Το ΚΘΒΕ ζωντανεύει τις τελευταίες, δραματικές στιγμές, της ζωής του Γρηγόρη Λαμπράκη, εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, στους δρόμους θα εμφανιστεί και το τρίκυκλο που χρησιμοποιήθηκε στη δολοφονία! >>>


Από τη συγκέντρωση στην Ερμού, ως την κατάληξή του, στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, με το παρακράτος σε πρώτο ρόλο, σε μια εποχή που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε...

Το χάπενιγκ έχει την ονομασία «Δράση Ζ». Είναι βασισμένο στο έργο του Βασίλη Βασιλικού, συμπίπτει με τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Λαμπράκη και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Θα παρουσιαστεί το βράδυ της 26ης Μαΐου με σημείο αφετηρίας τη συμβολή των οδών Ερμού και Βενιζέλου, εκεί όπου 40 χρόνια πριν έγινε η δολοφονία.

Μαθητές θα κρατούν τη σημαία με το σήμα της ειρήνης, ηθοποιοί του ΚΘΒΕ και φοιτητές της Δραματικής Σχολής, με κεριά στα χέρια, θα πορευθούν από το σημείο της δολοφονίας ως το ΑΧΕΠΑ, από το πεζοδρόμιο, για να μην υπάρξει όχληση στην κυκλοφορία. 

Τη δράση επιμελήθηκαν ο Γρηγόρης Καραντινάκης και ο Γιάννης Ρήγας. Θα συμμετάσχουν ως ομιλητές ο Βασίλης Βασιλικός, μέλη της οικογένειας Λαμπράκη, ο γιος του Γρηγόρης και η χήρα του Ρούλα, καθώς και ηθοποιοί του ΚΘΒΕ, μαθητές της Δραματικής Σχολής και εθελοντές που θα πάρουν μέρος στην αναβίωση της δολοφονίας και των γεγονότων που ακολούθησαν. 

Σε οθόνη θα προβάλλονται αποσπάσματα από την ταινία του Κώστα Γαβρά, ενώ στη δράση θα υπάρχει και τρίκυκλο, το οποίο οι άνθρωποι του ΚΘΒΕ εντόπισαν και έφεραν από την Αθήνα.

«Θα είναι ένας επιτάφιος θρήνος για τον Γρηγόρη Λαμπράκη», εξηγεί ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, Σωτήρης Χατζάκης. Εντάσσει τη δράση στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, «επειδή πιστεύουμε ότι η ιστορική μνήμη είναι ό,τι πιο σημαντικό για το μέλλον του τόπου».

Όσο για την επιρροή της Τέχνης στην πολιτική, ξεκαθαρίζει, σε συνέντευξή του στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής: «Δεν κομματικοποιείται η δράση ούτε παίρνουμε πολιτική θέση, δεν λέμε ότι η Αριστερά είναι από δω ή η Δεξιά, εξάλλου δεν μας αφορά αυτό τη στιγμή αυτή, μας αφορά ότι μια φυσιογνωμία υπέρ της ειρήνης είναι απαραίτητο να παραμένει εμβληματική σε μία εποχή όπως η δική μας. Πρόθεσή μας δεν είναι να πούμε ποιος είναι ο καλός ή ο κακός της υπόθεσης, αλλά να δούμε την εμπλοκή ενός λαού σε μία τραγωδία με αριστερούς, δεξιούς, κεντρώους σαν θραύσματα ενός μεγάλου τραγικού έργου. Δεν πιστεύω πια σ' αυτούς τους διαχωρισμούς σαν άνθρωπος της τέχνης, οπότε είναι καλό η αυτογνωσία να έρθει να καθάρει αυτήν την πράξη, να δημιουργήσει προϋποθέσεις μνήμης, να αναδείξει τη σημασία της πίστης στην ειρήνη. Εχουμε δει πρόσφατα βιαιοπραγίες, προπηλακισμούς. Εμείς αντιπροτείνουμε την ειρήνη και τη δημιουργική επεξεργασία του θυμού που οδηγεί στη βία, προτείνουμε το ενωτικό στοιχείο ως κυρίαρχο. Το θέατρο αυτό κάνει: επουλώνει τις πληγές τις κοινωνίας, αυτοθεραπεύεται και θεραπεύει».