Μεγάλη κουβέντα άνοιξε στα σόσιαλ μίντια για το άβαταρ που, με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης, υποδέχτηκε τους δημοσιογράφους που θα παρουσιάσουν το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών. Ιδέα της ΕΡΤ που, άλλους ξένισε και σε άλλους άνοιξε την όρεξη.
Αλήθεια; Να βλέπουμε τις ειδήσεις και να τις παρουσιάζει ένα ρομπότ; Γιατί περί αυτού πρόκειται. Μια τεχνητή νοημοσύνη, που μια σειρά από αλγόριθμους, της δίνει τη δυνατότητα να αποφασίζει για τη ροή των ειδήσεων, ακόμη και για την έκφραση συναισθημάτων...
"Δεν είναι αυτό δημοσιογραφία", φωνάζουν μερικοί. Φυσικά και δεν είναι. Είναι, όμως, δημοσιογραφία, αυτό που ζούμε την τελευταία δεκαετία; 
Οι κάπως παλιότεροι σε αυτό το επάγγελμα μαθαίναμε πως, ρεπορτάζ είναι η αναζήτηση μιας είδησης, η διασταύρωσή της από διάφορες πηγές, η επιλογή των σημαντικότερων και η τελική παρουσίασή της. Για να φθάσει στο κοινό ένα κείμενο που να τον ενδιαφέρει, αλλά και να παρουσιάζει (φυσικά κάτω από το πρίσμα του γράφοντος) όλες τις πλευρές της είδησης.
Αυτό, αγαπητοί μου, δεν ισχύει εδώ και, τουλάχιστον, μια δεκαετία. Το διαδίκτυο ήρθε ως οδοστρωτήρας και ισοπέδωσε την δημοσιογραφική έρευνα. Η μάχη για μια ανάρτηση ανά τρία λεπτά σε κάθε ιστοσελίδα, νίκησε την ανάγκη της ταυτοποίησης των πηγών, της διασταύρωσης των ειδήσεων. "Στείλε μου μια ανακοίνωση και θα την βάλω κι αυτήν", ήταν η απάντηση νεαρού (τότε) συναδέλφου, όταν του επισήμανα πως, αυτό που αναγράφονταν στην ιστοσελίδα που εργαζόταν, δεν ήταν σωστό. Βλέπετε, η σύγχρονη "δημοσιογραφία", το σύγχρονο "ρεπορτάζ", επιτρέπει να δημοσιεύσεις μία άποψη αμάσητη και, αν και εφόσον κάποιος αντιδράσεις, μετά από κάποια ώρα (ή ώρες) να δημοσιεύσεις και μια αντίθετη άποψη. Θυμίζει, δηλαδή, εκείνο το περίφημο των αθλητικών δικαστών, που έδειχναν σε ριπλέι το πέναλτι κι έλεγαν στον τηλεθεατή: "Μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας".
Λυπάμαι, φίλοι μου, αλλά δεν είναι έτσι. Επιλέγεις να ενημερωθείς από συγκεκριμένο μέσο, γιατί συμφωνείς με τη "γραμμή" του και συγκεκριμένους ανθρώπους, επειδή σου αρέσει ο τρόπος που δουλεύουν και παρουσιάζουν τις ειδήσεις. Με την απλή αναπαραγωγή μιας πραγματικότητας, ο δημοσιογράφος είναι, πλέον, άχρηστος. Θα αρκούσε μια τεχνητή "νοημοσύνη" να αναλάβει να φορτώνει ένα σάιτ με ό,τι πετά κι ότι περπατά.
Κι αν κάποιοι ρωτήσουν "και, γιατί, δηλαδή, είναι κακό να βλέπω μια είδηση όπως την προσφέρει η πηγή της", θα απαντήσω: Η πηγή μιας είδησης, σου δίνει τη δική της πραγματικότητα. Δεν είναι απαραίτητο να πει ψέματα. Μπορεί, όμως, να κρύψει την αλήθεια. Το ρόλο του ανθρώπου που θα φώτιζε τις σκοτεινές γωνίες, ως το 2000 (περίπου) αναλάμβανε ο δημοσιογράφος - ρεπόρτερ. Σιγά - σιγά, ο ρόλος αυτός εγκαταλείφθηκε - με ευθύνη, πρώτιστα, των δημοσιογράφων.
Άρα, όταν έρθει η ώρα να βλέπετε ειδήσεις που θα εκφωνεί ένα ρομπότ, μην παραξενευθείτε. Θα έχουμε "βοηθήσει" όλοι μας. Και οι δημοσιογράφοι που εγκατέλειψαν τον πραγματικό τους ρόλο και οι "πηγές" που βρήκαν έναν όμορφο τρόπο να περνούν τη δική τους αλήθεια και το κοινό που έχει την εντύπωση πως, πλέον, τα βλέπει όλα, ενώ στην πραγματικότητα βλέπει αυτό που κάποιοι του δίνουν. Ακόμη κι όταν διαφημίζουν πως αυτό το κάνουν οι... απέναντι. 
Δ.Ι.Ασ.