Μια αρχαία κουζίνα, που ήταν σε πλήρη χρήση τον 7ο π.Χ. αιώνα, στο Καραμπουρνάκι, βρήκε κι έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη! Όλες οι λεπτομέρειες για την ανασκαφή, που μας αποκαλύπτει, για πρώτη φορά, πώς λειτουργούσε ένα νοικοκυριό της εποχής, θα ανακοινωθούν στο Αρχαιολογικό Συνέδριο για το ανασκαφικό έργο του 2009, την Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010 και ώρα 18.45, στην Αίθουσα Τελετών του παλαιού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., από το Διευθυντή Πανεπιστημιακής Ανασκαφής στο Καραμπουρνάκι, Καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. Μιχαήλ Τιβέριο, την Επίκουρη Καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. Ελένη Μανακίδου και την Ερευνήτρια του Β΄ Ινστιτούτου Πολιτιστικής και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας στη Ξάνθη, Δέσποινα Τσιαφάκη.
Όπως έγινε γνωστό: «Η πανεπιστημιακή ανασκαφή στον αρχαίο οικισμό στο Καραμπουρνάκι (πρώην στρατόπεδο Κόδραφωτογραφία αριστερά) κατά το 2009 είχε μικρή έκταση εξαιτίας της πολύ περιορισμένης χρηματοδότησης. Η ανασκαφική περίοδος διήρκεσε τέσσερις εβδομάδες, το μήνα Ιούλιο. Στην ανασκαφή συμμετείχαν τρεις εργάτες, πέντε μεταπτυχιακοί και 17 προπτυχιακοί φοιτητές Αρχαιολογίας του ΑΠΘ και τρεις φοιτητές Erasmus από ξένα πανεπιστήμια.
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν κατά την ανασκαφή του 2009 η αποκάλυψη μιας ημιυπόγειας κυψελόμορφης κατασκευής (υπόσκαπτο) που περιείχε στρώματα στάχτης εναλλασσόμενα με μαλακό καστανό χώμα. Άφθονη κεραμική και μεγάλος αριθμός οστρέων αποτελούσαν το γέμισμά του, ενώ σε μικρότερες ποσότητες βρέθηκαν οστά ζώων και ψαροκόκκαλα. Πολλά από τα όστρεα εντοπίστηκαν μέσα σε ντόπιες οινοχόες (που ήταν σπασμένες), πλησίον των τοιχωμάτων του υπόσκαπτου.
Πρέπει να τονιστεί ότι τα σχήματα των αγγείων, τόσο της ντόπιας όσο και της εισαγμένης κεραμικής, που βρέθηκαν στο υπόσκαπτο αυτό είναι αποθηκευτικά, μαγειρικά, σερβιρίσματος και πόσης. Έχουμε δηλαδή πιθάρια, αμφορείς(μεγάλη φωτογραφία πάνω), χύτρες, οινοχόες, κύλικες. Σ’ αυτά ας προστεθούν και οι πήλινες μαγειρικές πλατφόρμες, προφανώς χρήσιμες για το ψήσιμο των τροφών. Τα παραπάνω, μαζί με το μεγάλο αριθμό εδωδίμων οστρέων, και σε συνδυασμό με τις εκτεταμένες στρώσεις στάκτης δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι στο υπόσκαπτο αυτό γινόταν προετοιμασία τροφής. Σχετικά με τα όστρεα πρόκειται για τις ίδιες ποικιλίες που συλλέγονται μέχρι σήμερα από τις ακτές του Θερμαϊκού, όπως αχιβάδες, σωλήνες, χτένια, κυδώνια, κέρατα, καλόγνωμες και πορφύρες. Όλα αυτά φαίνεται ότι αποτελούσαν και τότε εκλεκτά θαλασσινά εδέσματα.
Είναι η πρώτη φορά που κερδίζουμε μια βεβαιωμένη οικιακή χρήση για τους ημιυπόγειους αυτούς χώρους. Αποκαλύψαμε έναν οργανωμένο οικοτεχνικό χώρο, μια λειτουργική κουζίνα («οπτάνιον»), μαζί με τον εξοπλισμό της και με υπολείμματα καταναλωμένων τροφών. Με βάση την κεραμική, το οπτάνιον αυτό στο λιμάνι της αρχαίας Θέρμης φαίνεται ότι ήταν σε χρήση κατά τη διάρκεια του 7ου αιώνα π.Χ.
Από τα άλλα κινητά ευρήματα αξίζει να αναφέρουμε ένα γεωμετρικό χρυσό ενώτιο, που βρέθηκε μέσα σε ένα άλλο υπόσκαπτο. Το ενώτιο αυτό είναι του ίδιου τύπου με εκείνο που ήρθε στο φως κατά την ανασκαφή του 2008 και σε άλλη τομή. Αποτελείται από κρίκο, από τον οποίο κρέμονται τρία στελέχη σχηματιζόμενα από σφαιρίδια με την τεχνική της κοκκίδωσης. Από το λιμάνι της αρχαίας Θέρμης έχουμε, λοιπόν, δύο από τα παλιότερα κοσμήματα του αρχαίου ελληνικού κόσμου όπου επανεμφανίζεται η τεχνική της κοκκίδωσης μετά τους μυκηναϊκούς χρόνους. Ως προς τη μορφή τους, τα δύο αυτά ενώτια θυμίζουν χωρίς αμφιβολία τα ομηρικά ενώτια, γνωστά ως “τρίγληνα μορόεντα”».