Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος*

Το πρώτο εξάμηνο του 2025 πέρασε "γεμάτο" με πολιτικές εξελίξεις. Από τις πρωτοφανείς , σε όγκο και παλμό, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για τα Τέμπη ως την πρόσφατη αποκάλυψη - μέσω της Ευρωπαίας εισαγγελέως - του τεράστιου σκανδάλου με τις επιλεκτικές επιδοτήσεις από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι αποκαλύψεις έφεραν παραιτήσεις υπουργών και ταυτόχρονα, ανέδειξαν την αδυναμία της κυβέρνησης να τις αντιμετωπίσει. Παράλληλα αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά, η ανυπαρξία  συγκροτημένου λόγου και τακτικών κινήσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Παρά την εικόνα αυτή, μιας παραπαίουσας κυβέρνησης και μιας ανυπαρκτης αντιπολίτευσης, το εξάμηνο που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, δεν φαίνεται να επηρεάζει δραματικά την πορεία της χώρας, όπως συνέβη στο πρώτο εξάμηνο του 1963.
Τότε, συνέβησαν συνταρακτικά γεγονότα, που άλλαξαν την ιστορία του τόπου.
Ας τα δούμε , όμως, αναλυτικά:
Η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή μπήκε στο 1963, έχοντας να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Πρώτα - πρώτα, μεγάλες κινητοποιήσεις, μαζικές και μεγάλης διάρκειας απεργίες, σε πολλούς κλάδους, που δημιουργούσαν σοβαρά ρήγματα στην κυβερνητική πλειοψηφία. Είχε αρχίσει να διαφαίνεται, στις πλατιές κοινωνικές μάζες, η απήχηση του "ανένδοτου αγώνα"  που είχε κηρύξει η αντίπολίτευση, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, όπως υποστήριζε.
Ταυτόχρονα, ωστόσο, η κυβέρνηση Καραμανλή αντιμετώπιζε και άλλο σοβαρό πρόβλημα: Τις σχέσεις με το παλάτι. Οι σχέσεις Καραμανλή- Βασιλιά Παύλου και Φρειδερίκης είχαν επιδεινωθεί με αφορμή το υπέρογκο ποσό που είχαν ζητήσει οι βασιλείς, ως προίκα για την κόρη τους Σοφία, που θα παντρευόταν το διάδοχο. Ο πρωθυπουργός διαπίστωσε πως έπρεπε να αλλάξει η σχέση με το Στέμμα και να περιοριστεί ο ρόλος του στην πολιτική ζωή. 
Μ΄ αυτό το σκεπτικό λοιπόν, το Φεβρουάριο του 1963, η κυβέρνηση Καραμανλή κατέθεσε πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος. Όμως η αντιπολίτευση, παρά την αρχική της δήλωση και παρά την αντίθεσή της στις παρεμβάσεις των Ανακτόρων δεν την υπερψήφισε. Η προσπάθεια Καραμανλή για εξομάλυνση της πολιτικής ζωής και για ενίσχυση των αιρετών έναντι των εστεμμένων, απέτυχε.
Η αντιπαράθεση, ωστόσο, με τη βασιλική οικογένεια, συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση, καθώς ήταν έντονη η αντιπάθεια της Φρειδερίκης προς το πρόσωπο του εκλεγμένου πρωθυπουργού.
