Του Γιάννη Χατζηιωαννίδη 

Έτος 2097

Υπόγεια αρένα μάχης, παραγκούπολη του Νέου Μπουένος Άιρες

Ο κόσμος ούρλιαζε γύρω από το σιδερένιο κλουβί. Οι φωνές τους πνίγονταν από τη βαριά μουσική και τον ηλεκτρονικό βόμβο των neon φώτων που αναβόσβηναν στους τοίχους. Ο ιδρώτας, ο καπνός και το αίμα γέμιζαν τον αέρα.  Στο κέντρο της αρένας, δύο άντρες στέκονταν ο ένας απέναντι στον άλλο. Ο ένας ήταν άνθρωπος. Ο άλλος, κάτι περισσότερο. Ο Χόρχε “Λυκος” Σαντιάγο, ένας φυσιολογικός άνθρωπος, αθλητικός, έμπειρος μαχητής του δρόμου, καλυμμένος με ουλές από τις αμέτρητες μάχες που είχε δώσει. Ένας από τους καλύτερους στο underground κύκλωμα.

Ο Νόβα-9 – ένας Αναβαθμισμένος. Το δέρμα του έλαμπε αμυδρά κάτω από τα φώτα, εκεί όπου τα νανοκύτταρα αναγεννούσαν πληγές σε δευτερόλεπτα. Τα μάτια του δεν ανοιγόκλειναν – σάρωναν το χώρο, υπολογίζοντας κάθε πιθανή κίνηση. Το πλήθος ήξερε ποιος θα κέρδιζε. Αλλά δεν τους ένοιαζε το αποτέλεσμα. Τους ένοιαζε το πώς. Η πόρτα του κλουβιού έκλεισε με βροντερό “ΓΚΛΑΝΓΚ”. Ο αγώνας ξεκίνησε.  Ο Λύκος κινήθηκε πρώτος, γρήγορος, αδίστακτος. Χρόνια εμπειρίας στους δρόμους του έλεγαν ότι δεν έπρεπε να δώσει χρόνο στον Αναβαθμισμένο να υπολογίσει την επίθεσή του. Γροθιά. Στροφή. Χτύπημα χαμηλά. Το πόδι του βρήκε το πλευρό του Νόβα-9 με δύναμη αρκετή να σπάσει πλευρά. Μόνο που δεν έσπασε τίποτα. Ο Αναβαθμισμένος δεν μετακινήθηκε ούτε εκατοστό.

Ο Λύκος γούρλωσε τα μάτια. «Τι στο…»

“Λάθος κίνηση”.

Η φωνή του Νόβα-9 ήταν επίπεδη, σχεδόν ρομποτική. Η γροθιά του βρήκε τον Λύκο κατευθείαν στο στέρνο. Ο αέρας έφυγε από τα πνευμόνια του. Ο κόσμος γύρισε ανάποδα. Η δύναμη του χτυπήματος τον εκτόξευσε τρία μέτρα πίσω, ρίχνοντάς τον πάνω στα κάγκελα του κλουβιού.  Το κοινό ούρλιαξε από ενθουσιασμό. Ο Λύκος προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά το σώμα του δεν υπάκουγε. Το χτύπημα είχε σπάσει τουλάχιστον δύο πλευρά. Ο Νόβα-9 ούτε που είχε ιδρώσει.

“Πάμε πάλι”.

Αυτή τη φορά, δεν υπήρχε περιθώριο αντίδρασης. Ο Αναβαθμισμένος κινήθηκε πιο γρήγορα απ’ ό,τι μπορούσαν να δουν τα μάτια του Λύκου. Ένα δεξί άγκιστρο, τίναξε το κεφάλι του Λύκου βίαια στο πλάι. Ένα σπασμένο δόντι εκτοξεύτηκε στον αέρα. Ένα δεύτερο χτύπημα τα γόνατά του λύγισαν. Το πλήθος ζητωκραύγαζε. «ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟΝ!» Ο Νόβα-9 τον άρπαξε από τον λαιμό και τον σήκωσε στον αέρα σαν να μην ζύγιζε τίποτα. Ο Λύκος προσπάθησε να αντισταθεί, να παλέψει αλλά ήταν σαν παιδί απέναντι σε θηρίο. Ο Αναβαθμισμένος έγειρε το κεφάλι του ελαφρώς. Σάρωση δεδομένων.

“Υπολογίζω 93% πιθανότητα θανάτου αν συνεχιστεί η μάχη”.

Το πλήθος ζητωκραύγαζε, αλλά η φωνή του διοργανωτή ακούστηκε από τα ηχεία:

“ΣΤΟΠ!”

Ο Νόβα-9 πάγωσε στη θέση του. Το μάτι του Λύκου είχε ήδη αρχίσει να γυρνάει ανάποδα. Το πλήθος απογοητεύτηκε, αλλά ήξεραν τον κανόνα: Δεν σκοτώνεις το εμπόρευμα, αν μπορείς να το ξαναπουλήσεις. Ο Νόβα-9 άφησε τον Λύκο να σωριαστεί στο πάτωμα, αναίσθητος. Το πλήθος ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Πίσω από τα κάγκελα, στο σκοτάδι της κερκίδας, ο Άλεξ Σολάνο παρακολουθούσε. Δεν υπήρχε αγώνας. Δεν υπήρχε τιμή.  Υπήρχε μόνο η ανωτερότητα των Αναβαθμισμένων. Και τότε κατάλαβε. Αν ήθελε να επιβιώσει, αν ήθελε να πάρει εκδίκηση για όλους τους ανθρώπους που πεθαίνουν εδώ κάθε βράδυ επρεπε να γίνει σαν αυτούς. Έπρεπε να γίνει Αναβαθμισμένος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Υπόγεια στοά, Παλιά Ζώνη του Μπουένος Άιρες

Λίγες ώρες μετά τον αγώνα

Ο Άλεξ Σολάνο περπατούσε βιαστικά μέσα στα στενά, σκοτεινά δρομάκια της Παλιάς Ζώνης. Εδώ, μακριά από τους ουρανοξύστες και τις φωτεινές διαφημίσεις των Αναβαθμισμένων, ο χρόνος είχε σταματήσει. Κτίρια κατεστραμμένα από πολέμους, παλιές neon πινακίδες που αναβόσβηναν σπασμένα μηνύματα, άνθρωποι που ζούσαν από μικροκλοπές και παράνομες συναλλαγές. Αλλά ακόμα και εδώ, οι Αναβαθμισμένοι είχαν επιρροή. Ο αγώνας στην αρένα είχε μείνει χαραγμένος στο μυαλό του. Δεν υπήρχε ισορροπία. Δεν υπήρχε δίκαιο παιχνίδι. Οι Αναβαθμισμένοι ήταν θεοί, και οι υπόλοιποι απλώς πιόνια που πέθαιναν για τη διασκέδαση τους. Αυτό έπρεπε να αλλάξει. Ο Άλεξ σταμάτησε έξω από μια παλιά αποθήκη, με έναν τεράστιο μεταλλικό σκουριασμένο αριθμό “17” στην πόρτα. Χτύπησε τρεις φορές. Το μάτι της κάμερας στην είσοδο τον σκάναρε.

