Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν έζησα στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια της Κατοχής αλλά έχω ηλικιωμένους φίλους και γνωστούς που μου έχουν πληροφορήσει για το πώς ήταν η ζωή εκείνα τα δύσκολα χρόνια στην πόλη . >>>

Με τρομάζει όταν λένε πως το «σήμερα» της πόλης μας καθημερινά και περισσότερο μοιάζει ανησυχητικά με εκείνα τα χρόνια της Κατοχής. Και αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας, και ιδιαίτερα τα βράδια στο κέντρο και στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης , δικαιώνουν δυστυχώς απολύτως τις περιγραφές τους με τις τοπικές αρχές και τους αρμοδίους να δείχνουν πως δεν αντιλαμβάνονται τίποτα για την συνεχή παρακμή και υποβάθμιση της πόλης μας συνολικά :
Σκοτεινοί δρόμοι , σκουπίδια στους δρόμους και στις πλατείες ,το μετρό σταματημένο μήνες τώρα, κλειστά τα μαγαζιά, κλειστά τα εργαστήρια και οι βιοτεχνίες, κλειστά πολλά εργοστάσια, χαλασμένοι δρόμοι και πεζοδρόμια , χωρίς διαγράμμιση , με σβηστά φανάρια και με πινακίδες οδικής σήμανσης κατεστραμμένες …Και σε όλα αυτά να προστίθεται η φοβερή ανεργία που στο χώρο των νέων ίσως να ξεπερνάει και το 60% και με την ακρίβεια να καθιστά την επιβίωση προβληματική για μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Και δεν φτάνουν αυτά. Δεν λειτουργούν τα ΚΤΕΛ για την περιφέρεια της Θεσσαλονίκης ενώ ο ΟΑΣΘ απειλεί πως και αυτός ότι σύντομα θα τραβήξει χειρόφρενο αφού το κράτος δεν ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις του … Θα είναι η πρώτη πόλη στον κόσμο με 1,5 εκατομμύριο πληθυσμό χωρίς συγκοινωνίες …Μπράβο μας !... Και «γιορτάζουμε» μάλιστα και τα 100 χρόνια της πόλης ! …
Τα πράγματα έφτασαν σε οριακό σημείο και αν οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι δεν αλλάξουν αυτή την εικόνα σε σύντομο χρόνο , θα πρέπει να έχουν την ευαισθησία και την αξιοπρέπεια να παραιτηθούν τουλάχιστον από τις θέσεις τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την θλιβερή κατάντια στην οποία οδηγήθηκε η … συμπρωτεύουσα του κράτους .
_________________________________________________________________
*Το κείμενο έχει δημοσιευτεί στο Facebook