Μεγάλη Παρασκευή, σήμερα. Η κορύφωση του δράματος του Θεανθρώπου, μετά τα Πάθη και τη Σταύρωση. Ημέρα απόλυτης νηστείας από τους πιστούς, που με αυτόν τον τρόπο θέλουν να συμμετάσχουν στο θείο δράμα. Ολημερίς χτυπά η καμπάνα πένθιμα.

Σε κάθε γωνιά της Γης, η ορθοδοξία με κατάνυξη, ευλάβεια και συντριβή, βιώνει τα πάθη του Θεανθρώπου.
Το πρωί της Μ. Παρασκευής διαβάζονται οι Ώρες στη θέση της Θείας Λειτουργίας και  το μεσημέρι γίνεται η Αποκαθήλωση.
Το βράδυ ψάλλουν «Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ», «Αι γενεαί πάσαι» και το «Ω γλυκύ μου έαρ», καθώς το πένθος κορυφώνεται. Κρατώντας αναμμένα κεριά, ακολουθούν τις περιφορές των Επιταφίων, που είναι στολισμένοι με πολύχρωμα λουλούδια.

Σήμερα οι νοικοκυρές δε στρώνουν καν τραπέζι. Σε μερικά χωριά το μοναδικό γεύμα της αποτελείται από ένα πιάτο ξύδι, όπου όλοι βουτούν το ψωμί και το γεύονται, συμμεριζόμενοι το Θείο Πάθος.
Το ράψιμο και το κάρφωμα είναι δουλειές απαγορευμένες. Τα ρούχα που ράβονταν εκείνη την ημέρα θεωρούνταν κακότυχα καθώς πίστευαν ότι θα είχαν την τύχη των ρούχων του Χριστού.

 Τα έθιμα

Ο στολισμός και η περιφορά του Επιταφίου είναι το κυριότερο έθιμο της Μεγάλης Παρασκευής. Ακόμα και σήμερα υπάρχει συναγωνισμός ανάμεσα στις ενορίες για το ποια θα στολίσει πιο όμορφα τον Επιτάφιό της.
Τα λουλούδια για το στολισμό του Επιταφίου πρώτα τα πηγαίνουν οι ελεύθερες στην εκκλησία και ύστερα οι παντρεμένες. Όλοι οι πιστοί περνούν από μία φορά κάτω από τον Επιτάφιο, ενώ πίστευαν πως αν τα ζωηρά παιδιά περάσουν τρεις φορές θα φρονιμέψουν. Τρεις φορές έπρεπε να περάσουν και οι άρρωστοι για να γιάνουν.
Την ώρα που περνά ο Επιτάφιος, ένα αρχαίο πένθιμο έθιμο αναβιώνει ακόμη και σήμερα σε κάποια από τα χωριά της Μακεδονίας, οι νοικοκυρές βγάζουν στην εξώπορτα ένα πιάτο με φυτρωμένους σπόρους και το ξαναπαίρνουν μέσα στο σπίτι τα ξημερώματα.
Στις Σέρρες, μάλιστα, στη συνοικία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, όταν πλησιάζει ο Επιτάφιος, οι νοικοκυρές τοποθετούν στο κατώφλι του σπιτιού της ένα τραπεζάκι, πάνω στο οποίο έχει τοποθετηθεί θυμίαμα και η εικόνα του Εσταυρωμένου, πλαισιωμένη από πασχαλιές και άλλα άνθη.
Επιπλέον, ετοιμάζουν ένα πιάτο με χλόη κριθαριού ή φακής, έθιμο που παραπέμπει στους «Αδώνιδος Κήπους» της αρχαιότητας. Συμβολίζουν τη νιότη που χάνεται γρήγορα και άδικα όπως και ο Άδωνις που πέθανε από δάγκωμα κάπρου. Την πρώτη μέρα του εθίμου γινόταν αναπαράσταση της κηδείας του και τη δεύτερη μέρα η γιορτή για την ανάσταση του.

Μετά την περιφορά τα λουλούδια που στολίζουν τον Επιτάφιο μοιράζονται στους πιστούς γιατί θεωρούνται ευλογημένα και τοποθετούνται στο εικονοστάσι του σπιτιού. Παλιότερα οι γυναίκες έκαναν από τα λουλούδια αυτά φυλαχτά για τους ναυτικούς, ενώ ορισμένοι τα χρησιμοποιούσαν και σαν γιατρικό για τον πονοκέφαλο.


Επειδή η Μεγάλη Παρασκευή θεωρείται η μέρα των νεκρών, οι άνθρωποι ευπρεπίζουν τους τάφους γιατί πιστεύουν ότι με την Ανάσταση θα έρθουν από τον κάτω κόσμο και πρέπει να βρουν τους τάφους τους περιποιημένους.

Παλιότερα σε πολλά χωριά της Μακεδονίας οι νέοι και οι νέες έβαφαν, τη Μεγάλη Παρασκευή, τα πρόσωπα τους με μπογιά προερχόμενη από φυτά και στόλιζαν τους τάφους με κίτρινα αγριολούλουδα. Ο στολισμός του επιταφίου είναι έθιμο το οποίο συνδυαζόταν με τα παιχνίδια των νέων, που συναγωνιζόταν, για να φέρουν πρώτοι τα πιο όμορφα αγριολούλουδα από τα γύρω λιβάδια.