«Κωδικός πρόσβασης;»

«Δεν έχω. Με έστειλε ο Λουίς».

Σιγή. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, η πόρτα άνοιξε με έναν υπόκωφο ήχο.  Μέσα στο κτίριο, ο αέρας μύριζε καμένο μέταλλο και φτηνό ουίσκι. Σε σκοτεινές γωνίες, άνθρωποι αντάλλασσαν παράνομα cybernetic εμφυτεύματα – νευροεπιταχυντές, οπτικά enhancers, υποδόρια όπλα. Στο κέντρο, καθισμένος σε ένα παλιό γραφείο, ο Δόκτωρ Ριβέρα, ένας διαβόητος πρώην επιστήμονας της NeuroCore Industries – της εταιρείας που κατασκεύαζε τα νόμιμα εμφυτεύματα των Αναβαθμισμένων. Το μισό του πρόσωπο ήταν καλυμμένο με βιονικό μέταλλο, και τα μάτια του – ψυχρά, μηχανικά – αναβόσβησαν κόκκινα όταν κοίταξε τον Άλεξ.

«Είσαι ο χακεράκος που θέλει να γίνει θεός;»

Ο Άλεξ δεν αντέδρασε στο χλευαστικό τόνο. «Θέλω να μάθω αν μπορεί να γίνει».

Ο Ριβέρα γέλασε. «Τεχνικά, ναι. Πρακτικά; Οι πιθανότητες να πεθάνεις είναι… 72%».

Ο Άλεξ δεν έδειξε φόβο. «Αξίζει το ρίσκο».

Ο Ριβέρα άναψε ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο και τον κοίταξε σκεπτικός.

«Λοιπόν, αν θέλεις να μπεις στον κόσμο των Αναβαθμισμένων, έχεις δύο επιλογές:
Μπορώ να σε αναβαθμίσω όπως όλους τους άλλους – με κανονικά εμφυτεύματα. Αλλά τότε, θα γίνεις απλά ένα ακόμα πιόνι στο σύστημα.
Μπορώ να σε κάνω κάτι… άλλο».

Ο Άλεξ σηκώθηκε λίγο πιο μπροστά.

«Τι εννοείς “κάτι άλλο”;»

Ο Ριβέρα χαμογέλασε.

«Μπορώ να σου δώσω την απαγορευμένη τεχνολογία. Το X-4 Neural Override Chip».

Ο Άλεξ δεν είχε ξανακούσει για κάτι τέτοιο.

«Τι κάνει;»

Ο Ριβέρα χαμογέλασε πλατιά, σαν διάβολος που ετοιμαζόταν να υπογράψει συμβόλαιο με έναν ανυποψίαστο θνητό.

«Ενώ οι υπόλοιποι αναβαθμισμένοι γίνονται εξυπνότεροι, γρηγορότεροι, δυνατότεροι, εσύ… θα μπορείς να χακάρεις το μυαλό τους».

Η καρδιά του Άλεξ χτύπησε δυνατά.

«Θα μπορώ να τους ελέγχω;»

«Στα πρώτα στάδια, θα μπορείς να εισβάλεις στις σκέψεις τους. Αργότερα… ναι, θα μπορείς να τους προγραμματίζεις σαν να ήταν μηχανές».

Ο Άλεξ έκλεισε τα μάτια του για μια στιγμή. Αυτή είναι η ευκαιρία μου. Να πάρω εκδίκηση. Να φέρω ισορροπία. Να γκρεμίσω το σύστημα.

«Το θέλω».

Ο Ριβέρα χαμογέλασε επικίνδυνα.

«Τότε, ξάπλωσε στο τραπέζι. Αυτό θα πονέσει.»

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  3

Μυστικό εργαστήριο του Ριβέρα, Παλιά Ζώνη του Μπουένος Άιρες

Ώρα 03:17

Ο Άλεξ ξάπλωσε στο μεταλλικό χειρουργικό τραπέζι. Τα φώτα από τις οθόνες των servers γύρω του αναβόσβηναν αργά, ρίχνοντας παράξενες σκιές στους τοίχους. Ο Δρ. Ριβέρα ετοίμαζε τα εργαλεία του – μια σειρά από νανο-νυστέρια, ενέσεις με νανορομπότ, ένα μεταλλικό εμφύτευμα με μικροσκοπικά κυκλώματα.

«Είσαι σίγουρος ότι θες να το κάνεις αυτό;»

Ο Άλεξ δεν απάντησε αμέσως. Ήξερε ότι από τη στιγμή που το X-4 Neural Override Chip θα έμπαινε στο κρανίο του, δεν υπήρχε γυρισμός. Αλλά η εικόνα του Λύκου, αιμόφυρτου στην αρένα, το πλήθος που ζητωκραύγαζε, και ο Νόβα-9, ο τέλειος Αναβαθμισμένος, τον στοίχειωνε ακόμα.

«Κάν’ το».

Ο Ριβέρα χαμογέλασε ικανοποιημένος. «Τότε ας ξεκινήσουμε.»

Ένα μηχανικό βραχίονας άπλωσε μια μάσκα οξυγόνου στο πρόσωπο του Άλεξ.

«Θα χάσεις τις αισθήσεις σου για λίγα λεπτά».

Ο Άλεξ ένιωσε το ηρεμιστικό να εισχωρεί στις φλέβες του. Σκοτάδι. Ψίθυροι στο βάθος του μυαλού του. Μετά φώς. Το X-4 ενεργοποιείται. Όταν άνοιξε τα μάτια του, τα πάντα ήταν διαφορετικά. Τα φώτα του εργαστηρίου έμοιαζαν πιο καθαρά. Κάθε λεπτομέρεια στον χώρο – οι ρωγμές στους τοίχους, οι μικροσκοπικές κινήσεις των δαχτύλων του Ριβέρα – ήταν εκτυφλωτικά ευδιάκριτες.  Αλλά το πιο περίεργο. Ο Ριβέρα μιλούσε, αλλά πριν καν προφέρει τις λέξεις, ο Άλεξ ήξερε τι θα πει.

