Και, ξάφνου, χθες, μας προέκυψε... ντιμπέιτ. Με πέντε πολιτικούς αρχηγούς (αυτούς που, στις 21 Μαΐου, μπήκαν στη Βουλή) και έξι δημοσιογράφους, στο γνωστό στούντιο της ΕΡΤ και τον ΣΥΡΙΖΑ μοναχό, να φωνάζει γιατί να μη γίνει ντιμπέιτ Μητσοτάκη - Τσίπρα.

Αλήθεια, πόσο χρήσιμο είναι ένα ντιμπέιτ; Σε δικομματικά καθεστώτα, με τον τρόπο που γίνεται στις ΗΠΑ, θα ήταν πάρα πολύ χρήσιμο για τους πολίτες. Έτσι, όμως, όπως γίνεται στη χώρα μας, εξελίσσεται, μόνιμα, σε παράλληλους μονολόγους κωφών. Ο ένας λέει το ποίημα του, ο άλλος το δικό του και συμπέρασμα δεν βγαίνει.

Το σύστημα στην Ελλάδα, όμως, δεν είναι δικομματικό κι είναι άκρως αντιδημοκρατικό το να αποκλείεις κόμματα από μια τηλεμαχία. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, για ντιμπέιτ μεταξύ Μητσοτάκη - Τσίπρα θα έπρεπε να ΄χει απορριφθεί από την πρώτη στιγμή. Όσο για την επιχειρηματολογία ότι ο Μητσοτάκης αρνείται το ντιμπέιτ στον Τσίπρα επειδή τον... φοβάται, δεν πείθει ούτε την εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ...

Όσον αφορά το ντιμπέιτ για τις εκλογές του Ιουνίου, αξίζει να αναρωτηθούμε τι άλλαξε από τα προγράμματα των κομμάτων μέσα σε δύο βδομάδες, που θα πρέπει να το μάθουν οι ψηφοφόροι. Αν κρίνουμε από τη σπουδή των εκπροσώπων τους να πάρουν μέρος στη σύσκεψη της Τρίτης για τους κανόνες της τηλεμαχίας, φαίνεται πως έχουν αλλάξει πολλά. Μόνον που κάτι μας λέει ότι άλλαξαν στα συνθήματα κι όχι στα προγράμματα.

Γράφει ο Περαστικός