Έργο του Βασίλη Αβραμίδη (ΟΚ, λάδι σε καμβά),
που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο
των εκδηλώσεων ΑΝΑ-ΚΑΤΑ

Το φεστιβάλ ΑΝΑΚΑΤΑ 4 «ΑΝΑκριση-ΚΑΤΑθεση» διοργανώνει η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Παύλου Μελά «ΙΡΙΣ», σήμερα, αύριο και μεθαύριο, 28, 29 και 30 Σεπτεμβρίου στο χώρου του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά (πύλη έναντι Δημαρχείου). >>>


Το ΑΝΑΚΑΤΑ φιλοδοξεί να αναδείξει την αναγκαιότητα αλλά και τον τρόπο παρέμβασης της τέχνης στα κοινωνικά δρώμενα, μέσω της “κατάληψης” δημοσίων χώρων, της ανατροπής των ορίων και των στερεότυπων, δημιουργώντας έναν ανοιχτό διάλογο μεταξύ τέχνης-καλλιτέχνη-κοινού.

Το φεστιβάλ ΑΝΑΚΑΤΑ 4 «ΑΝΑκριση-ΚΑΤΑθεση» αποτελεί μια ανοιχτή-jam πλατφόρμα τέχνης, οπού όλες οι μορφές έκφρασης, συναντώνται και συγκλίνουν, μέσω των αντιρρήσεων, αμφισβητήσεων, αντιφάσεων, ανατροπών, σε έναν άλλο λόγο της σχέσης τους με τον κοινωνικό χώρο. Συμμετέχουν καλλιτέχνες και ομάδες, οργανισμοί και φορείς. Εικαστικά, χορός, θέατρο, μουσική, συναντήσεις-συζητήσεις, performance, κινηματογράφος μεταμορφώνουν το πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά σε ένα πεδίο πολιτισμού, οραματισμού, σκέψης και έκφρασης.
Στη σημερινή πραγματικότητα που δοκιμάζεται σ’ όλα τα επίπεδα η έννοια του πολιτισμού δεν περιορίζεται στην αισθητική απόλαυση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά λειτουργεί ως ένας ανοιχτός χώρος παρέμβασης, συγκρότησης και συνέργιας των πολιτιστικών δυνάμεων, προσφέροντας ένα νέο πεδίο επικοινωνίας, ανταλλαγής απόψεων και τόνωσης της κοινωνικής συνοχής, ανατρέποντας κάθε εξουσία οικονομικών συμφερόντων.

Η Κοινωφελής Επιχείρηση «ΙΡΙΣ» για τέταρτη χρονιά, χωρίςκρατικά κονδύλια και επιδοτήσεις, αλλά μόνο με την συνεργασία και την πίστη της αναγκαιότητας και της δυναμικής της τέχνης, επιχειρεί την οργάνωση της δράσης ΑΝΑΚΑΤΑ 4 «ΑΝΑκριση-ΚΑΤΑθεση» στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά στις 28, 29 και 30 Σεπτεμβρίου 2012. 

Το ΑΝΑΚΑΤΑ είναι μια δράση πολιτισμού, που το περιεχόμενο της καθορίζουν οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι, σε μια ανοιχτή συνεργασία, υποστηρίζοντας την ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση, την ΑΝΑτροπή των ορίων και των κατεστημένων, ΚΑΤΑλαμβάνοντας το χώρο που τους αναλογεί στο κοινωνικό πλαίσιο, σ’ έναν δυναμικό διάλογο, τόσο μεταξύ τους, όσο και με το κοινό, με σκοπό τη δημιουργία ενός αισιόδοξου παρόντος και ενός ελπιδοφόρου αύριο.

Σε περίοδο κρίσης και σε ένα χώρο-στρατόπεδο-φορτισμένο νοημάτων και συναισθημάτων εγκλεισμό, στέρηση, ισοπεδωση, καταναγκασμό....οι καλλιτέχνες συναντώνται και συνεργάζονται, καταθέτοντας σκέψεις, απόψεις, προτάσεις, δημιουργώντας ένα ανοιχτό, ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό, σαρκαστικό, καταγγελτικό διάλογο με το κοινό, επιχειρώντας την ανακάλυψη της αλήθειας.

Μια ουσιαστική συνεργασία καλλιτεχνών, ομάδων δημιουργικής έκφρασης, επιμελητών, εθελοντών, τεχνικών και κοινού σε μια διαδικασία ανάκρισης-κατάθεσης, σκέψης-πράξης.

Ο χώρος μεταμορφώνεται σε ένα πεδίο οραματισμού, σκέψης, έκφρασης, μετατρέπεται σε ένα πολυφωνικό πεδίο τέχνης, προκαλώντας την ένταξη του θεατή, δημιουργώντας διαδρομές υπέρβασης της σημερινής κατάστασης, γιατί όπως έγραψε και η G. Saldago (επιμελήτρια της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θες/νίκης): “η τέχνη στα χρόνια της αβεβαιότητας μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης, ως διαφωτιστής ή στην καλύτερη περίπτωση, ως όπλο μαζικής καταστροφής”.