Λίγο αργότερα, τον Απρίλιο, η κόντρα αυτή κορυφώθηκε. Αφορμή υπήρξε ένα ταξίδι της Φρειδερίκης και της κόρης της Ειρήνης στο Λονδίνο, παρά τις αντιρρήσεις του Καραμανλή, που προειδοποιούσε για διαδηλώσεις εναντίον της βασίλισσας. Πρωταγωνίστρια σ΄αυτές ήταν η σύζυγος του στελέχους του ΚΚΕ Αντώνης Αμπατιέλλου, που ήταν έγκλειστος στις φυλακές για τη δράση του. Η Φρειδερίκη, ως άτομο αυταρχικό, δεν άκουσε τις συμβουλές του Καραμανλή. Στο Λονδίνο την περίμενε μια δυσάρεστη έκπλξξη. Ένας πλήθος διαδηλωτών βρέθηκε μπροστά της ενώ, όπως γράφτηκε τότε αλλά δεν επαληθεύτηκε, η σύζυγος Αμπατιέλλου την πλησίασε και τη χαστούκισε. Ο βρετανικός Τύπος είχε πολυσέλιδα αφιερώματα για τα γεγονότα και , μάλιστα, έκανε αναφορά και στο παρελθόν της Φρειδερίκης, ως υποστηρίκτριας του Χίτλερ. Η εικόνα της Ελλάδας αμαυρώθηκε και στο εσωτερικό δημιούργησε έντονα προβλήματα στην κυβέρνηση Καραμανλή.
Ενώ συνέβαιναν αυτά, μετέβη στο Λονδίνο και ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης, που ζήτησε ακρόαση απ΄πο τη Φρειδερίκη, για να της μεταφέρει το αίτημα μερίδας πολιτών, που ζητούσαν την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Η βασίλισσα, όπως ήταν φυσικό, δεν τον δέχθηκε.
Μόλις ένα μήνα αργότερα, στις 22 Μαΐου, ο Γργόρης Λαμπράκης θα ήταν το θύμα στυγνής δολοφονικής επίθεσης από παρακρατικούς , στη Θεσσαλονίκη.
Μπροστά στο νέο και καθοριστικό αυτό χτύπημα ο Καραμανλής είπε το περίφημο "ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;".
Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες.
Η πολιτική κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Η χώρα κινδύνευε να εμπλακεί στι δινη δυσάρεστων καταστάσεων.
Μόνον οι βασιλείς φαίνεται ότι ζούσαν στο δικό τους κόσμο. Είχαν την απαίτηση να ταξιδέψουν στις αρχές Ιουλίου και πάλι στο Λονδίνο, αγνοώντας επιδεικτικά τις συμβουλές και παραινέσεις του πρωθυπουργού. 
Η στάση τους ήταν σαν να του έδειχναν το μοναδικό δρόμο που θα μπορούσε να ακολυθήσει.
Πράγματι Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέβαλε την παραίτησή του. Στην τελευταία του συνάντηση με το Βασιλιά Παύλο του είπε πως εύχεται να μην είναι η παραίτησή του απαρχή δυσμενών εξελίξεων για το Στέμμα και τη χώρα.
Ο Καραμανλής έφυγε για την Ελβετία. Γύρισε το φθινόπωρο, έχασε με βραχεία κεφαλή τις εκλογές του Νοεμβρίου, από την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και λίγες μέρες αργότερα, αποχώρησε από την πολιτική ζωή και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι.
Ακολούθησαν τα Ιουλιανά με την αποστασία και η επτάχρονη δικτατορία. 
Με την επιστροφή του έκλεισε οριστικά ο κύκλος της βασιλείας στην Ελλάδα. Το 1975, δώδεκα χρόνια αργότερα, έφερε προς ψήφιση στη Βουλή ένα Σύνταγμα, που περιείχε και τις μεγάλες αλλαγές στη λειτουργία του πολιτεύματος και της κοινωνικής ζωής, που είχε προτείνει να γίνουν από το 1963.
ΥΓ. Σαν σήμερα, στις 5 Ιουλίου 2015 έγινε το δημοψήφισμα για την αποδοχή ή όχι των μέτρων που είχε προτείνει η Ε.Ε. για την Ελλάδα. Το 62% των πολιτών είπε "ΟΧΙ". Η παρέμβαση του τότε ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλου αλλά - κυρίως - η στάση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ως προέδρου της Ν.Δ. κράτησαν τη χώρα στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


*Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος