Ξαφνικά, έναν χρόνο πριν τις εκλογές, οι Δήμοι της Θεσσαλονίκης γέμισαν υποψήφιους δημάρχους!

Το προεκλογικό ζέσταμα άρχισε πολύ νωρίς -ακόμη και στον κεντρικό Δήμο- με αποτέλεσμα η... τσίκνα από τους δημάρχους που "άρπαξαν" να απλώνεται πάνω από την πόλη.

Φαίνεται πως όσοι έσπευσαν να ανακοινώσουν την υποψηφιότητά τους τόσο νωρίς, δεν έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο. Διαφορετικά θα γνώριζαν την έκφραση "αυτός, κάηκε στο ζέσταμα", που λέγονταν για τους ποδοσφαιριστές τους οποίους σήκωναν από τον πάγκο στη διάρκεια του παιχνιδιού οι προπονητές, τους έβαζαν να κάνουν ασκησούλες και σπριντ για να "ζεσταθούν", όμως, δεν περνούσαν ποτέ στο γήπεδο για να δείξουν τις ικανότητές τους.

Μια ανεξήγητη πρεμούρα έπιασε αρκετούς wannabe δημάρχους. Ανακοινώνουν την υποψηφιότητά τους, λες και αγνοούν ότι ο προεκλογικός αγώνας θέλει και στελέχη και χρήμα, για να έχει ευτυχή αποτελέσματα. Αγνοούν, επίσης, ότι, καλώς ή κακώς, τα υπάρχοντα κόμματα, λίγο μετά τις βουλευτικές εκλογές (γιατί τότε θα γίνουν οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση) θα θέλουν να μετρήσουν δυνάμεις και να στείλουν μηνύματα. Έτσι, είναι 1000% σίγουρο ότι θα "κατεβάσουν" κομματικούς υποψηφίους -και το περίφημο "θα αποφασίσει η τοπική κοινωνία" θα πάει περίπατο.

Θα μου πείτε: "Εσύ δεν ήσουν που έγραφες χθες ότι ο Ζέρβας με το να βγει γρήγορα μπροστά έκανε έξυπνη κίνηση"; Ναι, εγώ ήμουν. Όμως ο Ζέρβας, δεν βγήκε απλά μπροστά. Κατάφερε να συγκεντρώσει στην εκδήλωσή του το όλον της Νέας Δημοκρατίας. Από υπουργούς και βουλευτές, προέδρους ΝΟΔΕ και στελέχη τοπικών, ως απλούς (αλλά γνωστούς για τις προτιμήσεις τους) ψηφοφόρους. Προσπάθησε να περιχαρακώσει έναν χώρο. Και η δική του κίνηση, όμως, αν και έξυπνη, δεν παύει να είναι βιαστική.

Η επιθυμία των κομμάτων να αναμετρη0ούν και στην κάλπη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, φαίνεται από τα όσα έγιναν στην επίσκεψη του Ν. Ανδρουλάκη στη Θεσσαλονίκη. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ (ελπίζω να μην ξέχασα κανένα συνθετικό του ονόματος και με παρεξηγήσουν οι "πράσινοι" φίλοι μου) απαίτησε να βρεθεί υποψήφιος για το δήμο Θεσσαλονίκης. Και τις μεγαλοστομίες στελεχών του κινήματος του στιλ "εγώ θα είμαι με τον Τάδε κι ας πει το κόμμα ό,τι θέλει", εγώ τις ακούω βερεσέ. Εκτός κι αν το κόμμα αποσυντίθεται σιγά - σιγά και δεν το ΄χω (ούτε το ΄χουν κι αυτοί) καταλάβει.

Ίδια αγωνία υπάρχει και στον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ (εντάξει με τα συνθετικά το ονόματος, νομίζω...) με την Κατερίνα Νοτοπούλου, όμως, να κάνει από νωρίς γνωστή την πρόθεσή της -σύμφωνα με πληροφορίες μου- να μην τραβήξει, ξανά, το κάρο. Αναζητείται νέος και δραστήριος, με σχέσεις με την "κοινωνία των πολιτών" και τα κινήματα της πόλης -λένε, πάλι, οι πληροφορίες μου.

Παρόμοιες κινήσεις γίνονται και στους άλλους δήμους κι έτσι οι, ως χθες, εκλεκτοί της τοπικής κοινωνίας, έχουν να αντιμετωπίσουν άλλο ένα πρόβλημα. 

Σε αυτά, προσθέστε ότι η στελέχωση των ψηφοδελτίων περπατά με ρυθμούς χελώνας -ή, μάλλον, σαλιγκαριού. Όλοι συμπαθούν τον χαμένο, τον χτυπούν στην πλάτη, τον ενθαρρύνουν με το γνωστό "μαζί σου είμαστε", αλλά, σε τελική ανάλυση, όλοι θέλουν μια θέση στη διοίκηση...

Γράφει ο Περαστικός