Άνοιξη του 1987... Η Βραδυνή δίνει τη μάχη της με τις ανερχόμενες δυνάμεις του Ελληνικού Τύπου. Έχει δημιουργήσει τη Βραδυνή της Κυριακής, ταμπλόιντ, ενώ το καθημερινό φύλλο παραμένει μεγάλου σχήματος, χορταστικό και... ασπρόμαυρο.

Η εντολή ήρθε, αν δεν κάνω λάθος (γιατί πέρασαν και κάποια χρόνια), από τον Αχιλλέα Τζοάννο, προϊστάμενο του επαρχιακού. "Μπορείς να πάρεις μια συνέντευξη από τον Βασίλη Παπαζάχο"; Βούιξαν τ' αυτιά μου... Εγώ τον Παπαζάχο τον γνώριζα από τις σύντομες δηλώσεις στο "κλιμάκιο Θεσσαλονίκης" της ΕΡΤ, όταν παρουσίαζαν τις ειδήσεις, την εποχή των σεισμών, ο Δημήτρης Χατζηπαρασκευάς και ο Τέρενς Κουίκ... Κι ήμουν... αστυνομικός συντάκτης. 

"Θα σου μιλήσει", με καθησύχασε ο διευθυντής των γραφείων Θεσσαλονίκης, Γιώργος Αδάμ και σήκωσα το τηλέφωνο για να κλείσω ραντεβού. Ήταν Σάββατο μεσημέρι...

Όχι μόνον δέχτηκε να μου μιλήσει, αλλά ζήτησε να μιλήσουμε... εκείνη την ώρα!

Η συνέντευξη ήταν ποταμός. Ακόμη θυμάμαι δύο από τα κύρια σημεία. Το πρώτο, που έγινε τίτλος, ότι το ρήγμα νότια της Κρήτης θα μπορούσε να δώσει σεισμό ως 8 Ρίχτερ. Ήρθε επακόλουθο στην ερώτηση αν τον ανησυχεί η Βόλβη...

Το δεύτερο το θυμάμαι κάθε φορά που βρίσκομαι στους δρόμους της Θεσσαλονίκης:

"Λύση είναι οι καλές κατασκευές. Να σταματήσουμε να βάζουμε ιταλικό πλακάκι στις προσόψεις. Να προσθέτουμε γύψινα και άλλα διακοσμητικά. Τα κτίρια θα αντέξουν. Αλλά αυτά, θα πέσουν στα κεφάλια μας", μου είχε πει...

Το είχε επαναλάβει, χρόνια αργότερα, μια Πέμπτη βράδυ, σε μια εκπομπή μου στην TV00...

Σήμερα, ο Βασίλης Παπαζάχος πέρασε στην αθανασία. Άφησε πίσω του μεγάλη παρακαταθήκη. Μελέτες που αναγνωρίστηκαν διεθνώς. Μαθητές που διαπρέπουν:

Γεννήθηκε το 1930 στο Σμόκοβο Καρδίτσας, όπου τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο και αποφοίτησε από το 9ο νυχτερινό Γυμνάσιο Αθηνών. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πήρε διδακτορικό από το ίδιο Πανεπιστήμιο (1961). Μετεκπαιδεύτηκε στις ΗΠΑ (1961-1964) όπου έλαβε ανώτερο δίπλωμα Γεωφυσικού.

Διορίσθηκε βοηθός sτο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Αστεροσκοπείου Αθηνών (1956) και επιμελητής στο ίδιο Ινστιτούτο (1961). Εκλέχτηκε παμψηφεί τακτικός Καθηγητής Γεωφυσικής στο ΑΠΘ (1977), διευθυντής του Τομέα Γεωφυσικής (1983-1996), Πρόεδρος του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ (1982-1987) και διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών - ΙΤΣΑΚ (1983-1999).

Δίδαξε επί σειρά δεκαετιών 14 μαθήματα Γεωφυσικής, συνέγραψε 9 βιβλία πανεπιστημιακού επιπέδου και καθοδήγησε την εκπόνηση 16 διδακτορικών διατριβών. Συγκρότησε τρεις ερευνητικές ομάδες (1964, 1977, 1980) από σημαντικό αριθμό νέων επιστημόνων που κατέλαβαν υψηλές πανεπιστημιακές θέσεις ή στελέχωσαν ερευνητικούς ή άλλους φορείς.

Δημοσίευσε πάνω από 200 πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων. Στο επιστημονικό του έργο υπάρχουν πάνω από 1000 αναφορές άλλων επιστημόνων σε διεθνείς δημοσιεύσεις. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του πρώτου Ελληνικού δικτύου σεισμογράφων (1965), του πρώτου τηλεμετρικού δικτύου σεισμογράφων (1981) και του δικτύου επιταχυνσιογράφων του Ινστιτούτου Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών (1981).

Συνέβαλε στον αντισεισμικό σχεδιασμό πολλών μεγάλων τεχνικών έργων, στη διαμόρφωση της αντισεισμικής πολιτικής της χώρας και στην ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών πάνω σε θέματα αντισεισμικής προστασίας. Δημοσίευσε σειρά άρθρων πάνω σε γενικότερα θέματα έρευνας και παιδείας, συμμετείχε ενεργά σε συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου του και ανέπτυξε ευρύτερη κοινωνική δράση (μέλος διοικητικού συμβουλίου δημοτικής επιχείρησης κ.λ.π.).

Το σημαντικότερο, για μένα, ήταν άλλο: Έκανε μια πόλη -και μια χώρα ολόκληρη- να ΄χει εμπιστοσύνη στους επιστήμονες. Να κρέμεται από τα χείλη τους. Να περιμένει από αυτούς, τους ειδικούς, μια συμβουλή, έναν λόγο. 

Δ.Ι.Ασπροπούλης