Δεύτερη ημέρα του 21ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και το πλούσιο πρόγραμμά του κάνει την επιλογή δύσκολη. Δύσκολη ενδεχομένως να αποδειχθεί και η εύρεση εισιτηρίου, ειδικά στις ώρες αιχμής, όπως έχουν αποδείξει τα sold out των προηγούμενων χρόνων.
Για το λόγο αυτό, μελετήστε καλά το πρόγραμμα και προμηθευτείτε εισιτήρια από νωρίς. 

Σήμερα στις 19.45 στο Ολύμπιον το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης θα απονείμει τον Χρυσό Αλέξανδρο στον επίσημο προσκεκλημένο της φετινής διοργάνωσης Λούι Ψυχογιό, ο οποίος επέλεξε δέκα επιδραστικά οικολογικά ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο της ενότητας Carte Blanche του φεστιβάλ. Στη συνέχεια θα προβληθεί το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του Λούι Ψυχογιού, το οποίο απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερου Μεγάλου Μήκους Ντοκιμαντέρ το 2009. «Ο όρμος» αποτελεί μια κραυγή αγωνίας για τις βαρβαρικές διαστάσεις που έχει λάβει το κυνήγι δελφινιού στην Ιαπωνία και πιο συγκεκριμένα στον όρμο του Ταϊτζί. Μια αγωνιώδης προειδοποίηση στο ανθρώπινο είδος, που καλείται –έστω και την ύστατη ώρα– να συνειδητοποιήσει πως, καταστρέφοντας τη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη, υποθηκεύει ταυτόχρονα και το δικό του μέλλον.

Νωρίτερα, στις 18.00, στην αίθουσα «Σταύρος Τορνές», θα προβληθεί ένα ντοκιμαντέρ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης. Ο Γιώργος Κεραμιδιώτης στο «Από τον τρόμο στην αντίσταση – Ναζιστικό Στρατόπεδο Παύλου Μελά Θεσσαλονίκη 1941-1944» παρουσιάζει γεγονότα που συμβαίνουν στο ναζιστικό στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη, στην ευρύτερη περιοχή της πόλης και της Βόρειας Ελλάδας, καθώς και στη ναζιστική Γερμανία την περίοδο 1941-1944. Όπως σε κάθε πολεμική ταινία, όπου έχουμε στρατό κατοχής, εκτελέσεις, μάχες και πράξεις αντίστασης, έτσι κι εδώ έχουμε φυλακισμένους, αντιστασιακούς, συνεργάτες του εχθρού, αλλά και ιστορίες αγάπης.

Τέλος, αργά το βράδυ (23.00, «Φρίντα Λιάππα»), ένα ντοκιμαντέρ ειδικού πολιτικού ενδιαφέροντος, που εστιάζει στον Βλαντιμίρ Πούτιν: Το «Μιλώντας για τον Πούτιν» του Βίταλι Μάνσκι ανατρέχει στην Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1999, όταν ο ρωσικός λαός καλωσόρισε τον νέο του Πρόεδρο. Έκτοτε, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ούτε η κατανομή της εξουσίας ούτε η απάθεια των πολιτών, το πιο πολύτιμο καύσιμο για κάθε μορφή απολυταρχισμού.