Η «Παράδοξη Πατρίδα» του Θεσσαλονικιού δημοσιογράφου Νίκου Ασλανίδη, και το ήδη πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ «Virunga» του Βρετανού Ορλάντο Φον Αϊνζιντελ, είναι οι μεγάλοι νικητές του 17ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.


Ο δημοσιογράφος Νίκος Ασλανίδης κατέγραψε σε 56 λεπτά ένα "αληθινό σενάριο" για τις πατρίδες ενός 80χρονου σήμερα Έλληνα, του Στάθη, ο οποίος την περίοδο της γερμανικής κατοχής, όταν οι ναζί επιτέθηκαν στο χωριό του και έκαψαν ζωντανούς συνολικά 353 κατοίκους (ανάμεσα τους η 28χρονη τότε μητέρα του, η γιαγιά του και τα τέσσερα αδέλφια του, ηλικίας από ενάμιση έως δέκα ετών) κατάφερε να γλιτώσει μαζί με τον πατέρα του. Εξάλλου, "Αληθινά Σενάρια" ήταν ο τίτλος της πετυχημένης και βραβευμένης εκπομπής του στην ΕΡΤ3.



Την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, ο πατέρας του καταδικάστηκε σε θάνατο και λίγο προτού εκτελεστεί άφησε γραπτή εντολή στον γιο του να σπουδάσει. Ο Στάθης κατέφυγε στη Γερμανία και σπούδασε οδοντίατρος. Λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης, αναγκάστηκε να ζητήσει πολιτικό άσυλο στη Γερμανία. Δημιούργησε οικογένεια με πέντε παιδιά - όπως και ο πατέρας του - και  τούς έδωσε τα ονόματα των αδικοχαμένων αδελφών του.

Κινηματογραφικό ταξίδι στο ανατολικό Κογκό

Στο πολύπαθο Κογκό ταξίδεψε για μια ώρα και σαράντα λεπτά τους θεατές του 17ου Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, η ταινία «Virunga»  του Ορλάντο φον Αϊνζιντελ (με παραγωγό τον Λεονάρντο ντι Κάπριο) που κέρδισε το βραβείο Κοινού «Πίτερ Ουιντόνικ» για ξένη παραγωγή, αλλά και το βραβείο της WWF (από την ενότητα «Περιβάλλον» με θέμα την αμφίδρομη σχέση του ανθρώπου με τη φύση).

Βία, διαφθορά, οικονομικά συμφέροντα αποικιοκρατών και Ευρωπαίων μισθοφόρων, ...οκτακόσιοι ορεσίβιοι γορίλες με βλέμμα παιδιού που φοβάται τους στρατιώτες και τα όπλα, και λίγοι ντόπιοι που τους φροντίζουν στο Εθνικό πάρκο «Virunga»  του ανατολικού Κογκό συνυπάρχουν και συνθέτουν την ιστορία που συγκλόνισε τους σινεφίλ και έκανε την ομότιτλη ταινία υποψήφια για Όσκαρ.

Τα δύο βραβεία του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης συνιστούν και την 10η διεθνή βράβευση της ταινίας (προηγήθηκαν μέσα στο 2014 διεθνή βραβεία στις ΗΠΑ, την Ιταλία, το Βέλγιο, την Τσεχία, τον Καναδά, το Αμπού Ντάμπι).




Τα βραβεία κοινού, που αφορούν σε ταινίες κάτω των 45 λεπτών, απονεμήθηκαν στις ταινίες «Ολυμπία» του Σταύρου Ψυλλάκη (Ελλάδα) και «Φλόγα» των Dress Code (Νταν Κόβερτ και Αντρέ Αντρέεφ) μια συμπαραγωγή ΗΠΑ - Βουλγαρίας.




Η FIPRESCI απένειμε τα βραβεία της στις ταινίες: «Αρκαδία χαίρε» του Φίλιππου Κουτσαφτή (Ελλάδα) για ελληνική παραγωγή και «Κάθε πρόσωπο έχει όνομα» σε σκηνοθεσία του Σουηδού Μάγκνους Γκέρτεν.

Για το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας, που απονέμεται σε ταινία της ενότητας «Ανθρώπινα Δικαιώματα», επελέγη η ταινία - ντοκιμαντέρ «Ασήμι στο νερό, αυτοπορτρέτο της Συρίας» σε σκηνοθεσία Οσάμα Μοχάμεντ και Ουϊάμ Σιμάβ Μπεντιρξάν (Γαλλία - Συρία).



Το βραβείο «Docs in Progress 2015» της Αγοράς του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είναι χορηγία της εταιρείας post-production 2|35 και μεταφράζεται σε 15.000 ευρώ σε υπηρεσίες, και απονεμήθηκε ομόφωνα στην ταινία «Ο πιο μακρύς δρόμος» (εταιρεία παραγωγής: Stefi & Lynx, σκηνοθεσία: Μαριάννα Οικονόμου, παραγωγή: Δάφνη Πανοπούλου, συμπαραγωγή: Taavi Vartia (Taavia Productions), με την υποστήριξη: ΝΕΡΙΤ (Ελλάδα/ Φινλανδία) με το σκεπτικό πως: «Οι δοκιμασίες των κεντρικών χαρακτήρων, δυο νεαρών αντρών, μας συγκινούν και αποκαλύπτουν το ταλέντο της σκηνοθέτιδος η οποία άγγιξε τις καρδιές μας. Το υλικό που είδαμε αποτυπώνει με εντιμότητα το ανθρώπινο πρόσωπο μιας σύγχρονης τραγωδίας πολέμου, μετανάστευσης και κρίσης της ευρωπαϊκής κοινωνίας».