Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος είχε, χθες βράδυ, την ευκαιρία του να κάνει τη δική του παρέμβαση στα ελληνοτουρκικά και να μιλήσει για την αντιμετώπιση της προκλητικότητας της Άγκυρας, μαζί με τον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών Γιάννη Βαληνάκη, στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του δεύτερου με τίτλο «Για μια νέα στρατηγική απέναντι στην Τουρκία - Πως θα ακυρώσουμε τη "γαλάζια πατρίδα"» (Εκδόσεις Ι. Σιδέρης).
Κι η παρέμβαση αυτή έγινε υπό τα όμματα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, που έδωσε το παρόν. Παρουσία άνευ δηλώσεων που, όμως, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς πολιτικούς, ευρέως πολιτικού φάσματος, να κάνουν κοινή εμφάνιση στο ακροατήριο, κάτι που δεν μπορεί να παρεξηγηθεί («ένας πρώην υπουργός παρουσίασε το βιβλίο του βρε αδερφέ» μας είπε χαρακτηριστικά ένας απ' αυτούς που θα ήθελε -αλλά δεν κατάφερε- να υπουργοποιηθεί πρόσφατα) αλλά που, άσχετα αν έγινε εν γνώσει τους ή όχι, έχει ειδικό πολιτικό βάρος.
Εκτός του Κώστα Καραμανλή, ήταν εκεί ο υφυπουργός Εσωτερικών (αρμόδιος για θέματα Μακεδονίας και Θράκης) Κώστας Γκιουλέκας, οι βουλευτές της Ν.Δ Στράτος Σιμόπουλος, Δημήτρης Κούβελας, Θεόδωρος Καράογλου, ο αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Γιουτίκας, ο δήμαρχος Στέλιος Αγγελούδης, ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και δήμαρχος Αμπελοκήπων- Μενεμένης Λάζαρος Κυρίζογλου, ο Συντονιστής του Γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη Γιάννης Παπαγεωργίου κ.α.
Ακόμη και η ταξιθεσία είχε τη σημασία της: Ο κ. Καραμανλής ήταν (φυσικά) στην πρώτη σειρά, στα δεξιά του ομιλητή, ανάμεσα στον υφυπουργό Κ. Γκιουλέκα και τον δήμαρχο Στέλιο Αγγελούδη. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι βουλευτές της ΝΔ, όπως ο Δημήτρης Κούβελας, κάθισαν στα... αριστερά του ομιλητή, στο άλλο κλίτος.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι στην ομιλία του ο κ. Βενιζέλος εξέφρασε τον φόβο ότι δεν είναι εύκολο να συγκροτηθεί μία ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική στη σημερινές συνθήκες και αναρωτήθηκε: «Μπορεί να συγκροτηθεί τώρα μία ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική στα νέα διεθνή συμφραζόμενα, με μία Ευρώπη που αναζητά το ρόλο της, μια Δύση που αναζητά τις στρατηγική της υπόσταση, με μία Αμερική η οποία εκπλήσσει τους άλλους και τον εαυτό της; Φοβούμαι ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο υπό της παρούσες συνθήκες με την παρούσα δηλαδή κατανομή δυνάμεων, είτε πριν είτε μετά από εκλογές, δεν βλέπω να είναι εφικτή μία συναίνεση εις βάθος η οποία θα μας επέτρεπε να προφυλάξουμε την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας και άμυνας από τη σειρήνες της δημαγωγίας, της προχειρότητας, του λαϊκισμού, της συγκυριακής προσέγγισης».



Εξέφρασε την άποψη «να δημιουργηθούν σοβαρά αντισώματα απέναντι στο λαϊκιστικό ψευτοπατριωτισμό, να επιμείνουμε στην ανάγκη ενημέρωσης της ειδικής κοινής γνώμης πρωτίστως, αλλά και της γενικής κοινής γνώμης».