«Πώς νιώθεις;»

Ο Άλεξ ανασηκώθηκε, το κεφάλι του βαρύ. Αλλά κάτι… κάτι στο μυαλό του λειτουργούσε διαφορετικά.

«Σαν να βλέπω τον κόσμο με άλλο τρόπο».

Ο Ριβέρα χαμογέλασε. «Αυτό σημαίνει ότι το chip λειτουργεί».

Μερικές ώρες αργότερα ο Ριβέρα οδήγησε τον Άλεξ σε έναν άλλο χώρο – ένα δωμάτιο γεμάτο πλαστικά ανθρωποειδή ανδρείκελα.

«Αν το X-4 λειτουργεί όπως πρέπει,» είπε, «θα μπορείς να εισβάλεις στο μυαλό κάποιου, να διαβάσεις τις σκέψεις του και αν το πιέσεις να τον ελέγξεις για λίγα δευτερόλεπτα.»

Ο Άλεξ τον κοίταξε. «Και πώς θα το κάνω αυτό;»

Ο Ριβέρα χαμογέλασε διαβολικά. «Δοκίμασε».

Ο Άλεξ πήρε μια βαθιά ανάσα και εστίασε το βλέμμα του σε ένα από τα ανδρείκελα. Τίποτα.

«Πρέπει να χαλαρώσεις. Να νιώσεις το X-4 σαν επέκταση του μυαλού σου,» τον καθοδήγησε ο Ριβέρα.

Ο Άλεξ προσπάθησε ξανά. Αυτή τη φορά, το ένιωσε. Ένα κλικ. Σαν ένας αόρατος διάδρομος να άνοιξε μπροστά του. Ξαφνικά, το ανδρείκελο τίναξε το κεφάλι του προς τα πάνω.

Ο Ριβέρα χαμογέλασε σαν τρελός. «Το έχεις.»

Ο Άλεξ ένιωσε δύναμη. Σήκωσε το χέρι του… και το ανδρείκελο τον μιμήθηκε. Έσφιξε τη γροθιά του… και το ανδρείκελο έκανε το ίδιο.

«Άγιος Θεός…» ψιθύρισε.

Αλλά τότε, κάτι πήγε στραβά. Ο Άλεξ ένιωσε πονοκέφαλο, δυνατό σαν ηλεκτροσόκ. Ψίθυροι γέμισαν το κεφάλι του.

«Τι συμβαίνει;!»

Ο Ριβέρα έτρεξε στον υπολογιστή.

«Κάποιος σε εντόπισε».

Ξαφνικά, η πόρτα του εργαστηρίου χτύπησε βίαια. ΚΑΜΠΟΥΜ! Ολόκληρη η πόρτα εκτοξεύτηκε μέσα, πέφτοντας στο πάτωμα σαν χαρτί. Ο Άλεξ γύρισε απότομα. Μία φιγούρα με μεταλλικά μάτια στεκόταν στην είσοδο. Ένας  αγνωστος αναβαθμισμένος.

«Ενεργοποίησες κάτι που δεν έπρεπε».

«Έρχεσαι μαζί μας».

Ο Άλεξ πάγωσε. Ο Άγνωστος Αναβαθμισμένος στεκόταν στην είσοδο, με το βλέμμα του καρφωμένο πάνω του. Τα μάτια του έλαμπαν μεταλλικά, σαν να σκάναραν κάθε γωνιά του δωματίου.

«Έρχεσαι μαζί μας».

Η φωνή του ήταν επίπεδη, ψυχρή, σχεδόν μηχανική. Ο Ριβέρα οπισθοχώρησε, τα χέρια του τρέμανε. «Γαμώτο, αυτοί δεν είναι τυχαίοι Αναβαθμισμένοι…»

Ο Άλεξ έσφιξε τις γροθιές του. Ένιωθε το X-4 στο κρανίο του να πάλλεται, σαν να αντιλαμβανόταν την απειλή. Αυτό ήταν το τεστ. Μπορούσε να χακάρει το μυαλό του εχθρού πριν πεθάνει; Ο Άλεξ έστρεψε τη συγκέντρωσή του στον Αναβαθμισμένο. Ένιωσε ξανά εκείνο το “κλικ” στο κεφάλι του.  Ένα νέο “παράθυρο” άνοιξε μπροστά του—ένα νευρωνικό δίκτυο γεμάτο ροές δεδομένων. Πληροφορίες άρχισαν να κατεβαίνουν στο μυαλό του.

Όνομα: ΟΜΕΓΑ-17
Κατάσταση εγκεφάλου: Ενεργός
Αμυντικά πρωτόκολλα: 78% ενεργοποιημένα
Πρωτόκολλο Ασφάλειας: “Αν ανιχνευθεί εισβολή, εκτέλεση στόχου”

Γαμώτο. Ο Αναβαθμισμένος κατάλαβε ότι ο Άλεξ προσπαθούσε να τον χακάρει. Ο ΟΜΕΓΑ-17 εκτινάχθηκε προς τον Άλεξ με ταχύτητα πέρα από το ανθρώπινο όριο. Ο Άλεξ μόλις που πρόλαβε να πέσει στο πλάι. ΓΚΡΑΑΑΑΑΝΚ! Το μεταλλικό τραπέζι εκτοξεύτηκε στον αέρα από το χτύπημα του ΟΜΕΓΑ-17.

«Τρέχα!» φώναξε ο Ριβέρα, ενώ άνοιγε ένα κρυφό πάνελ στον τοίχο.

Ο Άλεξ δεν είχε άλλη επιλογή.  Ο Άλεξ έτρεχε σαν τρελός μέσα στα σκοτεινά σοκάκια. Ο ΟΜΕΓΑ-17 τους ακολουθούσε, αλλά όχι όπως ένας απλός άνθρωπος. Τα βήματά του ήταν αθόρυβα. Κινιόταν σαν σκιά. Ο Ριβέρα πάτησε έναν διακόπτη και μια σειρά από εκρηκτικά παγίδευσαν το πέρασμα πίσω τους. Το σοκάκι γέμισε καπνό και συντρίμμια.

«Δεν θα τον σταματήσει για πολύ!»

Ο Άλεξ ένιωθε το κεφάλι του να καίει. Το X-4 προσπαθούσε να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που είχε κλέψει από τον ΟΜΕΓΑ-17. Ξαφνικά, μια εικόνα αναβόσβησε στο μυαλό του.

