Γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης

Στη Λεωφόρο, το ντέρμπι Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ εξελίχθηκε σε έναν κανονικό εφιάλτη για τον καλύτερο Έλληνα ποδοσφαιριστή, Κωνσταντέλια. Ο Γερμανός διαιτητής Σλάγκερ, σε μια φάση που θα έπρεπε να τιμωρηθεί αυστηρά, δεν έκανε απολύτως τίποτα όταν ο Σιώπης έπεσε πάνω του με δύναμη, αφήνοντάς τον εκτός για περίπου 20 μέρες. Ούτε κίτρινη, ούτε κόκκινη, ούτε καν μια ένδειξη ότι η δικαιοσύνη τηρείται στο γήπεδο. Σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτε. Σιωπή. Ντροπή απλά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Γκέτβαι στη συνέχεια κλωτσάει την μπάλα στο κεφάλι του Κωνσταντέλια, χωρίς καμία αντίδραση ή ποινή. Δύο σοβαρές παραβάσεις, και οι δύο ατιμώρητες. Η διαιτησία σε αυτό το παιχνίδι δεν προστατεύει ούτε τον παίκτη ούτε το ίδιο το ποδόσφαιρο. Και ναι, ο ΠΑΟΚ ήταν κακός στο πρώτο μέρος, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί ποτέ τέτοια ατιμωρησία. Κι όμως, ο Κωνσταντέλιας δεν άφησε την αδικία να τον καταβάλει. Το εκλεκτικό του γκολ, ένα πανέμορφο και χειροκροτημένο από τους φιλάθλους τελείωμα, θύμισε σε όλους γιατί θεωρείται ο καλύτερος Έλληνας παίκτης. Η κλάση του λάμπει ακόμα και μέσα σε έναν αγώνα γεμάτο αδικίες.
Μία μέρα μετά, σήμερα δηλαδή, ο Λανούα, ο «αρχιδιαιτητής» που σχολιάζει τις διαιτησίες του διημέρου, τα ειδε ολα καλά καθώς δεν σχολίασε κάν την διαιτησία. Καμία αναφορά στις φάσεις που έθεσαν σε κίνδυνο τον Κωνσταντέλια, καμία καταδίκη της ανοχής που έδειξε η διαιτησία. Σαν να μην συνέβη τίποτα. Σαν να ήταν όλα απλά Δευτέρα. Οι φίλαθλοι μένουν με μια πικρή γεύση θυμού και απογοήτευσης. Οι κρίσιμες φάσεις δεν είναι παιχνίδι, ούτε μπορούν να περνούν απαρατήρητες. Κάθε φορά που ένας παίκτης κινδυνεύει, η διαιτησία οφείλει να προστατεύει. Όταν η σιωπή κυριαρχεί, η ντροπή βαραίνει το γήπεδο, τους υπεύθυνους και όσους αδιαφορούν για την αδικία. Το ντέρμπι Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ δεν θα μείνει στην ιστορία μόνο για τα γκολ ή την αγωνιστική ένταση, αλλά για τη φάση που υπέστη ο Κωνσταντέλιας και για την αδιαφορία που επέδειξαν Σλάγκερ και Λανούα. Μία φάση, δύο αδικίες, και μια κρίση που «τα είδε όλα καλά» – αυτή είναι η πραγματικότητα, και είναι ντροπή. Η Δευτέρα του Λανούα θα μείνει αξέχαστη – όχι για την ποιότητα του ποδοσφαίρου, αλλά για το πόσο εύκολα περνούν οι αδικίες. Το μήνυμα είναι σαφές: στον κόσμο του ποδοσφαίρου, κάποιες Δευτέρες είναι απλώς… ντροπή.