Πέμπτη, 1 Ιουνίου 2017._

"Η χώρα βυθίστηκε και για μερικούς είναι σα να μη συνέβη τίποτα. Βλέπω να γίνεται ένας επιχειρηματικός πόλεμος μέχρι θανάτου". Η δήλωση αυτή ανήκει στον αντιπρόεδρο της Βουλής, Γιώργο Βαρεμένο. Την έκανε πριν λίγο στον Σκάι.


Δυστυχώς, η φράση του περιέχει δυο σημαντικές αλήθειες. Το τελευταίο χρονικό διάστημα έπεσαν οι μάσκες και βλέπουμε έναν απίστευτο επιχειρηματικό πόλεμο, που συνεχίζεται σε μία χώρα η οποία, αν δε δανειστεί, δε θα έχει να ταΐσει τους συνταξιούχους της -και μεγάλο μέρος του άνεργου πληθυσμού που παίρνει επίδομα ανεργίας... Δε θα έχει να συντηρήσει τα σχολεία ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς. Δε θα έχει να σκουπίσει και να καθαρίσει τα χειρουργεία των νοσοκομείων.

Την ίδια στιγμή, η χώρα στα σόσιαλ μίντια (τα σύγχρονα καφενεία) έχει χωριστεί στα δύο. Εξάλλου, αυτό της αρέσει εδώ και αιώνες. Από τα μπλε και πράσινα καφενεία, περάσαμε στα φιλελέ και αριστερά (;) τρολ, στους Σαββιδικούς και τους "άλλους". Εκμεταλλεύτηκαν όλοι όσοι θέλουν να ξεχνάμε την πραγματική μας κατάσταση και το ότι περπατάμε στο χείλος του γκρεμού, την αγάπη όλων για μια ομάδα, για έναν τόπο.

"Είναι καλύτερος ο Μαρινάκης από τον Σαββίδη", ρώτησε ο ηλικιωμένος κύριος τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε πρόσφατη εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη (για να απομακρυνθεί "καροτσάκι" από τους άνδρες ασφαλείας). Εκεί φθάσαμε. Την ίδια ώρα, Μαρινάκης και Σαββίδης κάνουν τις επιχειρηματικές τους κινήσεις σε έναν ιδιότυπο πόλεμο: Ο Σαββίδης κινήθηκε για την αγορά του "Πήγασου" (δηλαδή των εφημερίδων "Έθνος" και "Ημερησία" και μιας σειράς περιοδικών) και "μπήκε" στο Mega. Ο Μαρινάκης απάντησε με την αγορά του ΔΟΛ (δηλαδή των εφημερίδων "Τα Νέα" και "Το Βήμα" και μιας σειράς περιοδικών, αλλά και... ενός ποσοστού στο "Mega"). Ο Σαββίδης "χαλάει" τη μαγιονέζα στις λιμενικές επιχειρήσεις με τη συμμετοχή του στο σχήμα που πήρε τον ΟΛΘ, ενώ ο Μαρινάκης έχει συμφέροντα στον ΟΛΠ.

Στον πόλεμο αυτό υπάρχουν και οι "σύμμαχοι". Το Σκάι του Αλαφούζου "βγαίνει στα κεραμίδια" για τη συμμετοχή του Σαββίδη στο Mega, όμως περνά "στα ψιλά" την εξαγορά του ΔΟΛ από τον Μαρινάκη.

Για μας, όμως, το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι αν οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις πάρουν τα χρωστούμενα δεδουλευμένα κι αν θα συνεχίσουν να εργάζονται σε ανθρώπινες συνθήκες. Αν οι επιχειρηματίες αυτοί θα "ανοίξουν το παιχνίδι" και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Διαφορετικά, αυτός ο πόλεμος θα ΄χει μόνον θύματα. Κι ως γνωστόν, εκεί που μαλώνουν τα βουβάλια, είναι τα βατράχια αυτά που την πληρώνουν...