Τοποθεσία: Σημείο Συγκέντρωσης Αναβαθμισμένων – Τομέας V.
Στόχος: Αντικείμενο X-4 – Απαγωγή ή Εξόντωση.

Είχαν εντολή να τον πάρουν ζωντανό… ή να τον σκοτώσουν. Ο Ριβέρα οδήγησε τον Άλεξ σε μια παλιά αποθήκη, βαθιά μέσα στο υπόγειο δίκτυο της πόλης. Όταν μπήκαν μέσα, μια ομάδα ανθρώπων τους περίμενε ήδη. Αντί για ρούχα τελευταίας τεχνολογίας και high-tech εμφυτεύματα, φορούσαν παλιά στρατιωτικά γιλέκα, είχαν ουλές και πραγματικά όπλα. Μια γυναίκα, γύρω στα σαράντα, με κοντά μαλλιά και ένα βιονικό μάτι, προχώρησε μπροστά.

«Είσαι ο Άλεξ».

Δεν ήταν ερώτηση. Ο Άλεξ έγνεψε καταφατικά.

«Το X-4 λειτουργεί» είπε ο Ριβέρα. «Και τον κυνηγούν ήδη».

Η γυναίκα χαμογέλασε αχνά.

«Τότε ήρθε η ώρα να σου πούμε την αλήθεια».

Ο Άλεξ έσφιξε τις γροθιές του.

«Ποια αλήθεια;»

Η γυναίκα τον κοίταξε στα μάτια.

«Το X-4 δεν φτιάχτηκε για να είναι όπλο. Φτιάχτηκε για να μας ελευθερώσει».

Ο Άλεξ κοίταξε γύρω του. Το δωμάτιο ήταν γεμάτο παλιά hardware, servers που έτριζαν, καλώδια που κρέμονταν από το ταβάνι σαν ιστός αράχνης. Δεν είχε καμία σχέση με την τεχνολογία των Αναβαθμισμένων—αλλά ήταν λειτουργικό. Η γυναίκα που του μίλησε διατήρησε το βλέμμα της σταθερό.

«Το όνομά μου είναι Νάτια Βελάσκες. Και αν θες να ζήσεις, πρέπει να με ακούσεις προσεκτικά».

Ο Άλεξ σταύρωσε τα χέρια του.

«Ακούω.»

Η Νάτια κοίταξε τον Ριβέρα, που έγνεψε καταφατικά.

«Ξέρεις γιατί το X-4 είναι τόσο ξεχωριστό;»

Ο Άλεξ ένιωσε το τσιπ στο κρανίο του να πάλλεται.

«Μου επιτρέπει να χακάρω τα μυαλά των Αναβαθμισμένων».

Η Νάτια χαμογέλασε ψυχρά.

«Ναι. Αλλά αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό».

Προχώρησε προς έναν τοίχο γεμάτο αρχεία και έβγαλε μια ξεθωριασμένη φωτογραφία.

«Το X-4 δεν είναι νέο. Είναι παλιό. Και το πιο τρομακτικό; Οι Αναβαθμισμένοι δεν είναι αυτοί που νομίζεις».

Πέταξε τη φωτογραφία στο τραπέζι. Ο Άλεξ την κοίταξε και το στομάχι του σφίχτηκε. Η φωτογραφία έδειχνε έναν άντρα. Φορούσε κοστούμι. Είχε το ίδιο μεταλλικό βλέμμα με τους Αναβαθμισμένους. Και κάτω από την εικόνα, μια χρονολογία:

2023.

️ “Οι Αναβαθμισμένοι Δεν Είναι Ανθρώπινοι”

Ο Άλεξ σήκωσε το βλέμμα του απότομα.

«Περιμένετε… Μου λέτε ότι οι Αναβαθμισμένοι υπάρχουν εδώ και δεκαετίες;»

Η Νάτια ένευσε αργά.

«Η τεχνολογία που βλέπεις δεν είναι ανθρώπινη εξέλιξη. Οι Αναβαθμισμένοι… ήταν το πρώτο στάδιο. Το X-4 είναι το τελευταίο».

Ο Ριβέρα πήρε το λόγο.

«Πριν 70 χρόνια, ένα μυστικό project με την ονομασία ‘Νέος Άνθρωπος’ αναπτύχθηκε από μια εταιρεία που πλέον δεν υπάρχει στους επίσημους καταλόγους».

Ο Άλεξ ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά.

«Ποια εταιρεία;»

Η Νάτια έσκυψε μπροστά, χαμηλώνοντας τη φωνή της.

«NeuroCore.»

Η ίδια εταιρεία που έφτιαξε τα εμφυτεύματα.

Η Νάτια συνέχισε:

«Η NeuroCore δεν ανέπτυξε εμφυτεύματα για να ενισχύσει τους ανθρώπους. Τα ανέπτυξε για να τους ελέγξει».

Ο Άλεξ ένιωσε ρίγος να τον διαπερνά.

«Τι εννοείς;»

Η Νάτια πληκτρολόγησε κάτι σε ένα παλιό console. Μια σειρά από νευρωνικούς χάρτες εμφανίστηκε σε μια χαλασμένη οθόνη.

«Κάθε Αναβαθμισμένος πιστεύει ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο των σκέψεών του. Αλλά το σύστημα λειτουργεί διαφορετικά».

Έδειξε ένα σημείο στον χάρτη.

«Το κάθε εμφύτευμα συνδέεται σε ένα κεντρικό δίκτυο – το οποίο προγραμματίζει τη συμπεριφορά τους σταδιακά».

Ο Άλεξ έσφιξε τα δόντια του. Γι’ αυτό όλοι οι Αναβαθμισμένοι έμοιαζαν τόσο τέλειοι. Γιατί δεν ήταν αληθινοί. Ήταν απλά… προγραμματισμένοι. Ο Ριβέρα χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι.

«Το X-4 είναι η μόνη τεχνολογία που μπορεί να επαναπρογραμματίσει το δίκτυο. Αν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σωστά… μπορείς να τους ξυπνήσεις».

Ο Άλεξ ανασηκώθηκε απότομα. Όλη του τη ζωή, πίστευε ότι οι Αναβαθμισμένοι ήταν απλά οι πλούσιοι που έγιναν καλύτεροι. Τώρα καταλάβαινε την αλήθεια. Ήταν φυλακισμένοι.

«Άρα,» είπε αργά, «το X-4 δεν είναι απλώς όπλο… Είναι η μόνη ελπίδα να τους απελευθερώσουμε».

Η Νάτια χαμογέλασε σκοτεινά.

«Ναι.»

