Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΤΕΡΚΕΝΛΗ*

Όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε στην τελική ευθεία της διαπραγμάτευσης με τους Θεσμούς (δηλαδή με την Τρόικα), που ξεκίνησε λίγες μέρες μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Το τοπίο είναι ακόμα θολό. Οι όποιες θετικές ενδείξεις –ότι πλησιάζουμε σε μια συμφωνία– εναλλάσσονται συνεχώς με αρνητικές, όπως το αδιέξοδο στις συνομιλίες το βράδυ της Κυριακής. Ενθαρρυντικές και αποθαρρυντικές δηλώσεις διαδέχονται η μια την άλλη, και κανείς, πλην ίσως ελάχιστων στην Αθήνα και στις πρωτεύουσες της Ευρώπης, δεν μπορεί να είναι βέβαιος για την τροπή που θα πάρουν τα πράγματα.
Όλα όμως δείχνουν ότι, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα θα είμαστε όλοι… σοφότεροι! Αν οι εξελίξεις είναι αρνητικές, αν δηλαδή οι διαπραγματεύσεις καταλήξουν σε αδιέξοδο που θα έχει ως επακόλουθο τη στάση πληρωμών και ενδεχομένως την έξοδο της χώρας από το ευρώ, μπορούμε να επικαλεστούμε μόνο τη βοήθεια του… Υψίστου για όσα δραματικά και τραγικά θα ακολουθήσουν. Αν όμως είναι «θετικές» (όσο μπορεί να θεωρείται «θετική» μια συμφωνία που θα οδηγήσει στη λήψη νέων επώδυνων μέτρων, ενδεχομένως ακόμα και με αόριστες υποσχέσεις για κάποια μελλοντική ρύθμιση του χρέους), οι πραγματικές δυσκολίες της κυβέρνησης μόλις τότε θα ξεκινήσουν!
Είμαι βαθιά πεπεισμένη, ότι ο πραγματικά ηράκλειος άθλος που καλείται να φέρει σε πέρας κάθε ελληνική κυβέρνηση (που καμία δεν κατάφερε, έστω και σε ελάχιστο βαθμό, να υλοποιήσει), έχει να κάνει με την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου προβλήματος της σημερινής ελληνικής κοινωνίας: της παρατεταμένης ύφεσης και της άνευ προηγουμένου ανεργίας. Είναι αναμφισβήτητο ότι αν δεν υπάρξει ανάπτυξη και δεν δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, αν δεν βρουν δουλειά τόσοι και τόσοι άνθρωποι που συντηρούνται από τις πετσοκομμένες συντάξεις γονέων και παππούδων, αν με λίγα λόγια δεν «κυλήσει» νέο χρήμα στην αγορά για να δώσει τις τόσο απαραίτητες «ανάσες» στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, όσα βήματα προόδου ενδεχομένως να κάνουμε σε δημοσιονομικό επίπεδο, άλλα τόσα, και ακόμα περισσότερα, θα κάνουμε ως χώρα προς τα πίσω και θα βρισκόμαστε συνεχώς σε ακόμα χειρότερο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε.
Η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μπορεί να ακούγεται ως μεγαλόστομη υπόσχεση στα αυτιά ενός λαού που έχει κουραστεί να τον φλομώνουν με εύκολες δήθεν λύσεις για όλα του τα προβλήματα. Η ανάπτυξη όμως δεν είναι όνειρο απατηλό. Και μπορεί να επιτευχθεί αν όντως ξεφύγουμε από τις ανώδυνες λύσεις και αποφασίσουμε να πορευτούμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, αν ξεφύγουμε από αγκυλώσεις και ιδεοληψίες δεκαετιών που «στραγγαλίζουν» την επιχειρηματικότητα. (Και για να μην παρεξηγηθώ, με τον όρο «επιχειρηματικότητα» δεν εννοώ σε καμία περίπτωση την εκμετάλλευση του εργαζόμενου από τον εργοδότη – άλλη μια «εύκολη λύση» στις οποίες τόσο αρεσκόμαστε στην Ελλάδα!)
Η χώρα μας έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, στα οποία μπορεί να στηριχτεί για να έρθει επιτέλους η επιθυμητή οικονομική ανάκαμψη. Χρειάζεται αφενός ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης που να βασίζεται στο επιχειρείν και στην ιδιωτική πρωτοβουλία και όχι μόνο στο Δημόσιο, και αφετέρου η αποδεδειγμένη πρόθεση μιας κυβέρνησης να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο, να αφαιρέσει τα «καρκινώματα» όλων των κακώς κείμενων που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες και που συνέβαλαν καθοριστικά στο να μας οδηγήσουν στην (de facto) χρεοκοπία και στα μνημόνια.
Όσο εύκολο ακούγεται, τόσο δύσκολο είναι να γίνει – αλλά συνάμα και τόσο απλό! Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση έχει τη βούληση να πράξει τα προαναφερόμενα, αλλά και την ικανότητα, αν όντως θελήσει, να τα υλοποιήσει. Αν δεν τα έχει, πολύ φοβάμαι πως ό,τι και να πράξει, δεν θα καταφέρει ποτέ να κάνει το σημαντικό άλμα προς τα εμπρός που τόσο χρειάζεται η Ελλάδα για να αφήσει πίσω της το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της μιζέριας και της κοινωνικής δυστυχίας.

* Η Β. ΤΕΡΚΕΝΛΗ είναι πρώην υποψήφια βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης με Το Ποτάμι