Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος*

Μέρα με τη μέρα , μήνα με το μήνα χάνεται η Θράκη. 
Χάνεται από την αδιαφορία της κεντρικής εξουσίας.
Χάνεται γιατί πολύ απλά..."κείται μακράν" από τα ενδιαφέροντα του αθηνοκεντρικού κράτους.
Ξένες εταιρίες, αλλά και ιδιώτες των γειτονικών χωρών, εκμεταλλέυονται την οικονομική δυσπραγία των κατοίκων της ακριτικής περιοχής και με ευτελή ποσά αγοράζουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις, κατοικίες, αγροτεμάχια και παραθαλάσσια οικόπεδα.
Μέρα με τη μέρα η Θράκη- και η Ανατολική Μακεδονία- αλλάζουν χέρια. 
Αποκαλυπτικό είναι το ρεπορτάζ του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων:

«Εν μέσω εθνικής αδράνειας και τραπεζικής αποστασιοποίησης, η Θράκη αποδυναμώνεται οικονομικά, πληθυσμιακά και γεωπολιτικά. Ξένα κεφάλαια συγκεντρώνουν περιουσία και επιρροή, ενώ η Πολιτεία παρακολουθεί σιωπηλά.
Το ThraceNews καταγράφει τα στοιχεία που αποκαλύπτουν μια παραμεθόρια Ελλάδα που αλλάζει χωρίς θόρυβο.
Στην Κομοτηνή, ένα μικρό κατάστημα στην παλιά αγορά κλείνει. Ο ιδιοκτήτης, Έλληνας Θρακιώτης, δεν άντεξε το οικονομικό βάρος. Το ακίνητο αγοράζεται από εταιρεία με έδρα τη Σόφια, η οποία —όπως φαίνεται από τα μητρώα— ελέγχεται από πολίτες με τουρκική καταγωγή. Δεν είναι η πρώτη φορά. Δεν είναι η τελευταία. Είναι η νέα πραγματικότητα στη Θράκη.

Πώς λειτουργεί η σιωπηλή διείσδυση

Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές και παράγοντες της τοπικής αγοράς, η απουσία ελληνικής τραπεζικής στήριξης έχει καταστήσει τις μειονοτικές περιοχές πεδίο παρέμβασης της τουρκικής Ziraat Bankasi. Χορηγήσεις γίνονται στοχευμένα, ενώ ελληνικές επιχειρήσεις αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα ελάχιστα για να επιβιώσουν.
Πολίτες κρατών-μελών της Ε.Ε. όπως η Βουλγαρία, που έχουν διπλή υπηκοότητα και τουρκική καταγωγή, δραστηριοποιούνται νόμιμα στην αγορά ακινήτων της Θράκης. Το ευρωπαϊκό δίκαιο δεν επιτρέπει περιορισμούς. Η ελληνική πλευρά δεν ασκεί κανέναν έλεγχο προέλευσης κεφαλαίων. Το αποτέλεσμα: ο έλεγχος της τοπικής περιουσίας αλλάζει χέρια, χωρίς να καταγράφεται καν.

Ποιος χάνει;

Οι Έλληνες Θρακιώτες. Αυτοί που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να κλείνουν, τη νεολαία να φεύγει, τα ακίνητα να αλλάζουν χέρια. Αυτοί που δεν έχουν πρόσβαση στη ρευστότητα και δεν υποστηρίζονται από την Πολιτεία με ειδικά κίνητρα για να παραμείνουν, να αναπτυχθούν, να αντέξουν.

Ποιος κερδίζει;

Όσοι διαθέτουν φθηνό και μη ελεγχόμενο κεφάλαιο. Όσοι κινούνται σε ένα θεσμικό περιβάλλον όπου η Ελλάδα δεν θέτει όρια ή φίλτρα. Και κυρίως, κράτη ή μηχανισμοί που έχουν στρατηγικό ενδιαφέρον για την περιοχή, αλλά δεν περιορίζονται από την ελληνική νομοθεσία.

Τι λέει — ή δεν λέει — η Πολιτεία

Ο Αναπτυξιακός Νόμος προβλέπει υψηλές ενισχύσεις για την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Όμως καμία ειδική πρόβλεψη για παραμεθόριο, ούτε χρηματοδοτικά εργαλεία προσαρμοσμένα στις τοπικές ανάγκες. Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν ασκεί στοχευμένο έλεγχο για την προέλευση κεφαλαίων. Το Υπουργείο Οικονομικών δεν έχει θεσπίσει καμία εξαιρέσιμη περιοχή κινήτρων. Η σιωπή είναι πολιτική επιλογή.
Τρία ερωτήματα που ζητούν απάντηση
  1. Γιατί η Πολιτεία δεν έχει θεσπίσει ειδικό καθεστώς στήριξης για τη Θράκη;
  2. Γιατί δεν υπάρχει έλεγχος στη συστηματική μεταφορά περιουσίας σε φορείς τρίτης καταγωγής;
  3. Πότε θα αξιοποιηθεί ο Αναπτυξιακός Νόμος για εθνική στρατηγική — και όχι μόνο για επενδυτική στατιστική;»**

* Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος
** Το ρεπορτάζ του Θρακικού Πρακτορείου υπογράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης
***H φωτογραφία είναι του Δ.Ι.Ασπροπούλη, από το Διδυμότειχο