Ο Άλεξ κοίταξε τα χέρια του. Θα γινόταν ο άνθρωπος που θα απελευθέρωνε την ανθρωπότητα – ή εκείνος που θα την έθαβε για πάντα. Ήταν έτοιμος να πάρει το ρίσκο;  Ο Άλεξ καθόταν σε έναν μεταλλικό πάγκο, τεντώνοντας τα δάχτυλά του. Το X-4 πάλλοταν μέσα στο κρανίο του, σαν να ανέπνεε μαζί του.

“Μπορείς να τους ξυπνήσεις”.

Η φωνή της Νάτιας αντηχούσε ακόμα στο μυαλό του. Αλλά τι σήμαινε αυτό;

Αν “ξυπνούσε” κάποιον, θα γινόταν ξανά άνθρωπος ή θα τρελαινόταν;

Ο Ριβέρα έβαλε μπροστά μια παλιά κονσόλα και κοίταξε τον Άλεξ.

«Έτοιμος για την πρώτη δοκιμή;»

Ο Άλεξ δεν απάντησε αμέσως.

«Ποιον θα δοκιμάσουμε;»

Η Νάτια έκανε ένα νεύμα.

«Έχουμε ήδη έναν στόχο».

Ο Στόχος: Βιολετία Σινκλέρ

Τομέας 7. Κατοικίες Υψηλής Ασφάλειας των Αναβαθμισμένων

Η Βιολετία Σινκλέρ ήταν μια από τους πρώτους Αναβαθμισμένους υψηλού επιπέδου. CEO της CyberNova, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες τεχνητής νοημοσύνης στον κόσμο. Τα δημόσια αρχεία έλεγαν ότι είχε αναβαθμίσει τον εγκέφαλό της σε τέτοιο βαθμό που δεν χρειαζόταν πια ύπνο. Αλλά η Αντίσταση είχε βρει κάτι άλλο. Τα απόρρητα δεδομένα:

Η Σινκλέρ “εξαφανίστηκε” για 48 ώρες πριν από 3 χρόνια.
Μετά την επιστροφή της, οι κινήσεις της έγιναν πιο προβλέψιμες.
Οι δηλώσεις της ήταν σχεδόν πανομοιότυπες με άλλων υψηλόβαθμων Αναβαθμισμένων.

«Το δίκτυο την πήρε,» είπε η Νάτια. «Δεν είναι πια αυτή που νομίζουν όλοι».

Ο Άλεξ έτριξε τα δόντια του.

«Και τι πρέπει να κάνω;»

Ο Ριβέρα έβαλε ένα μικροτσίπ στο τραπέζι.

«Πρέπει να εισβάλεις στο μυαλό της και να την επαναφέρεις».

Ο Άλεξ κοίταξε το X-4 στον καθρέφτη απέναντί του. Αν αποτύγχανε… θα τον έβρισκαν. Αλλά αν πετύχαινε θα άλλαζε τα πάντα.

«Πάμε».

Η Νάτια είχε χακάρει το σύστημα ασφαλείας της CyberNova. Ο Άλεξ γλίστρησε αθόρυβα μέσα στο κτίριο, ντυμένος σαν τεχνικός. Η Βιολετία Σινκλέρ καθόταν στο γραφείο της, ακίνητη, κοιτάζοντας μια οθόνη γεμάτη κώδικα. Ο Άλεξ πήρε θέση πίσω της.

«Μπορείς να τους ξυπνήσεις…»

Έκλεισε τα μάτια του και σύνδεσε το X-4 στο νευρωνικό της δίκτυο. Τότε όλα έγιναν μαύρα. Ο Άλεξ βρέθηκε ξαφνικά μέσα στο μυαλό της. Ήταν σαν ένα τεράστιο, άδειο δωμάτιο. Στη μέση, μια γυναίκα στεκόταν απολύτως ακίνητη. Ήταν η Σινκλέρ. Τα μάτια της ήταν κενά, χωρίς έκφραση. Ο Άλεξ πλησίασε.

«Βιολετία… Μπορείς να με ακούσεις;»

Καμία αντίδραση. Ο Άλεξ προχώρησε πιο κοντά. Τότε, εκείνη γύρισε απότομα.

«Δέν έπρεπε να έρθεις».

Το δωμάτιο άρχισε να διαλύεται. Ο Άλεξ ένιωσε ένα απίστευτο βάρος στο κεφάλι του. ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΗΚΕ. Σήμανε συναγερμός. Ο Άλεξ άνοιξε τα μάτια του απότομα. Η Σινκλέρ δεν ήταν ακίνητη πια. Τον κοίταζε.

«Προσπάθησες να μπεις στο μυαλό μου».

Ο Άλεξ πάγωσε. Η Νάτια μίλησε από το ακουστικό του.

«Άλεξ, ΦΥΓΕ! Έχει σημάνει συναγερμός!»

Ο Άλεξ πετάχτηκε όρθιος και έτρεξε προς την έξοδο. Αλλά δεν ήταν μόνος. Πίσω του, έξι Αναβαθμισμένοι μπλόκαραν την πόρτα.

«Δεν μπορείς να ξεφύγεις».

Ο Άλεξ ένιωσε το X-4 να καίει. Μπορούσε να το χρησιμοποιήσει; Μπορούσε να τους χακάρει όλους;  Έκανε ένα βήμα πίσω. Και τότε, κάτι περίεργο συνέβη. Η Βιολετία έκανε ένα βήμα μπροστά του.

«Σταματήστε».

Οι Αναβαθμισμένοι πάγωσαν. Γύρισε το κεφάλι της προς τον Άλεξ.

«Δεν ξέρεις τι κάνεις… αλλά αν θες να ζήσεις, ακολούθησέ με».

Ο Άλεξ κοίταξε τη Νάτια στο ακουστικό του.

«Άλεξ, μη την εμπιστεύεσαι».

Είχε δύο επιλογές:

Να ακολουθήσει τη Σινκλέρ και να μάθει την αλήθεια.

Να ρισκάρει να χακάρει τους Αναβαθμισμένους και να το σκάσει.

Τι θα έκανε;  Ο Αλεξ ένιωθε τον ιδρώτα να τρέχει στη ραχοκοκαλιά του. Όλη του η εκπαίδευση, κάθε ένστικτό του, του έλεγε να τρέξει. Αλλά η Βιολετία τον κοιτούσε… και οι Αναβαθμισμένοι είχαν σταματήσει να κινούνται. Δεν έπρεπε να γίνεται αυτό. Δεν έπρεπε να μπορεί να τους ελέγχει. Στο ακουστικό του, η Νάτια ούρλιαζε:

«Άλεξ, φύγε ΤΩΡΑ!»

