Ρεπορτάζ: Δημήτρης Μιλτιάδης

Οικογένεια έβαλε πωλητήριο στο σπίτι της, εξαιτίας των λύκων! Όχι, σε κάποια απομακρυσμένη γωνιά της …Σιβηρίας , αλλά στη Νέα Μεσήμβρια, που απέχει μόνον 17 χιλιόμετρα από το κέντρο της Θεσσαλονίκης!

Τα λόγια της Φωτεινής Βουζονεράκη είναι αφοπλιστικά: «Ζούμε ένα θρίλερ! Οι λύκοι έρχονται και ουρλιάζουν έξω από το φράκτη μας. Κάθε βράδυ είναι ένας εφιάλτης! Σε πιάνει ανατριχίλα! Πού να κλείσεις μάτι! Ξαναγυρίσαμε στην πόλη και πουλάμε το σπίτι μας!».
Η Φωτεινή, με το σύζυγό της Νίκο και το γιο τους Λάζαρο, είχαν κτίσει τη μονοκατοικία τους, το 2011. Πήγαιναν εκεί, τα Σαββατοκύριακα, έως ότου πέρυσι αποφάσισαν να μείνουν σ’ αυτή μόνιμα. Όμως, δεν άντεξαν. Τον περασμένο Ιούλιο επέστρεψαν και πάλι στο διαμέρισμα τους, στη Θεσσαλονίκη.
«Αντέξαμε γύρω στον ένα χρόνο. Όμως, είναι δύσκολο να ζεις με το φόβο και με αυτά τα φρικιαστικά ουρλιαχτά, κάθε βράδυ έξω από την πόρτα σου. Τα μαζέψαμε και φύγαμε πάλι στο διαμέρισμα. Ψάχνουμε αγοραστή για το σπίτι, εδώ και λίγο διάστημα. Πριν λίγες μέρες είχαμε πάει για Σαββατοκύριακο και είδαμε τρεις λύκους στο χωράφι έξω από το κτήμα κι άλλον ένα πίσω τους. Στα εκατό μέτρα από το μπαλκόνι μας. Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Έρχονται τόσο συχνά, που τους έχω φωτογραφίσει!», τονίζει.



Δεν είναι μόνο η οικογένεια Βουζονεράκη, που έχει φοβηθεί από τα αγρίμια! Σε κλοιό τρομοκρατίας νιώθουν ότι ζουν και οι ένοικοι διπλανού συγκροτήματος με τέσσερις μεζονέτες, που βρίσκεται μόλις 300 μέτρα από τον κεντρικό δρόμο της Νέας Μεσήμβριας.
«Έχει πάρα πολλούς λύκους! Φοβάμαι να βγω και να πετάξω τα σκουπίδια στους κάδους. Πριν λίγες ημέρες, είδα δυο τεράστιους που ξεπρόβαλαν από το γειτονικό ρέμα και έφτασαν έξω από το φράκτη μας. Κάτι τσομπανόσκυλα έτρεξαν ξοπίσω τους, αλλά εκείνοι στράφηκαν προς το μέρος τους και τα ανάγκασαν να φύγουν. Παρακολούθησα τη σκηνή από το μπαλκόνι μας. Ένα βράδυ, τα σκυλιά μας γάβγιζαν και ο άνδρας μου βγήκε να δει τι συμβαίνει. Ήταν λύκοι στο εκκλησάκι έξω από το συγκρότημα», καταθέτει τη δική της εμπειρία η Θεανώ Κοσκοσίδου, έχοντας στην αγκαλιά της τη κορούλα της, Μαρία, επτάμισι μηνών.
«Βγήκα με το φακό, έξω από το φράκτη. Είδα έξι μάτια. Ήταν τρεις λύκοι λίγα μέτρα μπροστά μου. Γύρισα γρήγορα μέσα στην αυλή! Δεν είναι να παίζεις μ’ αυτά τα πράγματα…», παρεμβαίνει ο σύζυγος της Θεανώς, Αλέξης, που παρατηρεί: «Είναι πολλοί. Τη νύχτα ακούγονται τα ουρλιαχτά από διάφορα σημεία. Είναι κοπάδι!».
Στη πόρτα της διπλανής μεζονέτας συναντήσαμε τη Δέσποινα Κόμαρη. Είχε νυχτώσει και επέστρεφε στο σπίτι της με το αυτοκίνητο, έχοντας στο πίσω κάθισμα τον ενδεκάχρονο γιο και την εξάχρονη κόρη της. Κατέβασε το παράθυρο και μας είπε: «Δεν τολμώ να αφήσω τα παιδιά να βγουν έξω από την αυλή. Τα πηγαίνω και τα φέρνω μόνο με το αυτοκίνητο. Τρέμω από τους λύκους. Τα ουρλιαχτά τους, δεν μας αφήνουν να κλείσουμε μάτι! Τους έχω ηχογράφησα. Είναι μουσική για …θρίλερ! Θα ενδιαφερθεί κάποιος αρμόδιος;»

«Έχει πάρα πολλούς λύκους! Φοβάμαι να βγω και να πετάξω τα σκουπίδια στους κάδους»
...Θεανώ Κοσκοσίδου

