένους εκτελεστές να σκοτώσουν έναν από τους πιο πιστούς ανθρώπους του Ντον. Και ύστερα, προκάλεσε μια συνάντηση με τους υπόλοιπους capos. Μια μυστική συνάντηση στην εξοχή της Σικελίας. Ο Ντον Μαρινέλι δεν κατάλαβε τίποτα μέχρι την τελευταία στιγμή.

“Τι είναι αυτό;!”

Ο Μίκο παρουσίασε αποδείξεις πως ο Μαρινέλι πρόδωσε την ίδια του την οικογένεια. Οι capos πήραν την απόφαση. Δύο εκτελεστές πυροβόλησαν τον Ντον στο κεφάλι. Το σώμα του πετάχτηκε έξω από τον καθεδρικό της Παλέρμο. Την επομενη ο Μίκο Ρομάνο ανέλαβε την εξουσία. Έλεγχε τη Σικελία. Έγινε ο πιο δυνατός άντρας της Κόζα Νόστρα. Έζησε για να δει την εκδίκησή του να ολοκληρώνεται. Θα επρεπε ομως να γνωρίζει πής η εκδίκηση ποτέ δεν φέρνει γαλήνη.

Παλέρμο, 1980. Ένα νέο αγόρι εμφανίζεται.

Ο Λούκα Καράτζιο, ο γιος του εκτελεστή του Βιτσέντζο, μπαίνει στο γραφείο του Μίκο.

“Ξέρω ποιος είσαι, Ντομένικο.”

Ο κύκλος δεν είχε κλείσει. Ο Μίκο ήξερε πως ❝ Στη Μαφία, το αίμα δεν σταματά ποτέ”