Πέντε επιλογές βιβλίων για άνδρες που σέβονται τον εαυτο τους. Αν και ολα είναι θέμα επιλογής πιστεύουμε πώς αυτά τα πέντε βιβλία αποτελούν τις καλύτερες επιλογές για έναν ανδρα που θέλει να διαβάσει. Πάμε λοιπόν:

“Ένας τζέντλεμαν στη Μόσχα”

Τη στιγμή που ο Αλεξάντρ Ίλιτς Ροστόφ περνούσε φρουρούμενος τις πύλες του Κρεμλίνου και έβγαινε στην Κόκκινη Πλατεία, ο καιρός ήταν αίθριος και δρoσερός. Οι αξιωματούχοι του τωρινού καθεστώτος αποφάνθηκαν ότι η ποινή που αρμόζει σε έναν αριστοκράτη που τόλμησε να γράψει ποίηση είναι ο εγκλεισμός του στο ξενοδοχείο Μετροπόλ.
Ήταν Ιούνιος του 1922 στη Μόσχα, όταν ο λοχαγός οδήγησε τον κόμη και τη συνοδεία του στην είσοδο του μεγαλόπρεπου αρ νουβό ξενοδοχείου κι από εκεί σε ένα κακοφωτισμένο κλιμακοστάσιο που κατέληγε σε μια σοφίτα.
Ανάμεσα στα λιγοστά έπιπλα που του επέτρεψαν να κρατήσει, ο κόμης διάλεξε ένα πορσελάνινο σερβίτσιο, το πορτρέτο της νεκρής αδελφής του και όλα τα βιβλία του. Μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο ο πρώην αριστοκράτης θα μπορούσε ν’ ακούσει τις σκέψεις του για τα επόμενα τριάντα χρόνια, καθώς έξω εκτυλίσσονταν μερικές από τις πιο επεισοδιακές δεκαετίες της ρωσικής και παγκόσμιας Ιστορίας, η άνοδος του Στάλιν και η Μεγάλη Εκκαθάριση, η κατάρρευση του μετώπου το καλοκαίρι του ’41, η απαρχή του Ψυχρού Πολέμου…

“Η σήραγγα των περιστεριών”

Από τα χρόνια της θητείας του στις βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ως τη συγγραφική του σταδιοδρομία, που τον ταξίδεψε από τη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Καμπότζη μέχρι τη Βηρυτό τις παραμονές της ισραηλινής εισβολής του 1982 και τη Ρωσία πριν και μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Τζον λε Καρέ γράφει πάντα μέσα από την καρδιά της σύγχρονης επικαιρότητας.
Σ’ αυτή την πρώτη αυτοβιογραφία του, ο Λε Καρέ, με το απολαυστικό του ύφος και τη διεισδυτική του ματιά, διαβάζει στα γεγονότα που παρακολουθεί από την οπτική γωνία του μάρτυρα την ίδια ηθική αμφισημία με την οποία διαποτίζει τα μυθιστορήματά του. Είτε γράφει για έναν παπαγάλο σε κάποιο ξενοδοχείο της Βηρυτού που ήξερε να μιμείται τέλεια το κροτάλισμα των πολυβόλων, είτε επισκέπτεται τα μουσεία των άταφων νεκρών της Ρουάντα μετά τη γενοκτονία, είτε γιορτάζει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με τον Γιάσερ Αραφάτ είτε παίρνει συνέντευξη από μια Γερμανίδα τρομοκράτισσα στη φυλακή της στην έρημο Νέγκεβ, είτε παρατηρεί τον ‘Aλεκ Γκίνες να ετοιμάζεται να υποδυθεί τον Τζορτζ Σμάιλι, είτε περιγράφει τη γυναίκα που τον ενέπνευσε να πλάσει την κεντρική ηρωίδα του στο έργο του Ο Επίμονος Κηπουρός, ο Λε Καρέ αφηγείται το κάθε συμβάν με ζωντάνια και χιούμορ, κάνοντάς μας άλλοτε να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια και άλλοτε να βλέπουμε με καινούριο μάτι γεγονότα και ανθρώπους που ως τώρα πιστεύαμε πως καταλαβαίναμε.

