«Πάντα υπάρχει μυθοπλασία στο ντοκιμαντέρ. Ο κόσμος πιστεύει ότι ένα ντοκιμαντέρ είναι απόλυτα αντικειμενικό, αλλά αυτό δεν ισχύει. Η μυθοπλασία και το ντοκιμαντέρ είναι συγκοινωνούντα δοχεία».


Με τα λόγια αυτά σχολίασε ο Ρουμάνος ντοκιμαντερίστας Αλεξάντρου Σόλομον το ντοκιμαντέρ του «Η Μεγάλη Κομουνιστική Ληστεία», που παρουσιάζεται, στο πλαίσιο αφιερώματος στο έργο του, από το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Ο Σόλομον ήταν παρών σήμερα, στο 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και μίλησε για το ντοκιμαντέρ στη Ρουμανία επί Τσαουσέσκου κι αργότερα. Παραδέχτηκε πως, την εποχή του κομουνισμού, το ντοκιμαντέρ λειτουργούσε εν είδη προπαγάνδας. Όσο για το σήμερα:

«Αυτή τη στιγμή υπάρχει στο ρουμανικό σινεμά μία προσέγγιση ντοκιμενταρίστικη. Εμένα με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτό που κάνει το ρουμανικό θέατρο, το οποίο έχει επηρεαστεί επίσης από το ντοκιμαντέρ. Υπάρχουν περιπτώσεις σκηνοθετών που πηγαίνουν μαζί με τους ηθοποιούς στον χώρο όπου διαδραματίζεται η υπόθεση του έργου και δουλεύουν επιτόπου. Αυτό δίνει αμεσότητα στο έργο τους καθώς μιλούν συχνά για καυτά ζητήματα που απασχολούν τη Ρουμανία», είπε.

Στην ταινία Ψυχρά κύματα (2007), ο Αλεξάντρου Σόλομον αναφέρεται στην προπαγάνδα  του ραδιοφωνικού σταθμού της Ευρώπης Radio Free Europe κατά την ψυχροπολεμική περίοδο. 

«Το Radio Free Europe ήταν ένα μέσο προπαγάνδας της αμερικανικής κυβέρνησης. Ήθελα να δείξω την αμφισημία του ραδιοφώνου, που από τη μια αποτελεί μέσο ενημέρωσης και από την άλλη προπαγάνδας. Πρόθεσή μου ήταν να οπτικοποιήσω το ηχητικό υλικό που ήταν διαθέσιμο, τις φωνές των εκφωνητών του ραδιοφώνου. Κι αυτό γιατί ο κόσμος στο παρελθόν αγαπούσε αυτές τις φωνές, οι εκφωνητές είχαν γίνει αστέρες χωρίς να γνωρίζει κανείς τη μορφή τους. Θεωρώ ότι το ραδιόφωνο είναι ένα ήπιο μέσο ενημέρωσης σε σύγκριση με την τηλεόραση που σε βομβαρδίζει με εικόνες. Πολλοί πιστεύουν ότι η επανάσταση του '89 δεν θα είχε γίνει χωρίς το Radio Free Europe. Μετά την επανάσταση και τον θάνατο του Τσαουσέσκου, η δύναμη του μέσου αυτού χάθηκε, ήταν σαν να εξαφανίστηκε το ραδιόφωνο στη Ρουμανία μέσα σε μια μέρα», είπε ο δημιουργός.

Η σύνδεση του χτες με το σήμερα απασχολεί τον Αλεξάντρου Σόλομον και στο ντοκιμαντέρ Καπιταλισμός: η βελτιωμένη μας συνταγή (2010). Στην ταινία εντοπίζει στο καθεστώς Τσαουσέσκου τις ρίζες της σημερινής διαφθοράς στη Ρουμανία και αναδεικνύει την αλαζονεία των εκατομμυριούχων (οι περισσότεροι πρώην μυστικοί πράκτορες). 

Πως τους προσέγγισε και τους έπεισε να συμμετάσχουν στο ντοκιμαντέρ; ««Το σινεμά εξακολουθεί να αποτελεί σαγηνευτικό είδος για τέτοιους ανθρώπους. Δέχτηκαν την πρότασή μου γιατί σκέφτηκαν ότι θα γίνουν κινηματογραφικοί αστέρες. Επίσης δεν είχα σκοπό να σταθώ σαν εισαγγελέας απέναντί τους, παρά το γεγονός ότι δεν επιδοκιμάζω τη συμπεριφορά τους». 

Η ταινία προβλήθηκε (σε μια τηλεοπτική βερσιόν) στο ARTE, ενώ στη συνέχεια έγινε σύνθημα στις διαδηλώσεις που έγιναν την τελευταία τετραετία στη Ρουμανία.