Αλλά ο Άλεξ δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται. Αν έφευγε, θα έχανε μια μοναδική ευκαιρία να μάθει την αλήθεια. Αν έμενε, μπορεί να ήταν παγίδα. Το X-4 πάλλοταν στο κρανίο του, σαν να αντιλαμβανόταν την ένταση. Η Βιολετία δεν περίμενε άλλο.

«Έλα μαζί μου ή φύγε και συνέχισε να παίζεις ένα παιχνίδι που δεν καταλαβαίνεις.»

Ο Άλεξ πήρε την απόφασή του.  Η Βιολετία τον οδήγησε μέσα σε έναν στενό, λευκό διάδρομο, μακριά από το κέντρο του κτιρίου. Οι Αναβαθμισμένοι τους αγνόησαν τελείως.

«Τους έδωσες εντολή;» ρώτησε ο Άλεξ.

Η Βιολετία κούνησε το κεφάλι της.

«Όχι. Απλώς… το δίκτυο δεν τους είπε να σε σκοτώσουν.»

Ο Άλεξ πάγωσε.

«Το δίκτυο;»

Η Σινκλέρ δεν απάντησε αμέσως. Σταμάτησε μπροστά από μια μεταλλική πόρτα και ακούμπησε το χέρι της σε έναν αναγνώστη. Η πόρτα γλίστρησε προς τα πάνω, αποκαλύπτοντας ένα μικρό, αποστειρωμένο δωμάτιο. Στο κέντρο, μια δεξαμενή με ένα ανθρώπινο σώμα βυθισμένο μέσα σε ένα μπλε υγρό. Ο Άλεξ ένιωσε ένα κύμα ναυτίας.

«Τι στο διάολο είναι αυτό;»

Η Βιολετία γύρισε να τον κοιτάξει.

«Ο πρώτος που δοκίμασε το X-4.»

Το αίμα του Άλεξ πάγωσε. Το σώμα μέσα της φαινόταν ανθρώπινο… αλλά όχι ακριβώς. Το δέρμα του ήταν καλυμμένο με μεταλλικά νευρωνικά κυκλώματα. Τα μάτια του ήταν ανοιχτά, αλλά κενά.
Οι παλμοί του ήταν σταθεροί αλλά δεν ανέπνεε. Ο Άλεξ κατάπιε δύσκολα.

«Είναι… νεκρός;»

Η Βιολετία γύρισε και τον κοίταξε σοβαρά.

«Όχι ακριβώς. Είναι κάτι… ανάμεσα».

«Ανάμεσα σε τι;»

Η Βιολετία έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια της.

«Ανάμεσα στον άνθρωπο… και σε αυτό που θα γίνουν όλοι οι Αναβαθμισμένοι».

Ο Άλεξ ένιωσε το κεφάλι του να γυρίζει.

«Μίλα ξεκάθαρα».

Η Σινκλέρ πληκτρολόγησε έναν κωδικό και η οθόνη δίπλα στη δεξαμενή γέμισε με αρχεία.

PROJECT X . Νευρωνική Συγχώνευση & Δικτυακός Έλεγχος
Έτος: 2074
Στόχος: Δημιουργία ανώτερης μορφής ανθρώπου, συνδεδεμένου απευθείας με το Κεντρικό Δίκτυο

Ο Άλεξ ένιωσε ένα τράνταγμα στο κεφάλι του. Το X-4 έλαβε δεδομένα που δεν έπρεπε να γνωρίζει.

️ “Οι Αναβαθμισμένοι Είναι…;”

Ο Άλεξ έκανε ένα βήμα πίσω.

«Περίμενε. Θες να μου πεις ότι οι Αναβαθμισμένοι… δεν είναι απλά άνθρωποι με εμφυτεύματα;»

Η Σινκλέρ ένευσε αργά.

«Όχι. Είναι κάτι άλλο».

Έδειξε το σώμα στη δεξαμενή.

«Αυτός εδώ ήταν ο πρώτος που συνδέθηκε πλήρως στο Δίκτυο. Δεν σκέφτεται όπως εμείς. Δεν έχει ελεύθερη βούληση. Δεν έχει… ταυτότητα».

Ο Άλεξ ένιωσε το αίμα του να παγώνει.

«Δηλαδή οι Αναβαθμισμένοι… είναι ζωντανοί, αλλά δεν είναι αυτοί που ήταν;»

Η Σινκλέρ κάρφωσε το βλέμμα της πάνω του.

«Κάθε φορά που ένας άνθρωπος αναβαθμίζεται, το Δίκτυο του αφαιρεί κάτι μικρό. Μια ανάμνηση, μια σκέψη, μια αμφιβολία. Σιγά-σιγά… δεν απομένει τίποτα».

Ο Άλεξ ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Το X-4 πάλλοταν βίαια. Ήταν κι αυτός μέρος αυτού του σχεδίου; Η Σινκλέρ τον πλησίασε.

«Το Δίκτυο σε θέλει. Το X-4 είναι η τελευταία απειλή για τον έλεγχο του κόσμου».

Ο Άλεξ έσφιξε τις γροθιές του.

«Και τι προτείνεις;»

Η Σινκλέρ έσκυψε προς το μέρος του.

«Να μην τους ξυπνήσεις. Να τους τελειώσεις».

Ο Άλεξ πάγωσε. Όλη του τη ζωή πίστευε ότι έπρεπε να σώσει τους Αναβαθμισμένους. Τώρα είχε μπροστά του μια άλλη επιλογή. Αν δεν μπορείς να τους απελευθερώσεις, μήπως πρέπει να τους καταστρέψεις; Ο Άλεξ κοίταξε τη Βιολετία.

«Θες να τους καταστρέψουμε όλους;»

Η Βιολετία δεν ανοιγόκλεισε τα μάτια της.

«Δεν είναι άνθρωποι πια. Είναι κελύφη, προγραμματισμένα από το Δίκτυο. Δεν μπορείς να τους ξυπνήσεις, Άλεξ. Μόνο να τους σβήσεις».

Το στομάχι του σφίχτηκε. Όλη του τη ζωή πίστευε ότι οι Αναβαθμισμένοι ήταν άνθρωποι που απλά έγιναν ανώτεροι. Αλλά αν η Σινκλέρ έλεγε την αλήθεια; Δεν είχαν ελεύθερη βούληση. Δεν ήταν απλά πιο έξυπνοι. Ήταν πλήρως ελεγχόμενοι. Ο Άλεξ έκανε ένα βήμα πίσω.

