Μια μικρή βίδα (όπως αυτές που συγκρατούν τους σκελετούς των γυαλιών) βρήκε σε τυρόπιτα, νεαρός στο Φίλυρο!


Έκπληκτος ο νεαρός, με το που πήρε την πρώτη μπουκιά, από την... λαχταριστή τυρόπιτα που είχε αγοράσει από φούρνο στο Φίλυρο, άκουσε ένα κρακ και κατάλαβε πως έσπασε το δόντι του! Ακόμη πιο έκπληκτος διαπίστωσε πως το κακό είχε γίνει από μια... βίδα που ήταν μέσα στην τυρόπιτα!

Θα πείτε... "συμβαίνουν κι αυτά, ας καταγγείλει το γεγονός στις αρμόδιες αρχές και θα βρει το δίκιο του". Δυστυχώς... πήγε ο Εβραίος στο παζάρι κι ήταν μέρα Σάββατο!

Εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε: Ο νεαρός κι ο πατέρας του απευθύνθηκαν κατ' αρχήν στον ιδιοκτήτη του φούρνου. Εκείνος έριξε την ευθύνη στον... αλευρά και τον τυρά (τους ανθρώπους που τον προμηθεύουν αλεύρι και τυρί). "Αποκλείεται να έγινε στο εργαστήριό μου, στα δικά τους εργαστήρια θα έγινε και, από την πρώτη ύλη, η βίδα πέρασε στην τυρόπιτα", δικαιολογήθηκε. Μια δικαιολογία που, φυσικά, δε διόρθωνε το σπασμένο δόντι και δεν αποζημίωνε τον νεαρό για τη λαχτάρα που τράβηξε και, κυρίως, για τα χρήματα και τον πόνο που θα... τραβήξει στον οδοντίατρο!

Επόμενο βήμα ήταν η αστυνομία. Η απάντηση ήταν η αναμενόμενη: "Αν δεν κάνετε μήνυση εγγράφως, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι".

Ακολούθησε τηλέφωνο στην Αγορανομία. Κανείς δεν απάντησε.

Επόμενη επικοινωνία με τον ΕΦΕΤ στο τηλέφωνο καταγγελιών 11717. Απάντησε... αυτόματος τηλεφωνητής που συνιστούσε στον καταγγέλλοντα να στείλει... email. Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν ήταν κάποιος ηλικιωμένος που δεν ξέρει να χειριστεί κομπιούτερ.

Τέλος, ο παθών επικοινώνησε με το ΙΝΚΑ. Εκεί, έμαθε ότι το Ινστιτούτο Καταναλωτών μπορεί να καταγράψει την καταγγελία του, αλλά, φυσικά, δεν έχει τρόπο συγκεκριμένης δράσης, πέρα από τη συμβουλευτική.

Συμπέρασμα; Το Σαββατοκύριακο οι αρμόδιοι -ως συνήθως- απουσιάζουν. Από... Δευτέρας κύριε Αριστοκλέα μου, που έλεγε και η αείμνηστη Γεωργία Βασιλειάδου, στη γνωστή Ελληνική Ταινία της δεκαετίας του '50!