Οι ταινίες του τμήματος Ανθρώπινα Δικαιώματα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ρίχνουν φως στη βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγείρουν ερωτήματα που αφορούν σε μείζονα θέματα, όπως η ελευθερία του λόγου, o πόλεμος, η θέση της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο, το δικαίωμα σε διαφορετικές πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, κ.ά. Στο πλαίσιο του 18ου ΦΝΘ, η Διεθνής Αμνηστία θα απονείμει για ένατη χρονιά ένα ειδικό βραβείο στην καλύτερη ταινία του τμήματος.

Τρεις ταινίες απ' το εν λόγω τμήμα του φεστιβάλ προβάλλονται σήμερα:
 
«Η δεύτερη ευκαιρία» του Μενέλαου Καραμαγγιώλη (αίθ. Τζων Κασσαβέτης, 13.00) με φόντο τις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα ψάχνει την απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχει στην αληθινή ζωή μια δεύτερη ευκαιρία. Ένας έφηβος από τη Λιθουανία βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές ανηλίκων μιας άγνωστης χώρας που δεν έχει ξαναδεί, ούτε μιλάει τη γλώσσα της. Ή θα μείνει στο κελί του παραιτημένος ή θα βρει τρόπο να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του. Στο σχολείο της φυλακής θα προσπαθήσει να μάθει ελληνικά, να ανακαλύψει τα κρυμμένα ταλέντα του κι ίσως μια μέρα να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο. Θα τα καταφέρει; Για τρία χρόνια μέσα από τη φυλακή παλεύει να πετύχει αυτούς τους άπιαστους στόχους καθώς η κάμερα αποτυπώνει την αγωνία του να ξαναρχίσει τη ζωή του από την αρχή.

Το ντοκιμαντέρ «Μέσα στην κινεζική ντουλάπα» της Σοφίας Λουβαρά (αίθ. Φρίντα Λιάππα, 18.15) καταγράφει την προσπάθεια του Αντι να συνάψει ένα «λευκό γάμο» με μια λεσβία που θα μπορούσε πιθανότατα να κυοφορήσει το παιδί του. Ψάχνει στο διαδίκτυο και καταλήγει να επισκεφτεί μέχρι και ύποπτα γραφεία συνοικεσίων όπου συναντά όλων των ειδών τα κορίτσια. Η Τσέρι είναι ήδη παντρεμένη με έναν γκέι, αλλά η απόκτηση ενός μωρού αποδεικνύεται πολύ μεγαλύτερη πρόκληση απ’ ό,τι φανταζόταν. Θα αρνηθούν άραγε ο Άντι και η Τσέρι την ευτυχία τους και τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των γονιών τους;

Το «Σπουργίτι-χούλιγκαν» της Νάνφου Ουάνγκ (αίθ. Σταύρος Τορνές, 20.00) παρακολουθεί μία ομάδα ακτιβιστών που, διασχίζοντας τη Νότια Κίνα, με επικεφαλής την Γε Χαϊγιάν (γνωστή ως «το Σπουργίτι»), διαμαρτύρονται για τον υποτιθέμενο βιασμό έξι μαθητριών από έναν διευθυντή σχολείου και έναν κυβερνητικό αξιωματούχο. Το «Σπουργίτι» γίνεται εχθρός του κράτους, αλλά οι κρατήσεις, οι ανακρίσεις και οι εξώσεις δεν καταφέρνουν να αποτρέψουν τη διαμαρτυρία της από το να γίνει viral.

Απ' τις υπόλοιπες σημερινές προβολές, ξεχωρίζει το ντοκιμαντέρ «Μόνος ή αλληλέγγυος;», που γυρίσανε οι Χρύσα Τζελέπη, Άκης Κερσανίδης, Ειρήνη Καραγκιοζίδου, Αιμιλία Κουγιουμτζόγλου, Κική Μουστακίδου, Σταυρούλα Πουλημένη (αίθ. Παύλος Ζάννας, 20.00). Η ταινία για το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη ξεκινά από τη βασική αφορμή της δημιουργίας του, την απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών το 2011. Στη συνέχεια μέσα από τις μαρτυρίες ασθενών και μελών του ΚΙΑ αποτυπώνει τον αποκλεισμό από το δικαίωμα στην περίθαλψη. Το ιατρείο εν μέσω της χειρότερης ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει η Ελλάδα εξυπηρετεί τις ανάγκες πολιτών, μεταναστών και Ελλήνων, που βρήκαν κλειστές τις πόρτες του συστήματος Υγείας. Παράλληλα διερευνά το αν η αλληλεγγύη ως πρακτική «μεταγγίζεται» μέσα από τις δομές αυτές στην κοινωνία.

Τέλος, για τους φίλους της μπλουζ μουσικής, στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας», στις 22.30, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Είμαι τα μπλουζ» του Ντάνιελ Κρουζ: Η ταινία οδηγεί το κοινό σε ένα μουσικό ταξίδι μέσα από τους βάλτους της Λουιζιάνα, τα πρόχειρα στημένα μπαρ στο Δέλτα του Μισισιπή και τα λουσμένα στο φεγγαρόφωτο μπάρμπεκιου στο Χιλ Κάντρι του βόρειου Μισισιπή. Επισκεπτόμαστε τους τελευταίους πραγματικούς δαίμονες των μπλουζ, πολλοί από τους οποίους είναι σήμερα πάνω από 80 ετών, συνεχίζουν να ζουν στον βαθύ Νότο, δουλεύουν χωρίς μάνατζερ και περιοδεύουν στα παραδοσιακά αφροαμερικανικά στέκια της σκηνής του Chitlin’ Circuit.