Του ΝΩΝΤΑ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ

Και μετά τη φρίκη της παραλίας, όπου κάτω απ' τον καυτό ήλιο χύδην σώματα αφυδατώνονται, πασαλειμμένα με ύποπτα λάδια κοκοφοίνικα και ρουφώντας πολύχρωμα άγνωστα υγρά, επιτέλους στην σκιερή δροσιά του πλάτανου. 

Υπό τους ήχους μιας κιθάρας και ενός μπουζουκιού, που συνοδεύουν την καλλίφωνη δράση των μελών του παρακείμενου ΚΑΠΗ.



Και βέβαια η Ελληναράδικη παρουσία. Για να μην ξεχνά κανείς πού βρίσκεται και με τι λαό έχει να κάνει..



Καταμεσίς της πλατείας, νεοέλλην πάρκαρε το περιουσιακό στοιχείο του στην σκιά... Προφανώς ενθυμούμενος ότι στο κατσικοχώρι του τα ζώα το καλοκαίρι αναζητούν καταφύγιο από τον ήλιο στη σκιά των δέντρων. Άλλωστε για ποιον άλλο λόγο υπάρχει αυτός ο πλάτανος, παρά μόνο για να παρκάρει αυτός, το πολύτιμο απόκτημα και σύμβολο της ύπαρξης του;