Λίγο νωρίτερα, στις 7 το απόγευμα, τα «ΚΝ», γινόντουσαν αυτόπτες μάρτυρες της παρουσίας των λύκων. Απέναντι από τις μεζονέτες, σε απόσταση γύρω στα 500 μέτρα σε ευθεία γραμμή υπάρχει ένα ρέμα. Από την άλλη πλευρά είναι η κτηνοτροφική μονάδα του Κυριάκου Τσαγγή. Αυτός μας είχε καλέσει για να μας εκθέσει το πρόβλημα με τους λύκους. «Ελάτε, γύρω στις 6.30 μ.μ. και θα τους δείτε!», είχε πει στο τηλέφωνο, με σιγουριά.
Έξω από τα τελευταία σπίτια του χωριού, έκανε μια στάση και έδειξε με το χέρι. «Να προχτές σε αυτό το σημείο ο πατέρας μου είδε μια λύκαινα με τέσσερα μικρά! Πριν λίγες μέρες ο πατέρας μου βρέθηκε κυκλωμένος από δώδεκα. Τους φώναζε και εκείνοι όχι μόνο δεν έφευγαν, αλλά του έδειχναν και τα δόντια! Τόσα χρόνια τσομπάνης και πρώτη φορά τον είδα να φοβάται τόσο πολύ», ανέφερε ο Κυριάκος.



Δεν είχαμε διανύσει ούτε 500 μέτρα, όταν ο Κυριάκος ξαφνικά έβγαλε αλάρμ και φρέναρε. Πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του. Τον μιμηθήκαμε κι εμείς. Ακολουθήσαμε με το βλέμμα εκεί όπου σημάδευε το δάχτυλό του: «Να ‘τοι! Δυο είναι εκεί!», είπε. Τους είδαμε. Κάθονταν στα πίσω πόδια, έχοντας στραμμένη την προσοχή τους προς το κοπάδι, που ήταν από την εδώ πλευρά της χαράδρας. Τους χώριζαν από μας μερικές εκατοντάδες μέτρα. Και τότε αντικρίσαμε κι έναν τρίτο. Εκείνος, με κυρτή την πλάτη, πήγαινε δεξιά-αριστερά, αναζητώντας τρόπο να προσεγγίσει στα ζώα, δίχως να γίνει αντιληπτός. Ο Κυριάκος, έφερε τα χέρια του …χωνί, μπροστά στο στόμα του και χούγιαξε. Οι τρεις λύκοι, δεν θορυβήθηκαν καθόλου. Έμειναν εκεί, παρακολουθώντας το κοπάδι.
Από μακριά είδαμε τον πατέρα του, στηριγμένο πάνω στην γκλίτσα του με το κοπάδι, γύρω στα 100 ζωντανά, να βόσκει στις σιτοκαλαμιές. Ήταν μια ξεχωριστή φιγούρα, καθώς πίσω του ο ήλιος είχε γείρει προς τη δύση του. Μας χαιρέτησε πρόσχαρα και αμέσως μετά αναπαράστησε την τελευταία του συνάντηση με τους λύκους. «Είδα τα ζώα που τρόμαξαν και είδα ότι μας είχαν κυκλώσει λύκοι. Μέτρησα οκτώ. Ήταν κάποιοι μεγάλοι -με συγχωρείς-σαν γαϊδούρια! Έτρεξα κατά πάνω τους με την γκλίτσα φωνάζοντας. Δεν ίδρωσε το αφτί τους! Δεν κουνήθηκαν ούτε κι όταν έφτασα κοντά τους. Στα δέκα μέτρα από μένα έμειναν και μου έβγαλαν δόντι! Πρώτη φορά φοβήθηκα. Ευτυχώς μαζί μου ήταν και τα σκυλιά και εκείνα βοήθησαν να οδηγήσω τα ζώα μέχρι το μαντρί», περιέγραψε ο 70χρονος Κωνσταντίνος Τσαγγής.



Η κατάσταση έχει ξεφύγει, σύμφωνα με τους δυο κτηνοτρόφους. «Και παλιά βλέπαμε από κανένα λύκο. Τα τελευταία τρία χρόνια όμως είναι πολλοί. Το χειμώνα με τα χιόνια που ήρθαμε να ταϊσουμε τα ζώα είχαμε συναντήσει αγέλη από εννέα αγρίμια», είπε ο πατέρας.
«Τώρα, βγήκαν στα ανοιχτά, γιατί έληξε ο τρύγος. Νωρίτερα κυκλοφορούσαν στα αμπέλια, όπου έτρωγαν σταφύλια. Πριν λίγες μέρες σε έναν Αλβανό κτηνοτρόφο του άρπαξαν τρεις γίδες», πρόσθεσε ο γιος, ο οποίος κάποια στιγμή ξεσπαθώνει: «Πήγα στο δασαρχείο και τους είπα ότι υπάρχει πρόβλημα με τους λύκους. Όμως, με αποπήραν και δεν έδωσαν σημασία. Δεν είμαι κυνηγός, αλλά θα πάρω τουφέκι. Δεν θα αφήσω τους λύκους να φάνε τον πατέρα μου! Ρισκάρουμε το βιος μας, δεν θα παίζουμε κορώνα-γράμματα και τη ζωή μας, επειδή κάποιοι από τα σαλόνια τους βολεύονται να το παίζουν φιλόζωοι και να τα ‘κονομάνε με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις…», καταλήγει ο Κυριάκος.

Υπενθυμίζεται ότι στα μέσα Δεκεμβρίου του 2017  λύκοι είχαν αρπάξει ένα κανίς από την αυλή σπιτιού της Νέας Μεσήμβριας, κάτω από τα έντρομα βλέμματα μητέρας και κόρης.

         Το ρεπορτάζ του Δημήτρη Μιλτιάδη δημοσιεύτηκε, χθες, στα Κυνηγετικά Νέα