Γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης

Η McLaren μπήκε στη σεζόν με φιλοδοξίες που είχε χρόνια να ζήσει: δύο μονοθέσια ικανά για νίκες, δύο οδηγούς στο ίδιο επίπεδο και έναν συνδυασμό ταχύτητας–στρατηγικής που φαινόταν να απειλεί ευθέως την κυριαρχία της Red Bull. Κι όμως, μέσα σε δύο μόλις αγώνες – Λας Βέγκας και Κατάρ – η ομάδα κατάφερε να μετατρέψει την ιδανική ευκαιρία για το πρωτάθλημα οδηγών ( το κατασκευαστών ειναι δικό της) σε έναν επικίνδυνο λαβύρινθο λαθών. Και αν κάτι μας έχει μάθει η Formula 1, είναι ότι τα πρωταθλήματα σπάνια χάνονται από τις μεγάλες ήττες. Χάνονται από τα “μικρά” λάθη που έρχονται τη λάθος στιγμή.

Λας Βέγκας: από διπλή ευκαιρία… σε διπλό αποκλεισμό

Στο Grand Prix του Λας Βέγκας, η McLaren είχε ρυθμό για μεγάλο αποτέλεσμα. Ο Norris και ο Piastri έδειχναν ικανοί να μαζέψουν πλούσιους βαθμούς σε ένα κρίσιμο σημείο της σεζόν, όπου κάθε βαθμός μετράει διπλά. Όμως το βράδυ της Κυριακής εξελίχθηκε σε εφιάλτη:
και τα δύο μονοθέσια αποκλείστηκαν μετά τον αγώνα, εξαιτίας υπερβολικής φθοράς στη σανίδα του πατώματος. Η αιτία; Η ομάδα αποδίδει το πρόβλημα στις έντονες κάθετες ταλαντώσεις της πίστας και στις καθυστερημένες ρυθμίσεις που έγιναν για να ανέβει το ύψος του μονοθεσίου. Η πραγματικότητα όμως είναι απλή και αμείλικτη: τα μονοθέσια δεν συμμορφώθηκαν με τους κανονισμούς. Ήταν λάθος setup; Ήταν κακή αξιολόγηση των δεδομένων; Ή μήπως υπερβολική σιγουριά ότι “δεν θα μας πιάσουν”;
Όποια κι αν είναι η εξήγηση, το αποτέλεσμα ήταν ίδιο:
η McLaren πέταξε στα σκουπίδια έναν αγώνα όπου θα μπορούσε να έχει κερδίσει από 25 μέχρι και 35 βαθμούς ως σύνολο οδηγών. Και όταν ο Max Verstappen παραμονεύει, τέτοια δώρα δεν μένουν ανεκμετάλλευτα.

Κατάρ: μια στρατηγική απόφαση που δεν δικαιολογείται

Αν στο Βέγκας το λάθος ήταν τεχνικό, στο Grand Prix του Κατάρ ήταν καθαρά στρατηγικό – και ίσως ακόμη πιο σοβαρό. Με το Safety Car να βγαίνει μόλις στον 7ο γύρο, σχεδόν όλες οι ομάδες αποφάσισαν πως ήταν η ιδανική στιγμή για pit stop. Σχολαστική, λογική, συντηρητική επιλογή – ειδικά σε μια πίστα που “τρώνει” λάστιχα και σε έναν αγώνα όπου η στρατηγική συχνά κρίνει τα πάντα. Η McLaren όμως επέλεξε το αδιανόητο: άφησε και τους δύο οδηγούς έξω. Η απόφαση αυτή δεν είχε ούτε ρυθμιστικό ούτε μαθηματικό νόημα. Η ομάδα ήθελε να αποφύγει το διπλό pit stop (double stack) για να μη χαθεί χρόνος, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ανάποδο: έχασε περισσότερο χρόνο και έδωσε στον Verstappen καθαρό πλεονέκτημα. Ο Piastri – που είχε ξεκινήσει από την pole – βρέθηκε σε άσχημη θέση στρατηγικά και αρκέστηκε στη 2η θέση. Ο Norris, που είχε ρυθμό για podium, περιορίστηκε στην 4η.
Μπορεί αυτά να ακούγονται “απλώς λίγοι χαμένοι βαθμοί”, αλλά γελιόμαστε:
σε μάχη τίτλου, κάθε χαμένη νίκη ισοδυναμεί με χαμένη σεζόν.

Το μεγαλύτερο ζήτημα: η McLaren φαίνεται να φοβάται να πάρει δύσκολες αποφάσεις

Και στους δύο αγώνες, το πιο ανησυχητικό δεν ήταν το ίδιο το λάθος, αλλά η φιλοσοφία πίσω από αυτό: Στο Βέγκας, η ομάδα άργησε να αντιδράσει στις ανάγκες της πίστας. Στο Κατάρ, η ομάδα προσπάθησε να “μοιράσει δίκαια” τη στρατηγική, προσπαθώντας να μη θίξει κανέναν οδηγό. Σε μάχη τίτλου όμως, δεν υπάρχει απόλυτη ισότητα. Υπάρχει ο οδηγός που βρίσκεται μπροστά στη βαθμολογία.
Υπάρχει αυτός που έχει το momentum. Υπάρχει αυτός που πρέπει να προστατευθεί. Η υπερβολική ισονομία, όσο ρομαντική κι αν ακούγεται, συχνά κοστίζει. Και φέτος μπορεί να κοστίσει πρωτάθλημα.

Ο αντίκτυπος στη βαθμολογία – και η “επιστροφή” του Verstappen

Μετά τα δύο λάθη:
Ο Norris έχασε βαθμούς που θα τον έβαζαν σταθερά μπροστά.
Ο Piastri έχασε δύο ευκαιρίες για καθαρή νίκη.
Ο Verstappen βρήκε πάλι την πόρτα ανοιχτή και μπήκε με φόρα.
Τώρα το πρωτάθλημα οδηγών πάει σε τελικό αγώνα με τη διαφορά μικρή – ίσως πολύ μικρή για άγχος, λάθη και "mea culpa". Συμπέρασμα: η McLaren μπορεί να κάνει το απόλυτο στη σεζόν… αλλά μπορεί και να το χάσει μόνη της.
Το μονοθέσιο είναι γρήγορο. Οι οδηγοί είναι εκπληκτικοί. Η ομάδα δείχνει συνοχή και δυναμική. Αλλά στη Formula 1, το πρωτάθλημα κρίνεται από τη συνέπεια, όχι απλώς από την ταχύτητα. Και η McLaren, μέσα σε δύο Σαββατοκύριακα, απέδειξε ότι ακόμη δεν έχει λύσει το μοναδικό της πραγματικό αδύναμο σημείο: τη στρατηγική και τη διαχείριση των λεπτομερειών. Αν δεν βρει τον τρόπο να σταθεί ψύχραιμη και αποφασιστική στους τελευταίους αγώνες, τα λάθη σε Λας Βέγκας και Κατάρ μπορεί να μην είναι απλώς “άτυχα Σαββατοκύριακα”. Μπορεί να είναι η στιγμή που θα χαθεί το πρωτάθλημα οδηγών.