Σοβαρά τώρα; Υπάρχουν άνθρωποι που αναρωτιούνται πώς ο Στέφανος Κασσελάκης βγήκε πρώτος στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ;
Η απάντηση είναι απλή -κι ας μη θέλουμε να το καταλάβουμε: Ο Κασσελάκης εκφράζει την ελπίδα. Όπως, ακριβώς, ο Αλέξης Τσίπρας, πριν από χρόνια. Είναι ο άγνωστος. Είναι αυτός που απαντά στην επιθυμία του Έλληνα να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό.
"Τους άλλους τους είδαμε. Ξέρουμε πώς τα κάνανε. Ώρα για κάτι νέο" σκέφτονται όλοι ανεξαιρέτως. Κι έτσι ψηφίζουν.
Έτσι ήρθε ο Ανδρέας. Για την αλλαγή. Έτσι ο Κώστας Καραμανλής. Έτσι κι ο Γ.Α.Παπανδρέου. Με το ίδιο σκεπτικό κυβέρνησε ο Σαμαράς, ακριβώς έτσι ο Τσίπρας, έτσι κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκλέχθηκε πρώτα πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κι έπειτα πρωθυπουργός.
Γι αυτό, εξάλλου, οι εκστρατείες κατά του Κώστα Καραμανλή, του Γιωργάκη Παπανδρέου και του Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίζονταν ότι "δεν είναι κάτι νέο, τους ξέρουμε τους Καραμανλήδες, τους Παπανδρέου, τους Μητσοτάκηδες..."
Ο Κασσελάκης, λοιπόν, είναι αυτό που φαίνεται (στους ψηφοφόρους): Νέος, άφθαρτος στην πολιτική, ανοικτός, τολμηρός. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ, από την εποχή Τσίπρα και μετά ΔΕΝ είναι το ΚΚΕ εσωτερικού. Είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα -γι αυτό κι έγινε κυβέρνηση, διαφορετικά θα ήταν κάπου στο 5%. Το ψήφισαν οι λεγόμενοι "νοικοκυραίοι" κι έφυγε από το προσκήνιο επειδή αυτούς ακριβώς πρόδωσε.
H χθεσινοβραδινή προσπάθεια της Έφης Αχτσιόγλου να θολώσει το τοπίο γύρω από τον Κασσελάκη και να τον εμφανίσει ως απολιτίκ, στέλνει τον ΣΥΡΙΖΑ αρκετά χρόνια πίσω, τότε που το ΝΑΙ και το ΟΧΙ δεν ήταν και ιδιαίτερα ξεκάθαρα.
Δεν ξέρω αν ο Κασσελάκης θα πάρει τον δεύτερο γύρο. Ξέρω ότι, χθες, ένας στους δύο που ψήφιζαν, ήθελαν Στέφανο Κασσελάκη. Κι αυτό, λέει πολλά. Κι  όσοι σκέπτονται διαφορετικά, απλά δεν ζουν στο σήμερα.

ΥΓ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξανάφερε σε εσωκομματική κάλπη 146.000 πολίτες. Έχει μια ευκαιρία μπροστά του. Είναι, όμως, ικανός να τη διαλύσει κι αυτή, όπως έκανε μετά το περίφημο δημοψήφισμα.

Γράφει ο Περαστικός