Σύμφωνοι, το dress code του γραφείου εδώ και καιρό έχει πάψει να σημαίνει αναγκαστικά κοστούμι – πουκάμισο – γραβάτα, εκτός από ορισμένους κλάδους που επιμένουν παραδοσιακά. Αλλά με το ρολόι να παραμένει το μοναδικό «κόσμημα» που μπορεί να φορέσει ένας άντρας, η σωστή επιλογή του μπορεί να κάνει αισθητή διαφορά στο office look σου και όχι μόνο. Εξάλλου, ένας κανόνας -ο πιο σημαντικός- είναι ακόμη εδώ και έχει σκοπό να μείνει για καιρό: «Μη φοράς το ρολόι που ταιριάζει στη θέση σου, φόρα αυτό που ταιριάζει στη θέση που θέλεις να κατακτήσεις». Πώς ορίζεται, λοιπόν, στο «σωστό» ρολόι γραφείου. Προφανώς και ο καθένας από εμάς έχει το δικό του στυλ. Κι αν μπορεί να το στηρίξει απόλυτα, τότε οι παρακάτω «προδιαγραφές» ίσως να τον αφήσουν εντελώς αδιάφορο.

Για όποιον, όμως, χρειάζεται μια βασική πυξίδα για να επιλέξει, οι κανόνες -ή περιορισμοί- που ακολουθούν θα τον βοηθήσουν να μη χαθεί στον απέραντο ωκεανό επιλογών.

Οι κανόνες

Κατ’ αρχάς να συμφωνήσουμε ότι ένα ρολόι στο γραφείο δεν χρειάζεται να κάνει πολλά. Η ώρα και η ημερομηνία είναι οι βασικές λειτουργίες. Αν σε αυτές προστεθεί και η ημέρα -αφού πολύ συχνά χάνουμε το μέτρημα της εβδομάδας, όταν η πίεση της δουλειάς βαράει τιλτ- τότε έχουμε τα βασικά για να αρχίσουμε.

Ένα ρολόι γραφείου δεν χρειάζεται να είναι αδιάβροχο στα 500 μέτρα, να λέει την ώρα σε 24 διαφορετικές ζώνες, να διαθέτει χρονογράφο που πιάνει μέχρι και το 1/1000 του δευτερολέπτου ή να διαθέτει ιδιαίτερες αντιμαγνητικές δυνατότητες. Δεν χρειάζεται καν μεγάλη αυτονομία κουρδίσματος, αφού θα βγαίνει από τον καρπό σου μόνο το σαββατοκύριακο, δηλαδή 48 και κάτι ώρες αρκούν για να το ξαναφορέσεις τη Δευτέρα και να μην έχει χάσει ούτε δευτερόλεπτο.

Όλα τα παραπάνω διευκολύνουν και τον δεύτερο κανόνα: Ένα ρολόι για το γραφείο καλό είναι να είναι (σχετικά) διακριτικό. Μικρή σε διάμετρος κάσα και -ακόμη πιο σημαντικό- λεπτή, για να χωράει κάτω από τη μανέτα του πουκαμίσου: το ιδανικό μέγεθος καλό είναι να μην ξεπερνά τα 42 χιλιοστά. Εδώ θα προσθέταμε ότι και το υλικό κατασκευής του δεν χρειάζεται να είναι κάποιο ευγενές μέταλλο. Ούτε χρυσό ούτε πλατίνα.

Ένα ατσάλινο ρολόι αρκεί για την περίοδο 9 με 5. Τέλος, το χρώμα του καντράν ας είναι κάποιο από τα βασικά: μαύρο, ασημί, ίσως λευκό, άντε και το σκούρο μπλε από αυτά που είναι τώρα στη μόδα. Τα πράσινα, κόκκινα, μπλε του πάγου και τα πιο έντονα, ίσως να μπορούν να ταιριάξουν με κάποια look, αλλά όχι με όλα -που σημαίνει ότι ένα ρολόι δεν θα σου είναι αρκετό για να βγάλεις την εβδομάδα. Ενώ με ένα από τα «παραδοσιακά» χρώματα, θα είσαι πάντα καλυμμένος.

Στο δίλημμα του δεσίματος, η προσωπική επιλογή ειναι πάνω απο ολα. Σε αλλους αρεσει ο ,πρασελές σε αλλους το δερμάτινο λουράκι, ιδανικά σε μαύρο ή καφέ, για να συνδυάζεται με τη ζώνη και τα παπούτσια. Πάντως πρέπει να αποφύγεις τα πολύ αθλητικά, με φανταχτερά χρώματα, λουράκια από καουτσούκ που υποδηλώνουν ότι το μόνο που σε νοιάζει είναι να φύγεις ακριβώς στις 17:00.

Συνοπτικά, το ρολόι της δουλειάς πρέπει να χαρίζει πολυτέλεια, χωρίς να είναι όμως προκλητικά πολυτελές, να ταιριάζει στο υπόλοιπο ντύσιμο και να αποπνέει την αυτοπεποίθηση αυτού που το φορά -προσφέροντας την ίδια ώρα κάποιες βασικές λειτουργίες. Όταν το αφεντικό σε ρωτήσει «έχεις ώρα;», θα αφήσεις πολύ καλύτερη εντύπωση αν σηκώσεις λίγο τη μανέτα του, ρίξεις μια ματιά στο προσεκτικά διαλεγμένο ακριβώς γι’ αυτήν τη στιγμή ρολόι σου και του απαντήσεις. Πιθανότατα θα είναι και μια καλή πάσα για να ξεκινήσει μαζί σου μια συζήτηση…