Την Γιουβέντους δεν την υποστήριζα ποτέ. Ούτε και την έβλεπα με συμπάθεια. Πάντα αναγνώριζα όμως πώς η Γιουβέντους ήταν η «φαμίλια» που έκανε κουμάντο στο Ιταλικό ποδόσφαιρο, και ένα από τα μεγάλα ποδοσφαιρικά κλαμπ, που η γνώμη της μετρούσε ανέκαθεν στην Ευρώπη.

Γράφει ο Γιαννης Χατζηιωαννίδης

Με τους τελευταίους χαμένους τελικούς, η Γιουβέντους ψάχνει την ταυτότητα της και το ειδικό βάρος μιας πρωταθλήτριας Ευρώπης. Η «βέκια σινιόρα» χρειάζεται επειγόντως σημείο αναφοράς. Και αυτό το σημείο μπορεί να της δώσει ο Ζιντάν. Τα σημάδια άλλωστε «φωνάζουν» Ζιζού! Με τα σικάτα κοστούμια του, λιγομίλητος και… ψαρωτικός, ο άνθρωπος που ανέβηκε στο ποδοσφαιρικό Εβερεστ με την Ρεάλ Μαδρίτης είναι ο άνθρωπος που χρειάζεται η Γιουβέντους για να της δώσει αυτό που δεν μπορεί ο Αλέγκρι, ο Ντιμπάλα, αλλά και ο τεράστιος Μπουφόν, που πλέον δεν είναι μέλος της.
Ήδη στην Ιταλία το θέμα συζητείται, το κατά πόσον δηλαδή ο Ζιντάν θα μπορούσε να είναι ο επόμενος «alenatore» της Γιουβέντους.
Η διαδρομή έως την κορυφή είναι επίπονη, αλλά όταν βρεθείς εκεί διαπιστώνεις ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τα κάτω. Ο Ζιντάν κοντοστάθηκε πέρσι εκεί πάνω, πρωταθλητής Ευρώπης και Ισπανίας μαζί, αλλά δεν φοβήθηκε την άβυσσο. Τόλμησε να δοκιμάσει ξανά τις αντοχές του. Και δικαιώθηκε. Διαπίστωσε όμως ότι η πτώση ήταν πολύ κοντά.
Και έτσι αποχώρησε, παγώνοντας τον Πέρεθ και αναγκάζοντας οπλους τους δημοσιογράφους της Ευρώπης, για το ποιος μπορεί να είναι ο επόμενος προπονητικός σταθμός του. Είχε την μαγκιά να μη θαμπωθεί από όλα όσα πέτυχε και με καθαρό μυαλό να αναγνωρίσει, ότι ήρθε η ώρα να αποχωρήσει.
Κανείς πάντως δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του. Οι Ιταλοί τον θέλουν, το ίδιο θα μπορούσε και η Εθνική Γαλλίας, αλλά μόνον ο χρόνος θα απαντήσει στο ερώτημα που ταλανίζει τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Και φυσικά,α ς μην ξεχνάμε πώς η Ρεάλ είναι πάντα εκεί για να ικανοποιήσει οτιδήποτε ζητήσει.