Πόση ψυχραιμία μπορεί να έχει ένας άνθρωπος που παρακολουθεί ένα ντέρμπι και βλέπει μια ομάδα με ακριβοπληρωμένους σταρ, με ερασιτεχνική νοοτροπία και συμπεριφορά, να εμπαίζουν το όνομα του συλλόγου και κυρίως να προκαλούν τη κοινή λογική τω οπαδών.
Γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης
Ελάχιστη μπορεί να απαντήσει κάποιος ουδέτερος γιατί, οι περισσότεροι εξ ημών δεν πίστευαν ότι θα παρακολουθουσαν τον ερασιτεχνικό μιας μεγάλης ομάδας όπως ο ΠΑΟΚ.
Λογική εξήγηση πέρα από την αδιαφορία δεν μπορεί αν υπάρξει, γιατί κανείς δεν πιστεύει πώς ξαφνικά αυτοί οι παίκτες ξέχασαν το ποδόσφαιρο. Όχι βέβαια, οπότε κάτι άλλο συμβαίνει. Μπορεί να μη τους εμπνέει ο προπονητής, τόσα πολλά μπορεί, αλλά κάποιος θα πρέπει να τους πει ότι δεν θα έχουν μόνο απαιτήσεις αλλά και υποχρεώσεις.
Το να λες πάω για πρωτάθλημα είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να το αποδεικνύεις και ο ΠΑΟΚ, σε ένα κομβικό ματς δεν το απέδειξε. Το αντίθετο μάλιστα. Εκνεύρισε τους οπαδούς του, που πολλοί εξ αυτών δεν άντεχαν να βλέπουν την ομάδα. Άδειασαν μέσα τους, από την εικόνα παικτών που απλά περπατούσαν στον αγωνιστικό χώρο. Σε ένα ακόμη παιχνίδι μακριά από την Τούμπα ο ΠΑΟΚ μετρήθηκε , ζυγίστηκε και βρέθηκε… λιποβαρής.
Κι όμως για ακόμη ένα ματς μακριά απ’ τη Θεσσαλονίκη οι «ασπρόμαυροι» παρουσιάστηκαν «λίγοι», χωρίς ένταση και ψυχολογία. Και με ένα μόνιμα «θολωμένο» μυαλό που άλλα ήθελε να κάνει, κι άλλα έκανε εντέλει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Tι πιο κλασικό παράδειγμα απο την αντίδραση του Μπίσεσβαρ, ή από τη ενέργεια του Λουτσέσκου να μην βγάλει τον Ζαμπράνο. Μπέρδεμα γενικώς.
Κι όλα αυτά είναι κάτι παραπάνω από «θέμα». Είναι «ασθένεια», πρώτα απ’ όλα του μυαλού, στην οποία ακόμη κι ο πιο φανατικός οπαδός του ΠΑΟΚ δεν θα μπορούσε να απαντήσει και πολύ περισσότερο να βρει μέχρι στιγμής το «φάρμακο» και τη γιατρειά…
Γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης
Ελάχιστη μπορεί να απαντήσει κάποιος ουδέτερος γιατί, οι περισσότεροι εξ ημών δεν πίστευαν ότι θα παρακολουθουσαν τον ερασιτεχνικό μιας μεγάλης ομάδας όπως ο ΠΑΟΚ.
Λογική εξήγηση πέρα από την αδιαφορία δεν μπορεί αν υπάρξει, γιατί κανείς δεν πιστεύει πώς ξαφνικά αυτοί οι παίκτες ξέχασαν το ποδόσφαιρο. Όχι βέβαια, οπότε κάτι άλλο συμβαίνει. Μπορεί να μη τους εμπνέει ο προπονητής, τόσα πολλά μπορεί, αλλά κάποιος θα πρέπει να τους πει ότι δεν θα έχουν μόνο απαιτήσεις αλλά και υποχρεώσεις.
Το να λες πάω για πρωτάθλημα είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να το αποδεικνύεις και ο ΠΑΟΚ, σε ένα κομβικό ματς δεν το απέδειξε. Το αντίθετο μάλιστα. Εκνεύρισε τους οπαδούς του, που πολλοί εξ αυτών δεν άντεχαν να βλέπουν την ομάδα. Άδειασαν μέσα τους, από την εικόνα παικτών που απλά περπατούσαν στον αγωνιστικό χώρο. Σε ένα ακόμη παιχνίδι μακριά από την Τούμπα ο ΠΑΟΚ μετρήθηκε , ζυγίστηκε και βρέθηκε… λιποβαρής.
Κι όμως για ακόμη ένα ματς μακριά απ’ τη Θεσσαλονίκη οι «ασπρόμαυροι» παρουσιάστηκαν «λίγοι», χωρίς ένταση και ψυχολογία. Και με ένα μόνιμα «θολωμένο» μυαλό που άλλα ήθελε να κάνει, κι άλλα έκανε εντέλει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Tι πιο κλασικό παράδειγμα απο την αντίδραση του Μπίσεσβαρ, ή από τη ενέργεια του Λουτσέσκου να μην βγάλει τον Ζαμπράνο. Μπέρδεμα γενικώς.
Κι όλα αυτά είναι κάτι παραπάνω από «θέμα». Είναι «ασθένεια», πρώτα απ’ όλα του μυαλού, στην οποία ακόμη κι ο πιο φανατικός οπαδός του ΠΑΟΚ δεν θα μπορούσε να απαντήσει και πολύ περισσότερο να βρει μέχρι στιγμής το «φάρμακο» και τη γιατρειά…
Σχόλια
Τα σχόλια ελέγχονται πριν από τη δημοσίευση. Απαντάμε σε επώνυμα σχόλια. Διαγράφουμε υβριστικά σχόλια, που μπορεί να προκαλέσουν εισαγγελική παρέμβαση.
Με τη λέξη επαλήθευσης που ζητάμε, προσπαθούμε να αποφύγουμε τα spam και τυχόν ιούς, που θα βλάψουν και το δικό σας υπολογιστή.