«Ζάρια με τον θάνατο»

Δεν είναι ασυνήθιστο δημοσιογράφοι του αθλητικού ρεπορτάζ να μετατρέπονται και σε συγγραφείς βιβλίων. Ωστόσο είναι σχετικά ασυνήθιστο να γίνονται συγγραφείς όχι αθλητικού περιεχομένου εκδόσεων, αλλά αντίστροφα μυθιστοριογράφοι της αστυνομικής μυθοπλασίας. Αυτή την επιλογή έκανε και ο Θεσσαλονικέας αθλητικός συντάκτης Γιάννης Χατζηϊωαννίδης, επί 27 χρόνια παρουσιαστής αθλητικών ειδήσεων στην Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης όπως και στο αντίστοιχο Δημοτικό Ραδιόφωνο FM 100. Όχι βέβαια πως σταμάτησε την πλούσια δημοσιογραφική διαδρομή του, αλλά παρενθετικά έβαλε στην καθημερινή δραστηριότητα του και την συγγραφή μιας αστυνομικής τριλογίας, το πρώτο βιβλίο της οποίας ήδη κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία με τίτλο «Ζάρια με τον θάνατο».
Το θέμα του βιβλίου πραγματεύεται μια ιστορία με διαχρονικής σημασίας ζητήματα, όπως η δύναμη του χρήματος, η αγάπη για την οικογένεια, η δίψα για εκδίκηση, η προδοσία, η διαφθορά, και γενικά τις πιο σκοτεινές πλευρές του ανθρώπου. Μια ιστορία βγαλμένη κατευθείαν από έναν κόσμο βουτηγμένο στο αίμα, στην ασυδοσία, στην προδοσία και στην απληστία. Αλλά ο ίδιος αυτός κόσμος, είναι ένας κόσμος κανόνων και αφοσίωσης στις αρχές της «familias». Μια αφοσίωση που αδυνατεί να κατανοήσει ο περισσότερος κόσμος. Ο συγγραφέας αναφέρει σχετικά με το θέμα του: “Προτιμώ να μην αναζητήσει κανείς σας τυχόν ομοιότητες με πρόσωπα μέσα από την ιστορία μου. Γιατί απλά τίποτα από όσα θα διαβάσετε δεν συνέβη ποτέ. Τα γεγονότα και οι χαρακτήρες της ιστορίας μου ανήκουν στην σφαίρα της μυθοπλασίας. Όσο και αν μοιάζει τόσο αληθινή”.

Η ΠΛΕΚΤΑΝΗ

Ο Ρότζερ Φέρις είναι ένας από τους μαχητές της CIA στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Άφησε το Ιράκ με ένα σμπαραλιασμένο πόδι και μια κρίσιμη αποστολή: να διεισδύσει στο δίκτυο ενός αρχιτρομοκράτη, γνωστού ως “Σουλεϊμάν”. Για να τρυπώσει στο άντρο του Σουλεϊμάν, ο Φέρις καταστρώνει ένα σχέδιο εμπνευσμένο από μια αριστουργηματική επιχείρηση της Βρετανικής Αντικατασκοπίας κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Ετοιμάζει το “σώμα της απάτης”, το πτώμα, ουσιαστικά, ενός υποτιθέμενου αξιωματούχου της CIA, που εμφανίζεται να έχει πετύχει το ακατόρθωτο, με τη στρατολόγηση ενός πράκτορα μέσα από τις τάξεις του εχθρού. Η πλεκτάνη αυτή παγιδεύει συμμάχους και αντιπάλους σε έναν περίπλοκο, δεξιοτεχνικά υφασμένο ιστό, με το ξετύλιγμα του οποίου ο Φέρις θα βρεθεί αβοήθητος σε ένα στρόβιλο εξελίξεων. Μόνη του ελπίδα, ο επικεφαλής της ιορδανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ένας εκλεπτυσμένος δανδής.

Mafia Manager

Πώς να επιτύχετε στον κόσμο των επιχειρήσεων και στη ζωή γενικότερα ακολουθώντας τους κανόνες της Μαφίας. Ο V., ένας μαφιόζος capo το όνομα και η γεωγραφική θέση του οποίου δεν αποκαλύπτονται, αναλύει τη φιλοσοφία του μεγαλύτερου καρτέλ στην υφήλιο και εκθέτει τη θεωρία της ηγεσίας όπως εφαρμόζεται στην “Αυτοκρατορία της Σιωπής” (“ομερτά”).
Ο Μακιαβέλλι ωχριά μπροστά στον V., ο οποίος διαθέτει κάτι που λείπει από τον μεγάλο Ιταλό συγγραφέα του “Ηγεμόνα”: το χιούμορ. Το “Mafia Manager” είναι ένας οδηγός της επιτυχίας και την ίδια στιγμή μια εικονογράφηση του σύγχρονου επιχειρηματία που στέκεται σε ώμους γιγάντων, αλλά κυρίως πατάει επί πτωμάτων. Όταν μπορεί.