...το La La Land χθες βράδυ, από το Nova και μετανιώσαμε πικρά που δεν το είδαμε σε μεγάλη οθόνη!


Ένα μιούζικαλ παιχνιδιάρικο, ακόμη και με τον τίτλο του, αφού η γνωστή νότα τυχαίνει να είναι και τα αρχικά της πόλης του θεάματος: Λος Άντζελες. Η χώρα του... λαλα.

Ένα μιούζικαλ με πολύ χρώμα, που γίνεται ασπρόμαυρο όπου πρέπει. Εκεί που λες "τώρα το θέλω άχρωμο", εκείνη ακριβώς την ώρα το χρώμα υποχωρεί!

Ένα μιούζικαλ που περιέχει πολλά μιούζικαλ. Βλέπεις σ' αυτό από τη σκηνή του δρόμου στο Fame, ως την... Τζίντζερ και τον Φρεντ.

Ένα μιούζικαλ χωρίς χάπι εντ. Κόντρα στην ίδια του τη.. φύση, σε αφήνει με μια μπίτερ γεύση, για την οποία, όμως, αμφιβάλεις ως το τέλος αν, τελικά, είναι πικρή ή γλυκιά... 

Ένα μιούζικαλ με τα τραγούδια να μπαίνουν ακριβώς στο σημείο που πρέπει. Ακόμη κι εχθρός του είδους αν είσαι, οι δημιουργοί του καταφέρνουν να σε κάνουν να περιμένεις τη μουσική ακριβώς την ώρα που αρχίζει.

Ένα μιούζικαλ με το βασικό τραγούδι να επαναλαμβάνει έναν ρυθμό με τέσσερις, όλες κι όλες, νότες.

Ένα μιούζικαλ με ένα πρωταγωνιστικό ζευγάρι που μόλις το βλέπεις στις πρώτες σκηνές να αδιαφορεί εκείνος για εκείνην, λες "το Νιου Γιορκ Νιου Γιορκ από την ανάποδη"!. Κι έπειτα, το ίδιο μιούζικαλ από την... καλή.

Ένα μιούζικαλ που στην πιο κρίσιμη στιγμή του, στην κορύφωση, "παίζει" στο ψεύτικο περιβάλλον ενός στούντιο, ενός πίνακα ζωγραφικής και μιας πράσινης οθόνης τόσο ξεκάθαρα, που λες: "είναι ψέμα"! Και είναι... Αποδομεί από μόνο του, τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο Ντέμιεν Σαζέλ κεντάει έναν όμορφο, πολύχρωμο πίνακα, αφήνοντας τις καταλήξεις από τις κλωστές στο τέλος χωρίς κόμπους, για να μπορεί, όποιος θέλει, να τις τραβήξει, να το ξηλώσει και να το στήσει από την αρχή. 

Δείτε το με την πρώτη ευκαιρία...