Του Επαμεινώνδα Στυλιανίδη*

Τον παιδίατρο μου,τον λέγαν Μαστραντωνη και τον αγαπημένο  μου ηθοποιό Μαστρογιαννι
Πέραν αυτών, το πρόθεμα μαστρο- μου γεννά φόβο και αγωνία.

Γιατί ακολουθεί το όνομα και η ιδιότητα. Υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, μπογιατζής, σιδεράς και άλλες εργασιακές ομάδες που κινούνται στον ερεβώδη χώρο των επισκευών και της ανάγκης.
Αδαείς, αγενείς , κακότεχνοι, εγωιστές, πασαλειματιες οι περισσότεροι εκπρόσωποι του χώρου αυτού δυναστεύουν την καθημερινότητα των πολλών..
Έρχονται για μια βρύση που στάζει, ανοίγουν δουλειές, φεύγουν να πάρουν τάχα ένα ανταλλακτικό, παν σε άλλον φουκαρά που περιμένει από χτες, πασαλείβουν και κει για λίγο, φεύγουν, έρχονται πίσω, σκαλίζουν κάτι συνοδεύοντας το με μυκηθμούς και μουρμούρα, γκρινιάζουν για τον κόπο και τα έξοδα τους, ξαναέφευγουν σε άλλον αναμένοντα και όταν τελικά κακήν κακώς επισκευαστεί η βλάβη, εισπράττουν το πενηνταρικακι, φιλικώς και άνευ αποδείξεως.
Φυσικά δεν υπάρχει καμία εγγύηση, παρά μόνο ο λόγος του μαστρο τάδε, που θα χαθεί στο βάθος των εργασιών του και ναι, θα ρθει, θα ρθει.... Στην Δευτέρα παρουσία.
Τα σκέφτομαι αυτά, συζητώντας με φίλους, που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα στη Χαλκιδική και οι διάφοροι, απαραίτητοι, για τις επισκευές τεχνίτες, κάνουν πάρτι κάθε μέρα, σε σκεπές και κήπους, σε τζάμια και βαψίματα. Αν προσθέσουμε και την ανάγκη προστασίας από την επιδημία κλοπών με κάγκελα και συναγερμούς, τότε μπορεί να δει κανείς τα με κόπο και φόρο κτηθέντα να πετούν σαν μαύρες καλιακούδες προς την χαιουσα τσέπη της μαστοραντζας..
Βέβαια, δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν πολλοί καλοί και έντιμοι μάστορες. Που σέβονται το μεροκάματο που παίρνουν. Αλλα δυστυχώς , χάνονται στον ωκεανό των πολλών,που η καταστροφική καταιγίδα και η ανάγκη άναψε τα λαμπάκια του πάρτι.
Κακώς το κράτος δεν δίνει φορολογικό κίνητρο για τις αποδείξεις. Θα σταματούσε κάπως το κακό και οι μάστορες με έδρα όπου βραδιάσει, θα περιοριζόταν.
Ο τζίρος των σκοτεινών διαδρομών είναι μεγάλος. Άχρηστα υλικά, αμφιβόλου ποιότητας ανταλλακτικά, κακοτεχνίες και επικίνδυνες κατασκευές κυριαρχούν.
Κάπως πρέπει να μπει ένα τέλος σ αυτά. Ας κάνουμε μια αρχή, ζητώντας απόδειξη για τις αγορές υλικών και τις επισκευές. Ευρωπαϊκοί νόμοι επιβάλουν εγγύηση και αποζημίωση επί των κακοτεχνιών. Βάλτε τους μαστροκατι να υπογράψουν χαρτιά για ό,τι κάνουν. Αν δεν μπορούν, ας πάει όλη αυτή η ανεκδιήγητη εγχώρια και εισαγόμενη μαστοραντζα σπίτι της. Για να σωθεί το δικό μας.

*Ο Επαμεινώνδας Στυλιανίδης είναι φωτορεπόρτερ