Χειρότερος τρόπος, για να μάθει ο Άρης ότι ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου διαρκεί 90 λεπτά, δεν υπήρχε. Λες και κάποιος κατέβασε τον γενικό των κιτρινόμαυρων και χάθηκαν για 30' από τον αγωνιστικό χώρο...
Μονο μία ομάδα υπήρχε στο γήπεδο, τόσο στο α μέρος όσο και ως το 60 κι αυτή ήταν ο Άρης. Χωρίς καμία δυσκολία προηγούνταν με 0-1, αφού κυριαρχούσε στο κέντρο και δεν κινδυνεύει στην άμυνα. Μπορεί ο Μάνος να χρειάστηκε... ξένο πόδι για να σκοράρει (τελικά το γκολ του πρέπει να χρεωθεί αυτογκόλ, αφού η μπάλα αλλάζει πορεία στο πλασέ του και καταλήγει στα δίχτυα), όμως φαινόταν ότι ο Άρης θα έβαζε γκολ και σε κάποια άλλη φάση. 
Οι γηπεδούχοι ήταν σαν υπνωτισμένοι. Επί 60' έπαιζαν απελπιστικά αργά και δε φαινόταν να μπορούν να αντιδράσουν. Η κεφαλιά του 45+1 ήταν η μοναδική φάση που φάνηκε να ανησυχεί ο Σιαμπάνης...
Και ξαφνικά ο Ράσταβατς έκανε τρεις αλλαγές, ελευθέρωσε τον Ριτζίς και.. αυτό ήταν. Τα φώτα του Άρη σβήσανε, δεν του έβγαινε τίποτα κι έδειχνε αδύναμος να αποκρούσει έστω και μία από τις επιθέσεις των γηπεδούχων. Ειδικά μετά το 1-1, οι κιτρινόμαυροι εξαφανίστηκαν και φαινόταν πως θα... διασύρονταν!  Βρέθηκαν πίσω και, αν ο Ράσταβατς δεν έκανε νέες αλλαγές για να κρατήσει τα μετόπισθεν, κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν!
Οι φιλοξενούμενοι ξαναβγήκαν μπροστά γύρω στο 90, αλλά η μπάλα δεν έφθανε με τίποτα στον Μήτρογλου, που έτρεχε πάνω κάτω και, αν δεν κάνουμε λάθος, δεν έκανε ούτε κοντρόλ... Το τελικό 2-1 φαίνεται φυσιολογικό αν και... 
Το μεγάλο ΑΝ ήταν η φάση του 73, όταν ο Σουάρεθ σπρώχνει παίκτη του Άρη για να κερδίσει την κεφαλιά. Η φάση δεν πέρασε καν από το VAR, όπως και η φάση του 76, όταν ο Μάνος βρέθηκε στο έδαφος από μαρκάρισμα του Καστάνιο (μόνον που εκεί δεν υπήρχε κάτι το μεμπτό).

Θυμηθείτε μαζί μας, λεπτό προς λεπτό, το παιχνίδι. Κάντε scrol προς τα κάτω για να φορτώσει η εφαρμογή. Στη συνέχεια, ανανεώνεται αυτόματα.