Το Μικρό Θέατρο, από τις 25 Φεβρουαρίου 2010, στις 9.15μ.μ., ανεβάζει την παράσταση "Σελεστίνα", του Χοσέ Ριβέρα. Όπως σημειώνει η σκηνοθέτης, Εύη Δημητροπούλου, είναι ένα έργο που ανήκει στο Μαγικό Ρεαλισμό, κίνημα που ανθεί στη Λατινική Αμερική, η Σελεστίνα δίνει στους έσχατους της κοινωνίας τη δύναμη να αποτινάξουν το ζυγό και ν’ ανοίξουν την πόρτα στο θαύμα. Εκεί, πέρα από τα στερεότυπα και τις ταριχευμένες έτοιμες γνώσεις.

Δυο λόγια για το έργο
Μία νύχτα με καταιγίδα, σε μια στάση λεωφορείου στα δυτικά του Λος Άντζελες, η Σελεστίνα ντελ Σολ μια έγκυος κοπέλα κάνει auto stop. Ένα αυτοκίνητο σταματά και ο οδηγός του ο Άνιμπαλ ντε λα Λούνα προτίθεται να την μεταφέρει. Όμως η Σελεστίνα δεν έχει να πάει πουθενά, δεν την περιμένει κανείς, το μόνο που ξέρει είναι ότι ψάχνει τον πατέρα του παιδιού της, τον Ροντρίγκο Κρούζ. Ο Άνιμπαλ δέχεται να την φιλοξενήσει για ένα μόνο βράδυ.
Όταν φτάνουν σπίτι όλα τα ρολόγια σταματούν. Η Σελεστίνα του εξηγεί πως όπου βρίσκεται εκείνη ο χρόνος δεν υπάρχει. Η ίδια δεν είχε ποτέ καμία σχέση με τον χρόνο, δεν καταλαβαίνει την ύπαρξη του και αν μπορεί να υπολογίσει πρέπει είναι 2 χρόνια έγκυος.
Ο Ανιμπαλ, ενώ στη αρχή είναι καχύποπτος με την ώρα έλκεται από την παράξενη γυναίκα και φανερώνει κάποιες κρυφές επιθυμίες του.
Η πόρτα χτυπά και εμφανίζεται ο Νέλσον, ο μικρός αδερφός του Άνιμπαλ, που είναι στρατιώτης. Παρ’ όλες τις επιφυλάξεις του αδερφού του βρίσκει την Σελεστίνα ελκυστική και της ζητά, αν δεν βρει τον πατέρα του παιδιού, να τον περιμένει. Ο ίδιος πρέπει να φύγει αμέσως για τον πόλεμο σε δύο χρόνια όμως που θα γυρίσει της υπόσχεται ότι θα την παντρευτεί.
Η Σελεστίνα και ο Ανιμπάλ μένουν οι δύο τους· ύστερα από δέκα λεπτά το κουδούνι χτυπά και εμφανίζεται ο Νέλσον κουρασμένος και ταλαιπωρημένος· για εκείνον έχουν περάσει δύο χρόνια, έχει πάει στον πόλεμο κι έχει γυρίσει, όμως για τους άλλους δύο μόλις δέκα λεπτά.
Η παρεξήγηση μεγαλώνει όταν Νέλσον βλέπει την Σελεστίνα και νομίζει ότι είναι για δεύτερη φορά έγκυος, νομίζοντας ότι τον κοροϊδεύουν φεύγει μέσα στην καταιγίδα· ο Άνιμπαλ τρέχει πίσω του.
Η Σελεστίνα μένει μόνη, μη μπορώντας να υπολογίσει πόσος χρόνος έχει περάσει τρομοκρατημένη φεύγει· όταν τα αδέρφια γυρνούν δεν τη βρίσκουν.
Σαράντα χρόνια μετά όλα έχουν αλλάξει. Ο Άνιμπαλ γέρος πια δε θυμάται τίποτα. Η Σελεστίνα στην ίδια ακόμη ηλικία, έχει γεννήσει το παιδί της και το έχει ονομάσει Άνιμπαλ. Θυμάται τα πάντα και όταν αγγίζει τα πόδια του Άνιμπαλ εκείνος είναι σαν ξυπνάει από όνειρο. Θυμάται πόσες μέρες, πόσους μήνες την έψαχνε πόσο την αγάπησε και πόσο βαθιά άλλαξε τη ζωή του. Λίγο μετά ξαναγυρίζει στη σιωπή. Η Σελεστίνα τον αποχαιρετά τρυφερά παίρνει το μικρό Άνιμπαλ πηγαίνει στη στάση του λεωφορείου και κάνει auto stop.

Η ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση Αθηνά Παραπονιάρη
Σκηνοθεσία Εύη Δημητροπούλου
Σκηνικά Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου
Κοστούμια Γιώργος Παναγιάρης
Επιμέλεια μουσικής Κοσμάς Εφραμίδης
Κινησιολογία Τατιάνα Μύρκου
Φωτισμοί Ζαν Μισέλ Περνού

ΔΙΑΝΟΜΗ
Σελεστίνα Νάντια Δαλκυριάδου
Άνιμπαλ Βαγγέλης Στρατηγάκος
Νέλσον Χρήστος Μαστρογιαννίδης