Του ΝΩΝΤΑ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ


Oι Kυριακές έχουν μιαν άλλη γλύκα. Πρέπει να 'ναι αλλιώτικες. Έχουν αυτό το κάτι άλλο, που τις ξεχωρίζει απ το σωρό των άλλων ημερών. Έχουν χαλάρωση, βόλτα, μεσημεριανό ρολό κιμά, φίλους, έχουν μικρές παρανομίες και παραφωνίες.


Είναι η μέρα που δραπετεύεις από τον κόσμο και τον εαυτό σου.

Είναι η μέρα της απιστίας...



Στο σπίτι η πιστή και ακούραστη αγαπημένη vespa και στους δρόμους και τα βουνά με την άτιμη την ερωμένη... στο δρόμο με το van van.

Κρύο σήμερα. καιρός για λίγα. και πήρα την ανηφόρα, μέσα από το δάσος του Σέιχ Σου, από τις αντιπυρικές που σε ανεβάζουν μέσα σε λίγα λεπτά από την πόλη στην ηρεμία και την αναπνοή της φύσης.



Λίγος κόσμος, άλλοι περπατούν χαλαροί κι άλλοι τραβάν το ζόρι τους στην ανηφόρα. Μα τα νεύματα του κεφαλιού, φευγάτες καλημέρες, δίνουν μιαν άλλη αίσθηση. 



Και μετά ποδήλατα. Παρέες, που σαν θρόισμα διασχίζουν τα μονοπάτια. Και σκυλιά. Πολλά τα έρμα, θύματα κι αυτά της κρίσης, παρίες του αστικού περιβάλλοντος και αποσυνάγωγοι των σαλονιών βρήκαν καταφύγιο στο δάσος.

Ωραία η διαδρομή, νεφελοσκέπαστη,και παρόλο το κρυαδάκι, κάτι μικρολεπτομέρειες, ζέσταναν την διάθεση. 



Καλύτερη, αυτό το παλιό τρακτέρ, ακουμπισμένο μάλλον για πάντα, σ' έναν τάκο, στην άκρη του δρόμου. Ζωντανό κομμάτι αγροτικού μουσείου.



Κι ενώ σαν τουρίστας βγάζω το "κορίτσι" φωτογραφίες, από το απέναντι χωράφι, όπου μια ταμπέλα πουλά πολυτελείς μεζονέτες με πάρκιγκ, δυο αγελάδες με κοιτούν. Μόνοι κάτοικοι μάλλον, αφού η κρίση φρόντισε η μόνη πολυτέλεια να 'ναι η ταμπέλα.



Το μονοπάτι μ' έβγαλε κοντά στο Ασβεστοχώρι. Ηρεμία τέλος. Η άσφαλτος γεμλατη εναγωνιους μπιφτεκοφαγους της κυριακης.Επιστροφη