Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*


Το δίλημμα έντεχνα τέθηκε και διαδόθηκε. Στην ουσία, δεν ήταν "σταλινισμός ή ναζισμός". Έτσι το ερμήνευσαν οι δεξιοί που τσίμπησαν το...δόλωμα.
Απευθυνόταν , κυρίως, προς την ...άλλη αριστερά, αυτή του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που αυτές τις μέρες παλεύει με το παρελθόν για ένα αβέβαιο μέλλον. "Ή μαζί μας ή με τους άλλους" θα μπορούσε να ερμηνευτεί το μήνυμα, που έστειλε ο ΣΥΡΙΖΑ, σε όσους επιμένουν να βρίσκονται σε...άλλο χώρο. Είναι σα να τους έλεγε "ελάτε όλοι μαζί, εμείς της κεντροαριστεράς να νικήσουμε πάλι, την από κει πλευρά".


Γι αυτό δημιουργήθηκε και τόσος θόρυβος, για ένα ...θέμα συνεδρίου στην Εσθονία, που στο κάτω κάτω γίνεται κάθε χρόνο και δεν πολυενδιαφέρει. 

Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ μ αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι δεν ήταν η Ν.Δ. Ήταν και είναι ο χώρος της κεντροαριστεράς,  στον οποίο θέλει να εμφανιστεί, ως ηγέτης. Αυτός άλλωστε, θα είναι όπως υπολογίζει, η δεξαμενή των ψηφοφόρων του, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Η Ν.Δ. απλά "τσίμπησε' και έδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα σε ένα θέμα που δεν την αφορά. 

Ουσιαστικά, με τις κορώνες των στελεχών της, ενδυνάμωσε το επικοινωνιακό παιχνίδι του αντιπάλου της. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στόχευε ούτε αυτή ούτε τους ψηφοφόρους της. Τους αριστερούς είχε σαν στόχο. Αυτούς ήθελε να περιχαρακώσει, εφαρμόζοντας παλιά, δοκιμασμένη και πετυχημένη συνταγή του Ανδρέα Παπανδρέου.

Άλλωστε, κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν οι διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά, έστω και αν πέρασαν 70 χρόνια από το τέλους του εμφυλίου. Τα θύματα, ένθεν κακείθεν, είναι πολλά. Οι πληγές επουλώθηκαν, αλλά είναι έτοιμες να ξανανοίξουν. 

Όποιος νομίζει, ότι όλα αυτά "τα αφήνουμε στην άκρη και πορευόμαστε" κοιμάται ύπνο βαθύ.
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος