'Οταν συνέβησαν όλα εκείνα τα τραγικά γεγονότα, που αμαύρωσαν την ιστορία του τόπου μας, εγώ δεν είχα γεννηθεί.
Από τις διηγήσεις όμως των δικών μου ανθρώπων ένιωθα υπερήφανη που οι νέοι άνθρωποι όρθωσαν το ανάστημα τους απέναντι στην εξουσία και διεκδίκησαν τα δικαιώματα τους στη ζωή.Μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω τα πολιτικά παιχνίδια που παιζόταν ανέκαθεν στις πλάτες των Ελλήνων που πολλές φορές μας οδήγησαν σε εμφύλιες συρράξεις και φτάνοντας σήμερα στην ηλικία των εικοσιδύο χρόνων άρχισα να αναρωτιέμαι...

Ψωμί παιδεία ελευθερία.'Ηταν το σύνθημα που φώναζαν δυνατά μέσα απο το πολυτεχνείο οι φοιτητές.Αυτό όμως φώναζαν και οι μαθητές πριν λίγο καιρό στις καταλήψεις των σχολείων.Το 2011 τους στερούν το ψωμί γιατί οι γονείς πνιγμένοι στα χαράτσια δεν μπορούν να τους προσφέρουν ούτε τις βασικές ανάγκες όπως είναι η τροφή και τα στέλνουν νηστικά στα σχολεία να λιποθυμούν.Παιδεία.Χωρίς βιβλία, με φωτοτυπίες, χωρίς καθηγητές προσπαθούν να μάθουν γράμματα για να γίνουν αύριο σωστοί πολίτες αυτής της χώρας.'Ανεργοι μεν ή στην καλύτερη περίπτωση εργαζόμενη γενιά των 480 ευρώ αλλά τουλάχιστουν μορφωμένοι...Κι όσο για την ελευθερία; Μας μαθαίνουν να είμαστε υπόδουλοι και αιωνίως χρεωμένοι στην τρόικα, στην κυρία Μέρκελ στον κύριο Σαρκοζί και σ' όλους αυτούς που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Είστε λοιπόν σίγουροι ότι αύριο πρέπει να γιορτάσουμε;Μήπως θα ήταν καλύτερα να αποφύγουμε να ανασύρουμε απο την μνήμη μας όσα έκαναν για μας αυτοί οι άνθρωποι γιατί θα ντραπούμε γι' αυτό που ζούμε σήμερα.'Ισως θα ήταν καλύτερα να ξαναγιορτάσουμε αυτήν την επέτειο όταν θα είμαστε και πάλι πραγματικά ελευθέροι να αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον της πατρίδας μας και να δουλεύουμε και να αγωνιζόμαστε για το μέλλον το  δικό μας και των παιδιών μας απαλλαγμένοι απο χρέη και υποχρεώσεις σε τρίτους...