Οικονομική ελάφρυνση των επαγγελματιών του τομέα μαζικής εστίασης και διασκέδασης ζητά ο δήμαρχος, Βόλβης Δημήτρης Γαλαμάτης. Προτείνει δραστική μείωση του τέλους που καταβάλλεται στην Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΑΕΠΙ), για τα πνευματικά δικαιώματα μετάδοσης μουσικής. >>>

Σε επιστολή του προς την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας και την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας επισημαίνει ότι καφενεία, μπαρ, κλαμπ, κλπ, έχουν υποστεί τεράστια μείωση του τζίρου, ειδικότερα σε περιοχές με εποχιακή κίνηση ως κατεξοχήν τουριστικοί προορισμοί, όπως ο δήμος Βόλβης όπου, όπως επισημαίνει "επιβαρύνσεις όπως αυτές της ΑΕΠΙ είναι ζωτικές". 
Ο κ. Γαλαμάτης, ζητά στην επιστολή του από τα θεσμικά συλλογικά όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να αναλάβουν πρωτοβουλία ώστε να επανεξετασθεί το νομικό πλαίσιο (Ν.2121/1993), να μειωθεί δραστικά το τέλος της Α.Ε.Π.Ι. (από 30 ως και 60%), να αλλάξει ο τρόπος υπολογισμού του, να απαλλαγούν οριστικά τα καταστήματα που διαθέτουν μόνο τηλεόραση και ραδιόφωνο και να θεσμοθετηθεί ποσοστό επί των εισπραχθέντων του τέλους Α.Ε.Π.Ι. προς τους Ο.Τ.Α. 
Όπως αναφέρει ο δήμαρχος Βόλβης Δημήτρης Γαλαμάτης, «στη δύσκολη συγκυρία που διανύουμε, πρέπει να κατανοηθεί απ’ όλους και ιδιαίτερα από τους πνευματικούς ανθρώπους, καλλιτέχνες και δημιουργούς που εκπροσωπούνται είτε από την Α.Ε.Π.Ι., είτε από οποιονδήποτε φορέα, ότι επιβάλλεται, να χαμηλώσουν τις οικονομικές τους απαιτήσεις. Ιδιαίτερα σε περιοχές, όπως ο Δήμος Βόλβης, όπου τα διαθέσιμα εισοδήματα βαίνουν ραγδαία μειούμενα, δεν μπορεί να μη γίνεται κατανοητή η δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι ιδιοκτήτες αυτών των καταστημάτων. Οι καιροί απαιτούν- αν μη τι άλλο- διάθεση σύμπνοιας και αλληλοβοήθειας». 
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δημήτρης Γαλαμάτης με την ιδιότητα του βουλευτή, στις 2 Αυγούστου 2007 για το ίδιο θέμα, είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή προς τους 6 συναρμόδιους υπουργούς, ζητώντας αφενός να αναπροσαρμοσθεί το καταβαλλόμενο τίμημα, αφετέρου να «προβλεφθεί ειδική ρύθμιση απαλλαγής καταβολής τιμήματος σε περιπτώσεις επαγγελματιών ή δραστηριοτήτων χωριών με μικρό πληθυσμό, ορεινών, μειονεκτικών ή με άλλες ιδιαιτερότητες, όπου το τίμημα αυτό επιβαρύνει σημαντικά την οικονομική κατάστασή τους».