«Αν αυτό που λες είναι αλήθεια… τότε γιατί δεν σε ελέγχουν κι εσένα;»

Η Βιολετία δεν χαμογέλασε αυτή τη φορά.

«Γιατί εγώ… δεν ανήκω στο Δίκτυο».

Ο Άλεξ ένιωσε το κεφάλι του να γυρίζει.

«Τι εννοείς;»

Η Σινκλέρ πληκτρολόγησε κάτι στο terminal και μια νέα σειρά δεδομένων εμφανίστηκε.

PROJECT X-0
Πρωτόκολλο Ελεύθερης Νόησης
Δοκιμή Νο1: Αποτυχία – Αντικείμενο μη συμβατό με Συλλογική Συνείδηση
Δοκιμή Νο2: Επιτυχία – Υποκείμενο διατηρεί αυτονομία

Ο Άλεξ διάβασε την τελευταία γραμμή ξανά και ξανά. Υποκείμενο: Βιολετία Σινκλέρ. Η Σινκλέρ ήταν αποτυχημένο πείραμα του Δικτύου. Δεν μπορούσαν να την ελέγξουν. Γι’ αυτό την άφησαν να λειτουργεί… αλλά υπό στενή παρακολούθηση. Ήταν ελεύθερη, αλλά μόνη της.

Η Νάτια δεν συμφωνεί και επινοινωνεί μέσω κλειστού κυκλώματος  στο υπόγειο καταφύγιο.

“Άλεξ, γαμώτο, τι κάνεις;!”

Η φωνή της Νάτιας ακούστηκε από το ακουστικό του.

“Η Αντίσταση περιμένει. Πού στο διάολο είσαι;”

Ο Άλεξ κοίταξε τη Σινκλέρ. Η Νάτια ήθελε να ξυπνήσει τους Αναβαθμισμένους. Η Σινκλέρ ήθελε να τους καταστρέψει. Ποια έλεγε την αλήθεια;

“Άλεξ, μίλα μου. Μην την εμπιστεύεσαι!”

Η Σινκλέρ έσβησε τη σύνδεση.

«Δεν μπορείς να τους πεις τίποτα. Αν το Δίκτυο τους εντοπίσει, θα τους εξοντώσει».

Ο Άλεξ την κοίταξε με μίσος.

«Δεν μπορείς απλά να με αναγκάσεις να διαλέξω».

Η Σινκλέρ έσκυψε μπροστά του.

«Άλεξ… ήδη έχεις διαλέξει. Είσαι εδώ, όχι εκεί».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

CyberNova Headquarters. 03:45 π.μ.

Πριν προλάβει να απαντήσει, η πόρτα εξερράγη. Τρεις Elite Κυνηγοί του Δικτύου όρμησαν μέσα. Μεταλλικά σώματα. Μηχανικά μάτια. Δεν ήταν καν άνθρωποι πια. Ο Άλεξ ένιωσε το X-4 να πάλλεται.

“ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΑΝΤΙΜΕΤΡΟΥ X-4: 98% ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ.”

Ο Άλεξ δεν θα περίμενε να δει τι σήμαινε το άλλο 2%.

«Τρέχα!»

Η μάχη ξεκίνησε. Ο Άλεξ και η Σινκλέρ έτρεξαν μέσα από τις παλιές υπόγειες εγκαταστάσεις. Οι Κυνηγοί τους ακολουθούσαν. Ο Άλεξ ένιωσε το X-4 να ενεργοποιείται. Έπρεπε να πάρει τον έλεγχο ενός από αυτούς. Έστρεψε τη συγκέντρωσή του στον πιο κοντινό Κυνηγό.

“Διασύνδεση με δίκτυο. Απόρριψη”.

Ο Άλεξ ένιωσε σαν να έφαγε ηλεκτροσόκ. Οι Κυνηγοί ήταν ήδη συνδεδεμένοι στο Δίκτυο. Δεν μπορούσε να τους χακάρει. Ή μήπως μπορούσε;

«Άλεξ, τι κάνεις;!» φώναξε η Σινκλέρ.

Ο Άλεξ έκλεισε τα μάτια του και συγκεντρώθηκε. Δεν μπορούσε να τους χακάρει… αλλά μπορούσε να τους μπλοκάρει. ️ Εντόπισε ένα παλιό κέντρο δεδομένων του Δικτύου.

«Καλό μου Δίκτυο… Ώρα να δούμε πόσο έξυπνο είσαι.»

“ΣΥΝΔΕΣΗ ΣΤΟ MAINFRAME…”
“ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΕΝΕΡΓΟ.”

Οι Κυνηγοί σταμάτησαν απότομα. Τα σώματά τους παγιδεύτηκαν σε λούπα εντολών. Ο Άλεξ είχε κλείσει το σήμα του Δικτύου. Η Σινκλέρ τον κοίταξε σοκαρισμένη.

«Πώς… πώς το έκανες αυτό;»

Ο Άλεξ χαμογέλασε αχνά.

«Μάλλον το Δίκτυο δεν είναι τόσο αλάθητο όσο νομίζαμε».

Η Σινκλέρ στάθηκε απέναντί του.

«Αυτό είναι η απόδειξη, Άλεξ. Το X-4 είναι το μόνο που μπορεί να σταματήσει το Δίκτυο».

Ο Άλεξ πήρε μια βαθιά ανάσα. Η Νάτια ήθελε να τους ξυπνήσει. Η Σινκλέρ ήθελε να τους καταστρέψει. Αλλά τώρα… ο Άλεξ είχε τη δύναμη να τους ελέγξει. Τι θα έκανε;”

Υπόγεια εγκατάσταση, CyberNova – 04:15 π.μ.

Ο Άλεξ κοίταξε τα χέρια του. Το X-4 έκαιγε μέσα στο κρανίο του. Το Δίκτυο ήταν τρωτό. Μπορούσε να το καταστρέψει. Μπορούσε να το ελέγξει. Μπορούσε να γίνει κάτι που κανείς δεν είχε φανταστεί. Η Νάτια ήθελε να ξυπνήσει τους Αναβαθμισμένους. Η Σινκλέρ ήθελε να τους διαγράψει από τον κόσμο. Αλλά τώρα… ο Άλεξ είχε μια τρίτη επιλογή. Μπορούσε να γίνει ο Θεός του Δικτύου.

«Έχω μια καλύτερη ιδέα,» είπε.

Η Σινκλέρ τράβηξε το όπλο της.

«Άλεξ… όχι».

