Γύρω στο 1980 (λίγο πάνω, λίγο κάτω, θα σας γελάσω). Κινηματογράφος Θυμέλη στην Παλαιών Πατρών Γερμανού, λίγο κάτω από τη διασταύρωση με Εγνατία. Στη... μικρή του οθόνη (ο κινηματογράφος είχε... 28 καθίσματα), βλέπουμε "Φρανκεστάιν Τζούνιορ"...


Στην σκηνοθετική ματιά του Μελ Μπρουκς πάνω στις ιστορίες τρόμου του '50, σε ασπρόμαυρο φόντο, πρωταγωνιστή ο Τζιν Γουάιλντερ... Το βλέμμα του, η στωικότητα που απαιτούσε ο ρόλος, το απίστευτο σενάριο με τις -πολυβολικού τύπου- ατάκες, μας έχουν... ρίξει από τις καρέκλες.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Το μπήξιμο του νυστεριού στο ίδιο του το πόδι όταν ο φοιτητής του επιμένει να τον αποκαλεί Φρανκενστάιν, ενώ ο ίδιος, για να ξεχαστεί το παρελθόν του... "παππού" το ΄χει αλλάξει ως "Φρανκεστίν"; Η προσπάθειά του να ακουμπήσει, έστω, την Μαντλίν Καν που, ντυμένη και στολισμένη για πάρτι τον αποχαιρετά στο σταθμό; Η συνάντησή του με τον καμπούρη Ιγκόρ (Άιγκον), τον Μάρτι Φέλντμαν; Η μάχη με τα βελάκια με τον Ντομ Ντελουίζ; Η αναγέννηση του τέρατος; Η ερωτική σκηνή του τέλους και το... τραγουδάκι ευχαρίστησης των πρωταγωνιστριών; Αν δεν το ΄χεις δει, χάνεις!

Από τότε, κυνηγούσαμε κάθε ταινία με τον Τζιν Γουάιλντερ. Το "Δεν βλέπω Τίποτα, Δε Μας Σταματάει Τίποτα", ήταν άλλο ένα ξεκαρδιστικό 90λεπτο, όπου ο Τζιν Γουάιλντερ είναι ο κουφός και ο Ρίτσαρντ Πράιορ ο τυφλός που τους κυνηγά η Μαφία, ήταν άλλη μία ταινία που δε θα ξεχάσω ποτέ...

Ο νευρικός -ντυμένος στα μαύρα- ιππέας με το... βαλσαμωμένο γεράκι στο χέρι, στο "Αρχίστε την Επανάσταση Χωρίς Εμένα", έφυγε , σήμερα, από τη ζωή, σε ηλικία 83 ετών. Ο ανιψιός του Wilder ανακοίνωσε τη Δευτέρα τον θάνατο του διάσημου ηθοποιού και συγγραφέα στο Στάμφορντ του Κονέκτικατ, από επιπλοκές που προκλήθηκαν από την νόσο του Αλτσχάιμερ.

Τραγική ειρωνεία: Ο Γουάιλντερ, στο υπέροχο "Μπότες, Σπιρούνια και Καυτές Σέλες", του Μελ Μπρουκς, παίζει τον αλκοολικό πιστολά, που όταν τον ρωτούν γιατί σταμάτησε να σκοτώνει, σηκώνει το δεξί του χέρι, το δείχνει και ρωτά:

-Το βλέπεις αυτό;

-Το βλέπω. Είναι σταθερό...

-Ναι, αλλά πυροβολώ μ' αυτό, λέει, σηκώνοντας το αριστερό του χέρι που... τρέμει!

Τον ευχαριστούμε για τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισε.