Σε εικοσιτετράωρη απεργία έχουν κατέλθει οι δημοσιογράφοι σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και τα Γραφεία Τύπου, από τις 06.00 της Τρίτης 26 Σεπτεμβρίου 2017 έως τις 06.00 της Τετάρτης 27 Σεπτεμβρίου 2017.


Στην κινητοποίηση συμμετέχουν όλες οι Ενώσεις Συντακτών της Χώρας κι αφορά όλα τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. 

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας - Θράκης, η απεργία γίνεται για το αδιέξοδο στο οποίο κυβέρνηση και εργοδότες οδηγούν τον ΕΔΟΕΑΠ.

Τι συμβαίνει, όμως, με τον ΕΔΟΕΑΠ, το επικουρικό ταμείο των Δημοσιογράφων; Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι στο ταμείο αυτό, από την ημέρα που δημιουργήθηκε, το κράτος δεν συμμετείχε ούτε με ένα ευρώ (δραχμή για τους παλιότερους). Οι πόροι του προέρχονταν από τη συμμετοχή των εργαζόμενων και από ποσοστό του Αγγελιοσήμου (ένα είδος χαρτόσημου που πλήρωνε όποιος ήθελε να δημοσιεύσει κάποια διαφήμιση -άρα να κάνει χρήση των υπηρεσιών των ΜΜΕ) το οποίο εισέπρατταν οι εργοδότες κι οι ίδιοι απέδιδαν (κάποιοι το... ξεχνούσαν), χωρίς να δίνουν χρήματα από την τσέπη τους, όπως γίνεται στα άλλα ταμεία.

Με την κατάργηση του Αγγελιόσημου το ταμείο έχασε τον πόρο του. Μάλιστα κανείς (κυβέρνηση - εργοδότες) δεν έδειξαν ιδιαίτερη ζέση για να αποκτήσει άλλο. 

Άρχισε σειρά διαπραγματεύσεων, ώστε, πλέον, τις εισφορές στον ΕΔΟΕΑΠ να πληρώνουν οι εργαζόμενοι (όπως γινόταν και πριν, αλλά με μεγαλύτερες κρατήσεις στο μισθό τους) και οι εργοδότες. Συμφωνία δεν υπήρξε ακόμη και ο Ενιαίος Δημοσιογραφικός Οργανισμός Επικούρησης Ασφάλισης και Περίθαλψης βλέπει με αβεβαιότητα το μέλλον του.

Να σημειωθεί ότι ο ΕΔΟΕΑΠ δεν είναι ένα ταμείο που, απλά, δίνει επικουρικό επίδομα στα μέλη του (τα οποία δεν είναι μόνον δημοσιογράφοι, αλλά και προσωπικό και τεχνικοί). Είναι το ταμείο που τους προσφέρει περίθαλψη και φαρμακευτική αγωγή, με αποτέλεσμα να μην επιβαρύνεται ο φορολογούμενος με επιπλέον χρήματα -αφού δεν υπήρχε, ως σήμερα, συμμετοχή του κράτους.

Φυσικά, στην πορεία έγιναν μεγάλα λάθη. Επενδύθηκαν χρήματα σε ομόλογα και κάποιοι πήγαν ακόμη και φυλακή γι αυτό. Όμως από τη μείωση των παροχών που (ήδη) έχει αρχίσει, δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να φθάσουμε στο οριστικό λουκέτο. Πέρα από το ότι στη συνέχεια τα μέλη του ΕΔΟΕΑΠ θα βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό για την περίθαλψή τους (την περίπτωση επικούρησης μετά τη συνταξιοδότηση την έχουν ξεχάσει), θα μείνει στο δρόμο το προσωπικό του φορέα. Θα προστεθούν στις στρατιές ανέργων που, ήδη, υπάρχουν.

