Για τον κίνδυνο κατάρρευσης των τραπεζών προειδοποιεί ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, αναφερόμενος στο πρόβλημα που προκύπτει από τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια, θέτοντας ζήτημα σταδιακής επανεκκίνησης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία.

«Δεν μπορούμε να μην κάνουμε κάτι, γιατί διαφορετικά θα καταρρεύσουν οι τράπεζες», αναφέρει χαρακτηριστικά σε δήλωσή του στην εφημερίδα Realnews.

Διαβεβαιώνει, πάντως, ότι «θα τεθούν κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια, ώστε να προστατεύονται αυτοί που έχουν πραγματικά ανάγκη και να μην βρίσκουν ευκαιρία να αποφύγουν την καταβολή των δόσεων οι κακοπληρωτές».

Να τα δούμε αυτά τα κριτήρια, κ. υπουργέ, γιατί, διαφορετικά, μπορεί να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες, αλλά θα ΄χουν καταρρεύσει τα ελληνικά νοικοκυριά –και είναι, μάλλον, χειρότερο. Δε νομίζετε; Αφήστε, δηλαδή, που υπάρχει κίνδυνος οι τράπεζες να βρεθούν με εκατοντάδες ακίνητα στα χέρια, που να μην ξέρουν τι να τα κάνουν… Λέμε, τώρα.

Ειδικά το θέμα των κριτηρίων, τρομάζει τους δανειολήπτες. Ως τώρα, οι τράπεζες απέδειξαν ότι είναι ανάλγητες και δε δίνουν δεκάρα για να διευθετήσουν ένα χρέος. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που οι τράπεζες διευκόλυναν δανειολήπτες –στη συντριπτική πλειοψηφία προτείνουν πάγωμα χρέους για δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ο δανειολήπτης πληρώνει, στο έπακρο, τους τόκους, χωρίς να μειώνεται το κεφάλαιο ούτε ένα ευρώ!

Και κάτι τελευταίο: Από το 2009 ακούμε ότι πρέπει να διασωθούν οι τράπεζες. Χάθηκαν εκατομμύρια –χρήματα ασφαλισμένων- που τοποθετήθηκαν, με κυβερνητική επιβολή, στα περίφημα ομόλογα, από τα ασφαλιστικά ταμεία, για να σωθούν οι τράπεζες. Επιβλήθηκαν φόροι επί φόρων, για να σωθούν οι τράπεζες. Κάναμε το… (να μην πω τι) παξιμάδι, για να σωθούν οι τράπεζες. Αν ο τρόπος να σωθούν οι τράπεζες ήταν να βγαίνει στο σφυρί το κεραμίδι του Έλληνα, γιατί δεν έγινε από την αρχή, μπας και είχαν σωθεί μισθωτοί και συνταξιούχοι;