Τρίτη 16 Μαΐου 2017._

Για άλλη μία φορά θα κάνουμε τη θλιβερή διαπίστωση: Οι νέοι δημοσιογράφοι, στην πλειοψηφία τους παιδιά πάνω στη νεανική τους ορμή, που -υποτίθεται ότι- επέλεξαν ένα επάγγελμα για να στέκονται στο πλευρό των αδικημένων, έσπασαν πρώτοι την απεργία των Ενώσεων...


Τα "ενημερωτικά σάιτ", αυτά που αναδεικνύουν, με την ίδια ευκολία και δίνοντας την ίδια σημασία στο τι έκανε ο Μπο στην παραλία αλλά και στα επεισόδια στη Βουλή με βουλευτές της Χρυσής Αυγής, αυτά που τοποθετούν τη μία κάτω από την άλλη τις ειδήσεις, με χρονολογική σειρά και όχι με σειρά σημασίας και προτεραιότητας, μεταδίδουν κα-νο-νι-κό-τα-τα ειδήσεις και σήμερα, μέρα απεργίας.

Οι δικαιολογίες πολλές -και φθηνές: "Δε μας αναγνωρίζουν οι Ενώσεις", λένε. "Δε μας κάνουν μέλη τους. Γι αυτό κι εμείς συνεχίζουμε την ενημέρωση". Ή "αφού δεν θα πάρω σύνταξη ποτέ, πολύ περισσότερο από το ταμείο των δημοσιογράφων, για ποιο λόγο να απεργήσω"; 

Κάποιοι αναζητούν ιδεολογικές δικαιολογίες: "Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί. Η ενημέρωση είναι κοινωνικό αγαθό, όπως το νερό. Δεν πρέπει να του το στερούμε", λένε...

Αστεία υπόθεση... Όσον αφορά το τελευταίο (σαθρό) επιχείρημα, το περί ενημέρωσης, ας τους... ενημερώσουμε ότι σήμερα κυκλοφόρησαν κανονικά οι εφημερίδες. Αύριο θα εργάζονται όλα τα ΜΜΕ. Κι αν γινόταν κάτι πολύ σοβαρό, οι Ενώσεις, όπως και στο παρελθόν, θα έδιναν άδεια για να μεταδοθούν δελτία ειδήσεων. Άρα, αυτά τα περί ενημέρωσης, είναι φούμαρα. Εκτός κι αν αυτοί που τα λένε θεωρούν πολύ σημαντικό να μας ενημερώσουν για το τι έφαγε ο Σπαλιάρας... Αλλά κι αν αυτό θεωρούσαν σημαντικό, ας τους... ενημερώσουμε ότι το Σαρβάιβορ θα μεταδοθεί κανονικά. Δεν το... πιάνει η απεργία των ΜΜΕ.

Ο αποκλεισμός των εργαζόμενων στα ηλεκτρονικά μέσα είναι ένα πραγματικό πρόβλημα. Κάποιοι το έθεσαν από το 2000. Πριν, ακόμη, σημειωθεί αυτή η έκρηξη των ηλεκτρονικών μέσων, πριν ισοπεδωθούν τα πάντα από τα σόσιαλ μίντια. Όμως ακόμη και στις προσπάθειες αυτών των λίγων να τεθεί το θέμα στην πραγματική του βάση και να γίνονται μέλη των Ενώσεων και των Ταμείων οι δημοσιογράφοι που απασχολούνται στις ιστοσελίδες, αυτοί, οι πολλοί, οι εργαζόμενοι στον ηλεκτρονικό τύπο, ποτέ δεν συντάχθηκαν. Αντίθετα, αναζητούσαν μια παρεούλα, μια παράκαμψη του προβήματος και μια "τρύπα", για να λύσουν ο καθένας το προσωπικό του θέμα κι όχι να δοθεί μια συλλογική λύση.

Έτσι ήρθε η πλήρης ισοπέδωση. Η διάλυση των ταμείων, η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, η άνθηση της μαύρης εργασίας στον κλάδο των δημοσιογράφων. Πλέον, το ποιος είναι δημοσιογράφος και ποιος θα πάρει σύνταξη ως δημοσιογράφος ορίστηκε με μία εγκύκλιο. Θα ξαφνιαστείτε, φίλοι και συνάδελφοι, αν τη διαβάσετε. Κάποιοι δε θα βρείτε τον εαυτό σας μέσα στην εγκύκλιο αυτή.

Όσο για τους πολλούς, πλέον έχουν μετατραπεί σε κωπηλάτες γαλέρας. Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων εργάζονται σε σάιτ, παίρνουν κάτι ψιλά, φυσικά μαύρα (γιατί αν κόβεις τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών με τις εισφορές και τους φόρους βάζεις και από την τσέπη σου), ζουν καθημερινά τον εξευτελισμό, τις πιέσεις (πόσοι δεν άκουσαν από τον "εργοδότη", που, πολλές φορές είναι και... μέλος των Ενώσεων και, σήμερα, προσποιείται τον απεργό, το περίφημο "αν σου αρέσει. Έξω από την πόρτα περιμένουν δεκάδες";) την απαξίωση του επαγγέλματος.

Κάποτε, στην πρώτη γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΜ-Θ στην οποία συμμετείχα, ένας δημοσιογράφος (με το δέλτα κεφαλαίο) είχε θέσει ένα ασυνήθιστο ζήτημα: "Πρέπει να αναρωτηθούμε τι είδους δημοσιογραφία παράγουμε", είπε το μακρινό 1987... Δεν αναρωτηθήκαμε. Έτσι, φθάσαμε στο σημερινό σημείο: Ο κόσμος να πιστεύει ότι ενημερώνεται από το Φέισμπουκ, όπου διαβάζει κάτι τίτλους (πολλές φορές παραπλανητικούς), βλέπει μια φωτογραφία (τις περισσότερες φορές αρχείου), κάνει ένα κλικάρισμα, ρολάρει με το ποντίκι προς τα κάτω και φεύγει, για να επιστρέψει στον "τοίχο" του... Οι δημοσιογράφοι, από την άλλη, να πιστεύουν ότι ενημερώνουν, δημοσιεύοντας δελτία τύπου, που εκδίδουν φορείς, οργανισμοί, υπηρεσίες.

Για όλους αυτούς, απεργούς και μη, ένα δώρο:

Ρεπορτάζ είναι η αναζήτηση πληροφοριών και απόψεων για ένα θέμα, η διασταύρωσή τους, η επιλογή των σημαντικών από αυτές και η παρουσίασή τους με βάση την δημοσιογραφική δεοντολογία. 

Κι όπως διαπιστώνω, σήμερα το ρεπορτάζ, πραγματικά, απεργεί. Απουσιάζει από τα ΜΜΕ που λειτουργούν. 

Όσο για το www.salonicanews.gr και το www.salonicanews.com, όπως κάθε φορά, έτσι και σήμερα, παίρνουν μέρος στην απεργία που προκήρυξαν οι Ενώσεις και η ΠΟΕΣΥ. Κι ας χάσουν τα κλικαρίσματα...