Με την επισήμανση ότι «πρέπει να λέμε την αλήθεια στον εαυτό μας» (θυμίζοντας τη φράση του Διονύσιου Σολωμού, ότι «εθνικό είναι το αληθές»), συνέχισε: 
«Είναι δυνατό να συζητάμε για Θαλάσσια Ζώνες, εν προκειμένω για Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και για άσκηση των συναφών κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρίς οριοθέτηση όπως προβλέπει η σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας στα άρθρα 74 και 83 και χωρίς ανακήρυξη ΑΟΖ; Γιατί στην Υφαλοκρηπίδα, εντάξει, έχουμε κυριαρχικά δικαιώματα, στην πραγματικότητα εξ αρχής και αφ εαυτών γεννιούνται τα δικαιώματα αυτά. Και μπορούμε να πετύχουμε οριοθέτηση χωρίς να εφαρμόσουμε τη διαδικασία που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο, δηλαδή χωρίς διαβούλευση με τις παρακείμενες και αντικείμενες χώρες, χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς συμφωνία, όπως πετύχαμε με την Ιταλία και την Αίγυπτο ή έστω χωρίς προσφυγή σε διεθνή δικαιοσύνη»;
Υπερασπίστηκε το «νόμο Μανιάτη» του 2011 λέγοντας πως «ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός υιοθετεί τον νόμο του 2011 συν αυτά που έχουν γίνει με την Ιταλία και την Αίγυπτο. Αυτό από μόνο του σημαίνει κάτι για τα κυριαρχικά δικαιώματα; Όχι. Δεν γεννάται κυριαρχικό δικαίωμα, μάλλον στην Υφαλοκρηπίδα υπάρχει αλλά δεν μπορεί να ασκηθεί χωρίς οριοθέτηση. Στην ΑΟΖ δεν υπάρχει καν, πρέπει να ανακηρυχθεί» πρόσθεσε.
Με μια σειρά από ερωτήσεις κατέληξε: «Πρέπει να δώσουμε μία φορά απάντηση στο αν αναγνωρίζουμε ότι η Τουρκία έχει κάποια θέση στο Αιγαίο και κάποια θέση στη Μεσόγειο» και υπογράμμισε: «Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να αντιληφθούμε ότι τη στρατηγική μας τη διαμορφώνουμε στην Ελλάδα, τη διαμορφώνουμε στην Αθήνα, τη διαμορφώνουμε στη Λευκωσία».
Από την πλευρά του, ο κ. Βαλινάκης τόνισε πως «ο μεγαλύτερος κίνδυνος που πρέπει να αποτρέψουμε είναι η διεκδίκηση ελληνικού εδάφους» και πρόσθεσε: «Δεν γίνεται αντιληπτός ή αποσιωπάται ο συγκριτικά μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα: Δηλαδή, η διεύρυνση των τουρκικών διεκδικήσεων, πέρα από την θαλάσσια "Γαλάζια Πατρίδα", σε ελληνικό έδαφος: Η γείτων διεκδικεί ουσιαστικά όλα τα ανατολικά νησιά μας μέχρι και γύρω από την Κρήτη! Ξεκίνησε με τη διεκδίκηση των "γκρίζων ζωνών", δηλαδή 160 μικρότερων νησιών (ορισμένων κατοικημένων), και πρόσφατα την επεξέτεινε σε όλα τα ανατολικά μας νησιά -ακόμη και στα μεγάλα (Λέσβο, Χίο, Ρόδο κλπ) μέσω του εκβιαστικού διλήμματος "ή τα αποστρατιωτικοποιείτε, ή τα διεκδικώ και θάρθω μια νύχτα ξαφνικά"... Εξάλλου έχει μεσο/μακροπρόθεσμα σχέδια για τη Θράκη, ολόκληρο το Ανατολικό Αιγαίο, για τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου -που προχθές μάθαμε ότι θεωρεί ιδιοκτησία της - και της Ανατολικής Μεσογείου».
Ο κ. Βαληνάκης είπε ότι «πίσω από τα "ήρεμα νερά" κρύβεται η γιγάντωση της τουρκικής απειλής», επισήμανε ότι «η αποτρεπτική στρατηγική της Αθήνας δεν αποτρέπει την τουρκική προκλητικότητα» και υπογράμμισε: 
«Η Τουρκία καραδοκεί για τις ευκαιρίες που θα επακολουθήσουν μετά τα "ήρεμα νερά", με τελεσίγραφα του τύπου: "Η θα μου δώσετε όσα ζητάω με το στυλό ή θα τα πάρω δια της βίας επί του πεδίου". Ολες οι άλλες διεκδικήσεις της Τουρκίας ωχριούν, ως πρόβλημα, σε σύγκριση με τη διογκούμενη απειλή κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας και, συνεπώς, αυτήν πρέπει να ακυρώσουμε, ως πρώτη μας επιδίωξη, γιατί αποτελεί τον πυρήνα κάθε ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης».
Στην αρχή της εκδήλωσης τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Πέτρου Μολυβιάτη στον οποίο αναφέρθηκε και ο κ. Βενιζέλος.