Όσον αφορά τη σημερινή απεργία, επιτρέψτε μου κάποιες προσωπικές σκέψεις:

Αυτήν τη φορά δεν "σηκώνει" εξυπνάδες όπως σε άλλες κινητοποιήσεις, όπου κάποιοι, με την δικαιολογία ότι "δε μας αφορά εμάς ο ΕΔΟΕΑΠ", δημοσίευαν ειδήσεις -κυρίως- σε σάιτ, ή έκαναν εκπομπές σε τηλεοράσεις. Αυτήν τη φορά τους ενδιαφέρει, αφού με την πρόταση των εργαζόμενων, στον ΕΔΟΕΑΠ θα ασφαλίζονται, πλέον, ΟΛΟΙ όσοι κάνουν δημοσιογραφικό έργο με κάθε μορφή: Και οι εργαζόμενοι στα σάιτ, ακόμη και προσωπικό που δεν είναι δημοσιογράφοι, αλλά εργάζονται σε Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης.

Κι όμως και σήμερα διαπιστώνει κανείς ότι πολλοί είναι αυτοί που έγραψαν την απεργία στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Τόσο τους ενδιαφέρει η ασφάλισή τους. Νέοι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους, κάνουν μια δουλειά στην οποία υποτίθεται ότι θα προασπίσουν τα συμφέροντα των πολλών και αδυνάτων, αλλά υποκύπτουν στον εκβιασμό του εργοδότη: Παίρνουν τα 200 μαύρα, για δουλειά γαλέρας. Κι αν αυτό είναι σεβαστό γιατί οι ανάγκες του καθενός είναι άγνωστες στον κρίνοντα, το να μη συμμετέχεις σε κινητοποίηση και να μην κάνεις τώρα την μικρή αυτή επανάσταση, δείχνει το μέλλον σου: Δε θα διστάσεις, για να μη χάσεις τη θέση μπροστά στην κάμερα που θα πάρεις κάποια στιγμή, να "ξεχάσεις" σημαντικές ειδήσεις, ή να πουλήσεις fake news, μόνον και μόνο για να μην "χάσεις το μεροκάματο", "τη δουλίτσα".

Όσο για τους συναδέλφους που έγιναν εργοδότες, ας καταλάβουν ότι δεν κερδίζουν από ένα κλικάρισμα στην trash είδηση "Δείτε τη φωτογραφία της Μπέλας Μπούλα που έριξε το Ίνσταγκραμ". Χάνουν σε αξιοπιστία, όπως έχασαν στο παρελθόν και οι εφημερίδες -και η τηλεόραση. Και θα το πληρώσουν μελλοντικά με τον ίδιο τρόπο. Κι αυτοί δεν είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες που είχαν καβάντζα και δεν τους ένοιαζε όταν αναγκάζονταν να κλείσουν τα ΜΜΕ τους...

Η ευθύνη των ίδιων των μελών του ΕΔΟΕΑΠ για το σημείο που έφθασε ο Οργανισμός είναι μεγάλη. Το τρένο ερχόταν και εμείς, απλά, το βλέπαμε, χωρίς να κάνουμε μια κίνηση να βγούμε από τις ράγες. Μας παρέσυρε και τώρα χρειάζεται να δούμε πώς θα μειώσουμε τη ζημιά. Η ευθύνη των Ενώσεων Συντακτών, είναι, επίσης, μεγάλη. Αρνούνταν, επί χρόνια, να εγγράψουν ως μέλη τους εργαζόμενους στα νέα μέσα (ο γράφων το επισήμανε το... 2000, με τον ερχομό του μιλένιουμ, δηλαδή, για να εισπράξει τη χλεύη). Με τις συνεχείς υποχωρήσεις στο θέμα των συμβάσεων, έδωσαν χώρο στην πλευρά της εργοδοσίας να απλωθεί και να ζητά όλο και περισσότερα. Και, τώρα, είναι αδύνατο να ελέγξουν την κατάσταση σε μια μέρα απεργίας.

Όμως σήμερα, ας καταλάβουμε πρώτα εμείς, ως εργαζόμενοι, ότι πρέπει να προασπίσουμε την απεργία. Και πρέπει να βρεθεί λύση στο θέμα της περίθαλψής μας. Αυτό το τελευταίο, θα είναι καλό για κάθε ασφαλισμένο -αλλά και κάθε άνεργο- σε αυτήν τη χώρα. Γιατί αν βρεθεί λύση, δε θα κληθεί να κουβαλήσει το επιπλέον βάρος της ένταξης κι άλλων εργαζόμενων και συνταξιούχων στο κοινό ταμείο.
Δ.Ι.Ασ.