Επιπτώσεις και σ’ άλλες χώρες από το “κούρεμα” καταθέσεων βλέπει Κύπριος καθηγητής

Επιμένει, πάντως, στη λύση μέσω Ευρωζώνης για τη Μεγαλόνησο και την Ελλάδα, ο καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο πανεπιστήμιο του Σικάγου, Γ. Κωνσταντινίδης >>>

 

«Η λιγότερο επώδυνη λύση επιλέχθηκε για την περίπτωση της Κύπρου». Την άποψη αυτή εξέφρασε, στη Ραδιοεφημερίδα του Fm100, και στο δημοσιογράφο Δ. Ι. Ασπροπούλη, ο καθηγητής χρηματοοικονομικής στο πανεπιστήμιο του Σικάγου, του Leo Melamed στο Booth School of Business του Πανεπιστημίου, μέλος της συμβουλευτικής Επιτροπής του Ινστιτούτου Διεθνούς Μάνατζμεντ της Κύπρου, Γεώργιος Κωνσταντινίδης.

Όπως πρόσθεσε, καμία από τις λύσεις δεν ήταν απολύτως ικανοποιητική και οι άλλες «θα φόρτωναν το μέλλον του λαού της Κύπρου».

Για τον κ. Κωνσταντινίδη, η Κύπρος θα πρέπει, πλέον, «να προσέξει να μην υποχωρήσει το ΑΕΠ της χώρας», προέβλεψε πως «τα επόμενα δύο με τρία χρόνια θα είναι ιδιαίτερα δύσκολα» και διέγνωσε πτώση του ΑΕΠ κατά -25%.

Όσον αφορά τις επιπτώσεις από την τραπεζική κρίση στην Κύπρο, είπε πως θα υπάρξουν «όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, αλλά και το Λουξεμβούργο», καθώς οι μεγαλοκαταθέτες «βλέπουν ότι έπεσε το ταμπού των απείραχτων καταθέσεων για πρώτη φορά και δεν αποκλείεται να μετακινήσουν τα χρήματά του σε τράπεζες βόρειων κρατών".,

Διαφώνησε με τη λύση εκτός Ευρωζώνης για την Κύπρο, λέγοντας πως «ίσως η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα, να μπήκαν πρόωρα στην Ευρωζώνη, αλλά, αργά ή γρήγορα, αυτό ήταν το ασφαλές οικονομικό τους μέλλον».

Ο καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο πανεπιστήμιο του Σικάγου, παραδέχτηκε ότι «ασφαλώς κι έπρεπε να αναζητηθεί λύση σε προγενέστερο χρόνο».

Επισήμανε πως τα προβλήματα που χτύπησαν την Κύπρο ήταν δύο: Η ανεξέλεγκτη μεγέθυνση του δημόσιου τομέα και οι σπατάλες της προηγούμενης κυβέρνησης από τη μία κι ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν οι τράπεζες τις καταθέσεις, από την άλλη. Μάλιστα, κατηγόρησε την κυβέρνηση Χριστόφια, ότι «δεν είχε την πολιτική θέληση να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα».

Για την επιμονή των τραπεζών να χειρίζονται κρίσεις με τον ίδιο τρόπο, είπε πως «επιμένουν στο δόγμα too big to fail, που λέει ότι, μια μεγάλη τράπεζα δεν κινδυνεύει με κατάρρευση», κάτι που αποδείχτηκε και στην περίπτωση των ΗΠΑ με την Λίμαν Μπράδερς.