Η είσοδος της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, στο πλευρό της Αντάντ, σήμανε την ενίσχυση του μετώπου της Μακεδονίας. 


Στη μάχη της Τζέρνας, στις 15 Σεπτεμβρίου 1918, ο ελληνικός στρατός νίκησε τους Βουλγάρους και τους υποχρέωσε να επιστρέψουν στα προπολεμικά τους σύνορα. Λίγες μέρες αργότερα, ο πόλεμος τελείωσε και η Ελλάδα κάθισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από την πλευρά των νικητών. Έτσι, ελευθερώθηκε η Δυτική Θράκη που κατείχαν οι Βούλγαροι και άρχισαν οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία.

Στις 10 Αυγούστου 1920, υπογράφηκε η συνθήκη των Σεβρών. Με αυτήν, η Ελλάδα έπαιρνε την Ανατολική Θράκη, έφτανε ως την Τσαλτάντζα και η Τουρκία περιοριζόταν στην Κωνσταντινούπολη και τα προάστιά της. Στην Ελλάδα κατακυρωνόταν και η Σμύρνη, στη Μ. Ασία. Με την ίδια συνθήκη, η Γαλλία πήρε τη Συρία και τα Άδανα, η Αγγλία τη Μεσοποταμία και τις πετρελαιοπηγές του Ιράκ (βλ.19.5.1935) και η Ιταλία την Αττάλεια.

Ο Βενιζέλος γύρισε στην Αθήνα τροπαιούχος, αναγγέλλοντας: «Σας φέρνω την Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων». Οι αντιβενιζελικοί του απάντησαν: «Την προτιμούμε μικρή αλλά έντιμη».

Σε ότι αφορούσε τα ελληνοτουρκικά, η συνθήκη των Σεβρών δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Ο Βενιζέλος έχασε τις επόμενες εκλογές, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ξαναγύρισε, οι σύμμαχοι της Αντάντ δεν αναγνώρισαν το νέο καθεστώς και, στην Τουρκία, ξέσπασε η επανάσταση του Μουσταφά Κεμάλ. Αντί για την Ελλάδα των πέντε θαλασσών, η χώρα οδηγήθηκε στη μικρασιατική καταστροφη...
Από το historyreport.gr