Βρέθηκε νεκρή, στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, η Τζέιν Μπίρκιν. Πέθανε σε ηλικία 76 ετών, κάτω από συνθήκες που δεν έχουν, ακόμη, διαπιστωθεί, καθώς δημοσίευσε η εφημερίδα Le Parisien και το κανάλι BFMTV. Λίγο αργότερα την είδηση επιβεβαίωσε και το Γαλλικό Πρακτορείο.

Η Μπίρκιν γεννήθηκε στο Λονδίνο, αλλά πολιτογραφήθηκε Γαλλίδα και ζούσε εκεί. Συνδέθηκε με τον Σερζ Γκενσμπούρ (ενώ είχε μία κόρη την Κέιτ με τον Τζον Μπάρι) και τραγουδούσε, εκτός από το να παίζει σε ταινίες και στο θέατρο. Απέκτησαν μαζί την Σαρλότ, αλλά χώρισαν το 1981, όταν και  συνδέθηκε με τον σκηνοθέτη Ζαν Ντουαγιόν με τον οποίο έμεινε 13 χρόνια και απέκτησε μια κόρη, την τραγουδίστρια Λου Ντουαγιόν.

Εμφανίστηκε αδύναμη τον Φεβρουάριο κατά την τελευταία τελετή απονομής Σεζάρ--τα βραβεία γαλλικού κινηματογράφου-- στο πλευρό της κόρης της, ηθοποιού και τραγουδίστριας Σαρλότ Γκενσμπούρ, και της εγγονής της Αλίς.

Γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με τραγούδια όπως το "Je t'aime... moi non plus", ένα ντουέτο με τον Γκενσμπούρ το 1969, το "Jane B" την ίδια χρονιά ή το "Ex-fan des sixties" το 1978.

Στον κινηματογράφο έπαιξε στο «Blow up» του Αντονιόνι, βραβευμένη ταινία με Χρυσό Φοίνικα το 1967, την «Πισίνα» με τη Ρόμι Σνάιντερ και τον Αλέν Ντελόν το 1969 και συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως ο Ζαν Λικ Γκοντάρ, ο Ζακ Ντουαγιόν ή η Ανιές Βαρντά. Το ευρύ κοινό την αγάπησε με τους ρόλους της στις ταινίες "Έγκλημα κάτω από τον Ήλιο" κι "Έγκλημα στον Νείλο", στο πλευρό του Πίτερ Ουστίνοφ, στις κινηματογραφικές αποδόσεις των αντίστοιχων βιβλίων της Άγκαθα Κρίστι.

Πολύ μετά τον θάνατο του Σερζ Γκενζμπούρ το 1991 και παρά τις σκληρές δοκιμασίες που πέρασε-- όπως η αυτοκτονία της φωτογράφου κόρης της, Κέιτ Μπάρι, το 2013, στη συνέχεια μια λευχαιμία που πήρε πολύ χρόνο για να θεραπευτεί και ένα ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο το 2021-- εκείνη συνέχισε να τραγουδάει τα τραγούδια του άνδρα μαζί με τον οποίο υπήρξε ένα μυθικό ζευγάρι. Τελευταία, όμως, είχε πάλι προβλήματα υγείας και, πριν λίγο καιρό, αναβλήθηκε μία μουσική περιοδεία της.

Της είχε απονεμηθεί η διάκριση του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και στη Γαλλία του Διοικητή του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων. Όμως αρνήθηκε την Λεγεώνα της Τιμής το 1989, πιστεύοντας ότι «μόνο οι ήρωες» πρέπει να λαμβάνουν αυτή την διάκριση - κάτι σαν φόρος τιμής στον πατέρα της Ντέιβιντ, αξιωματικό του Βασιλικού Ναυτικού που είχε μεταφέρει αντιστασιακούς από τη Βρετανία στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.