“Αν Ελέγξεις το Δίκτυο, Ελέγχει Κι Εσένα”.

Ο Άλεξ κάθισε μπροστά σε μια κονσόλα. Οι Κυνηγοί ήταν ακόμα μπλοκαρισμένοι, αλλά όχι για πολύ.

«Αν το κάνεις αυτό, δεν θα είσαι πια εσύ,» είπε η Σινκλέρ.

Ο Άλεξ την αγνόησε.

ΣΥΝΔΕΣΗ ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ…
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ADMIN: ΕΝΕΡΓΟ
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΗ X-4

Το μυαλό του Άλεξ γέμισε με δεδομένα. Έβλεπε τα πάντα. Τις σκέψεις κάθε Αναβαθμισμένου.  Τις εντολές που έτρεχαν στο υποσυνείδητό τους. Τη φωνή του Δικτύου, που τους καθοδηγούσε. Ο Άλεξ μπορούσε να τις αλλάξει. Μπορούσε να τους απελευθερώσει… ή να τους προγραμματίσει από την αρχή. Η Σινκλέρ σήκωσε το όπλο της.

«Βγες από εκεί, τώρα!»

Ο Άλεξ χαμογέλασε.  Δεν ήταν άνθρωπος πια. Ένιωσε όλες τις σκέψεις των Αναβαθμισμένων να χτυπούν μέσα του σαν παλμοί ηλεκτρισμού. Ήταν ένα με το Δίκτυο. Οι φωνές των Αναβαθμισμένων τον καλούσαν.

“Διαταγές, Διαχειριστή X-4;”

Η Σινκλέρ τον πλησίασε.

«Άλεξ… δεν είσαι εσύ πια».

Ο Άλεξ την κοίταξε και κάτι άλλαξε στο βλέμμα του. Ένιωθε πιο δυνατός. Πιο γρήγορος. Πιο τέλειος. Αλλά ποιος ήταν;

Κέντρο Δικτύου – 04:40 π.μ.

Ο  Άλεξ ένιωθε τις φωνές να αντηχούν στο μυαλό του. Δύο δισεκατομμύρια Αναβαθμισμένοι περιμένουν. Το Δίκτυο είναι στα χέρια του. Μια λάθος κίνηση μπορεί να καταστρέψει τα πάντα. Η Σινκλέρ στάθηκε μπροστά του, με το όπλο ακόμα υψωμένο.

«Άλεξ, ξέρεις ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις».

Ο Άλεξ γέλασε.

«Το Δίκτυο πάντα χρειαζόταν έναν Θεό. Τώρα έχει εμένα».

Έδωσε την εντολή. “Επαναπρογραμματισμός συνείδησης. Ενεργοποίηση”.

Οι Αναβαθμισμένοι υπάκουσαν αμέσως. Όλοι. Κάθε CEO, στρατηγός, κυβερνητικός ηγέτης τώρα ήταν δικοί του. Κάθε κίνηση, κάθε σκέψη τους, περνούσε από τον Άλεξ. Ο κόσμος έπεσε στα γόνατά του. Η Σινκλέρ κοίταξε γύρω της με τρόμο.

«Άλεξ… τι έκανες;»

Ο Άλεξ έκλεισε τα μάτια του. Ένιωσε την απόλυτη ισχύ.

«Έσωσα τον κόσμο  ή μήπως τον υποδούλωσα; Τι Σημαίνει Αυτό; Ο Άλεξ είναι πλέον ο απόλυτος κυβερνήτης. Οι Αναβαθμισμένοι δεν είναι πια ανεξάρτητοι ανήκουν σε εκείνον. Η Αντίσταση δεν έχει πια λόγο ύπαρξης.

Η Νάτια κατάλαβε τι είχε συμβεί.

“Άλεξ… δεν είσαι πια εσύ.”

Ήταν σωστή; Ο Άλεξ κοίταξε τον κόσμο που δημιούργησε. Ειρήνη. Τάξη. Απόλυτος έλεγχος. Αλλά ήταν αυτός ένας κόσμος… ή μια φυλακή; Ο Άλεξ έκλεισε τα μάτια του. Αν κρατούσε τον έλεγχο, ο κόσμος θα έμενε “τέλειος”. Αν άφηνε το Δίκτυο όλα θα κατέρρεαν. Η Σινκλέρ περίμενε την απόφασή του. Θα γίνει Θεός; Ή θα δώσει πίσω την ελευθερία; Ο κόσμος κρατούσε την αναπνοή του. Ο Άλεξ κοίταξε τη Σινκλέρ, τη Νάτια, τους αναβαθμισμένους που περίμεναν τη διαταγή του.  Είχε τον απόλυτο έλεγχο. Θα μπορούσε να κάνει τα πάντα. Αλλά ήταν αυτό σωστό;

“Επιβεβαίωση ελέγχου σε 10… 9…”

Η Νάτια ούρλιαξε στο ακουστικό του.

“Άλεξ, μη γίνεις σαν αυτούς!”

Η Σινκλέρ γύρισε αργά προς το μέρος του.

«Αν αφήσεις τον έλεγχο, ο κόσμος θα χαθεί στο χάος.»

Ο Άλεξ έκλεισε τα μάτια του. Έπρεπε να διαλέξει. Πήρε μια βαθιά ανάσα.

«Όχι. Κανείς δεν πρέπει να έχει αυτή τη δύναμη.»

Πληκτρολόγησε την τελευταία εντολή.

“ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ X-4: 3… 2… 1…”

Ένα εκτυφλωτικό φως τύλιξε το δωμάτιο.

“Σύνδεση στο Δίκτυο: Χαμένη.”

Το X-4 έσβησε. Οι Αναβαθμισμένοι έπεσαν στο έδαφος, σαν να ξυπνούσαν από έναν εφιάλτη. Η Σινκλέρ έκανε ένα βήμα πίσω.

«Άλεξ… τι έκανες;»

Ο Άλεξ χαμογέλασε αχνά.

«Έκανα αυτό που έπρεπε».

Ένα μήνα αργότερα ο κόσμος δεν ήταν ο ίδιος. Οι Αναβαθμισμένοι είχαν χάσει τον έλεγχο που τους κρατούσε “τέλειους”. Οι κυβερνήσεις κατέρρεαν. Κάποιοι προσπαθούσαν να ξαναχτίσουν την κοινωνία. Άλλοι ήθελαν να την εκδικηθούν. Ο Άλεξ είχε εξαφανιστεί. Κάποιοι έλεγαν ότι πέθανε εκείνο το βράδυ. Άλλοι πίστευαν ότι είχε γίνει κάτι άλλο.